Zaopatrzeni w szereg cennych spostrzeżeń po pierwszej sesji zdjęciowej oraz mocno zachęceni jej wynikami, postanowiliśmy kontynuować eksperyment fotograficzny zwany solarygrafią.
Uczestnicy naszych zajęć astronomicznych i multimedialnych – Maksymilian, Janek, Karol i Mikołaj podjęli wyzwanie długoterminowej fotografii nieba.
W metalowych puszkach ponownie został zamknięty światłoczuły – czarno-biały papier fotograficzny. Z malutkiego otworka zrobionego w ściance puszki każdego dnia, przez 11 miesięcy, do papieru sączyło się światło i cierpliwie odciskało na nim swoje piętno.
Otworki w puszkach skierowano na geograficzne południe, ponieważ celem eksperymentu była rejestracja drogi Słońca na ziemskim niebie. Łukowate, jasne linie to właśnie ślady wędrówki Słońca w okresie 11 miesięcy.
Podczas zdalnie przeprowadzonych zajęć, wspólnych dla uczestników różnych grup, omówiliśmy etapy postępowania od demontażu i otwarcia puszki do uzyskania ostatecznego obrazu.
Maks, Janek i Karol do swoich zdjęć użyli puszek w kształcie walca. Papier w takich puszkach dopasowuje się do kształtu pojemnika i zagina się, przyjmując postać walca lub pół-walca – w zależności od rozmiaru arkusika papieru. Takie „aparaty fotograficzne” cechuje bardzo szerokie pole widzenia. Otworek w puszce, będący obiektywem aparatu, zachowuje się tak jak obiektyw szerokokątny. W efekcie obraz – zwłaszcza na brzegach zdjęcia, jest mocno zniekształcony, a dodatkowo jego deformację pogłębia zaokrąglona płaszczyzna papieru wewnątrz aparatu.
Fot. Janek Piekło
Fot. Karol Dulba. Czarne zacieki to ślady wody, która dostawała się do puszki i spływała po papierze – zmywając z niego emulsję światłoczułą. Bardzo malarska fotografia!
Fot. Maksymilian Podsiadło
Mikołaj wykorzystał puszkę prostokątną i jego papier został przymocowany „na płasko”, na ściance przeciwległej do otworka. Takie rozwiązanie do złudzenia przypomina prawdziwy aparat fotograficzny, w którym cyfrowa matryca rejestrująca obraz dochodzący z obiektywu, jest płaska i ustawiona do niego prostopadle. Nie ma tu znaczących zniekształceń, a uzyskany obraz kojarzy się z typowym zdjęciem z aparatu cyfrowego.
Fot. Mikołaj Markov
Niezależna decyzja Mikołaja o odmiennej od reszty puszek formie aparatu, zapowiadała intrygujące efekty…
Można było przypuszczać, że na papierze zarejestruje się coś, co dobrze znane jest z fotografii śladów gwiazd na nocnym niebie. Wszystko zależało jedynie od pozycji, w jakiej Mikołaj ustawi swoją puszkę względem nieba, a przecież w naszych aparatach nie ma wizjera czy podglądu tego, co widzi obiektyw. Ustawiamy „na oko” i na „chybił trafił”.
Mikołaj dobrze rozplanował położenie swojego aparatu.
Co astronomicznego, poza Słońcem oczywiście, widać na fotografii naświetlonej przez Mikołaja? O czym mówi nam to zdjęcie, co pokazuje, co można wywnioskować przyglądając się słonecznym śladom?
To właśnie jest Waszą zagadką!
Czekam na odpowiedzi: tymon@USUŃ_TO_moa.edu.pl
Tymon Kretschmer
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS