Słuchowisko „Beskid bez kitu” ilustruje film animowany! A książkę „Beskid bez kitu. Zima” odbitki drzeworytów!

Kiedy pojawił się pomysł na napisanie zimowej części Beskidu bez kitu? Czy było to pokłosie sukcesu pierwszej Twojej książki?

Druga część była wymyślona już w 2018 roku razem z pierwszą jako jedna całość. Pierwotnym pomysłem były cztery pory roku w tym samym miejscu, ale w różnych czasach. Już w trakcie pracy nad pierwszą – letnią i jesienną – częścią okazało się, że materiału i pomysłów mam tak dużo, że nie zdążę z całością na obronę mojego doktoratu, a Beskid bez kitu był jego istotną częścią, dlatego zdecydowałam się podzielić książkę.

Czy jako rasowa ilustratorka widzisz oczami wyobraźni rysunki do swoich słów już w czasie pisania poszczególnych stron książki?

Oczywiście! Wszyscy przecież myślimy obrazami, a nie literkami, kiedy o czymś mówimy albo piszemy – widzimy obrazy w naszej głowie. Ja również pisząc – coś tam już sobie wyobrażam, ale lubię oddzielić bycie pisarką od bycia ilustratorką i najpierw piszę całość, a potem dopiero biorę się za rysowanie.

Wstępne mgliste pomysły rozrysowuję w szkicach, sprawdzam, czy dobrze do siebie pasują, czy są wystarczająco czytelne, ale one tak jakby rodzą się w trakcie rysowania.

Dlaczego zdecydowałaś się na wycinanie drzeworytów, których odbitki są ilustracjami Beskidu bez kitu. Zima? Przecież to piekielnie ciężka praca jest!

Ponieważ lubię ciężką pracę i robienie rzeczy, które są dla mnie wyzwaniem i których wcześniej nie miałam okazji robić, cieszy mnie uczenie się nowych technik.

A czemu akurat moim zdaniem drzeworyt pasuje do zimy i do okresu międzywojennego na Łemkowszczyźnie?

Wydaje mi się, że forma odpowiada treści. Sztuka ludowa z obszarów, gdzie jest dostatek drewna, obfituje w przykłady tej techniki. Grafiki takie, głównie o treści religijnej były łatwe do powielenia i rozpowszechnienia. A to, że sam proces wycinania w drewnie jest ciężki, pasowało według mnie do zimy i do ciężkich warunków życia ludzi i zwierząt w tym okresie.

Twój wysiłek został doceniony, zanim książka opuściła drukarnię – jedna z ilustracji zdobi okładkę dwumiesięcznika Książki, a konkretniej wkładki dla dzieci i młodszych dorosłych. Jak to się stało?

Redakcja magazynu Książki zbiera informacje od wydawnictw o nowościach mających się ukazać na rynku. Taką informację wysłało również wydawnictwo Libra.PL i była w niej grafika z okładki mojej książki. Wydawca dostał odpowiedź od redaktorów magazynu z prośbą o pokazanie większej liczby ilustracji oraz pytanie, czy jest wśród nich taka, która nawiązuje do świąt. Byłam właśnie w trakcie pracy nad drzeworytem z kolędnikami. I tak to w skrócie wyglądało. Moi kolędnicy bardzo przypadli do gustu Książkom i w efekcie radość z okładki jest obopólna. To dla mnie duże wyróżnienie! Zdradzę Wam przy okazji, że okładka książki ma tłoczenie przypominające prawdziwą odbitkę z drzeworytniczej matrycy. Musicie to sami zobaczyć!

Jaki świat poznamy w zimowej odsłonie Beskidu bez kitu?

Cóż, zima jest moją ulubioną porą roku, więc z góry przepraszam za wyczerpujące opisy jej wspaniałości. Ponieważ cofamy się w czasie o kolejne 40 lat względem pierwszej części książki, będąc w tym samym miejscu – znajdziemy się pośrodku gęsto zamieszkanej wsi łemkowskiej. W książce opisuję okoliczne wzgórza porośnięte lasami, a tam królują zwierzęta i zima w najpiękniejszej odsłonie.

Tak jak w poprzedniej części mierzyliśmy się z lękiem przed szeroko pojmowanym obcym i próbowaliśmy go oswoić, tak w tej części tematem przewodnim jest pomówienie i jego konsekwencje. Temat jest uniwersalny i myślę, że w obecnych czasach, za sprawą internetu, szczególnie groźny. Plotka ma długie życie i trudno przewidzieć jej następstwa oraz to jak wpłynie na życie innych osób. Mam nadzieję, że udało mi się w tej części pokazać, że nie warto wierzyć we wszystko, co się usłyszy, że dobrze wyrob … czytaj dalej

Zgłoś naruszenie/Błąd