SLIM VAT 2

Nowe i stare zasady w zakresie miejsca dostawy przy transakcjach łańcuchowych

Dnia 1 lipca 2020 r. wprowadzono do polskiej ustawy o VAT tzw. pakiet zmian quick fixes, gdzie m.in. na nowo uregulowano zasady ustalania miejsca dostawy towarów. Od razu przepisy te spotkały się z krytyką co do ich redakcję, ale też nie uregulowano wszelkich możliwych konfiguracji takich dostaw, czego świetnym przykładem jest projektowany art. 22 ust. 2e:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

Przepis ten uzupełni normę wynikającą art. 22 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym, że w przypadku towarów będących przedmiotem transakcji łańcuchowych, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie oraz przepis art. 22ust. 2b, wskazujący, iż w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Oba powyższe przepisy obecnie uzupełniają:

– art. 22 ust. 2c ustawy o VAT wskazujący, iż posłużenie się przez pośrednika nr VAT nadanym w kraju pierwszego dostawcy ma ten skutek, że to jego dostawa jest dostawą ruchomą.

– art. 22 ust. 2d ustawy o VAT definiujący, iż pośrednikiem jest ten podmiot inny niż dostawca towarów który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz – ale tylko w transakcjach wewnątrzwspólnotowych.

Miejsce dostawy – istota nowelizacji

Nowy ust. 2e będzie zatem regulacją szczególną w stosunku do ww. przepisów, w zależności od tego czy towar będzie ostatecznie transportowany do innego Państwa członkowskie UE czy do państwa trzeciego, z tym że ust. 2d, który jednak w istocie dotyczy innej sytuacji. Pamięta bowiem trzeba, że system prawa jest z założenia zupełny. Oznacza to, że teoretycznie obecnie obowiązujący art. 22 reguluje sytuacje objęte tymi przepisami, nawet Gdy w istocie – na podstawie ich analizy poniżej – można dojść do wniosku, że regulują obszary dotychczas nieuregulowane.

Z uwagi na to, że przepisy, zarówno te obecne, jak i projektowany, nie są zbyt klarownie sformułowane, warto je przeanalizować na przykładach.

Przykład 1
Towar jedzie z Polski do Rosji, przy czym w łańcuchu dostaw występują podmioty z Litwy i Łotwy odpowiednio jako drugi i trzeci dostawca w łańcuchu. Przykład obejmuje od razu 4 podmioty, aby pokazać wpływ projektowanego przepisu lub jego brak.

I tak:

1. Gdy transport organizuje dostawca z Polski, to jego dostawa jest dostawą ruchomą, korzystającą (jeśli spełnione będą inne warunki) ze stawki obniżonej przewidzianej dla eksportu. Dostawy podatników LT i LV są nieruchome i ze względu na miejsce świadczenia w Rosji pozostają poza zakresem wspólnotowego i polskiego VAT. Bez projektowanej regulacji nie jest  to oczywiste i wynikałoby wyłącznie z wykładni dokonywanej przez TS UE jeszcze nawet przed quick fixes.
2. Gdy transport organizuje podatnik LT to wówczas jest on podmiotem pośredniczącym (w rozumieniu art. 22 ust. 2d). Nie stosuje się do niego w ogóle nowych przepisów, lecz  ust. 2a, z którego wynika, że także w tym przypadku dostawą ruchomą jest dostawa podatnika PL.
3. Gdy transport organizuje podatnik LV to wówczas jest on podmiotem pośredniczącym (w rozumieniu art. 22 ust. 2d). Nie stosuje się do niego w ogóle nowych przepisów, ust. 2a, z którego wynika, że także w tym przypadku dostawą ruchomą jest dostawa podatnika LT.
4. Gdy transport organizuje nabywca RU, to w tym przypadku dostawą ruchomą jest dostawa podatnika SK. Bez nowych przepisów, na gruncie wyłącznie ust. 2a nie była to do końca jasna sytuacja. Tu także na podstawie dorobku orzeczniczego przyjmowało się, że dostawą ruchomą jest dostawa dokonana do tego podmiotu, czyli dostawa ostatniego dostawcy łańcuchowego.

Przykład 2
Towar jedzie z Polski Do Estonii, przy czym w łańcuchu dostaw występują podmioty z Litwy i Łotwy odpowiednio jako drugi i trzeci dostawca w łańcuchu.

I tak:

1. Gdy transport organizuje polski dostawca, to jego dostawa jest dostawą ruchomą, która (jeśli spełnione będą inne warunki) może skorzystać ze stawki obniżonej przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT).
2. Gdy transport organizuje  podatnik LT posługujący się niepolskim nr VAT to dostawa do niego (tj. dostawa podatnika PL) jest dostawą ruchomą.
3. Gdy transport organizuje  podatnik LT posługujący się polskim nr VAT to jego dostawa (tj. dostawa podatnika LV) jest dostawą ruchomą.
4. Gdy transport organizuje  podatnik LV posługujący się niepolskim nr VAT, to jest ona uznany za podmiot pośredniczący (w rozumieniu art. 22 ust. 2d), a więc w świetle przepisów obowiązujących (ust. 2b w zw. z ust. 2d) dostawą ruchomą będzie dostawa podatnik LT.
5. Gdy transport organizuje podatnik LV posługujący się polskim nr VAT to jego dostawa (tj. dostawa podatnika EST) jest dostawą ruchomą.
6. Gdy transport organizuje podatnik EST, to dostawa do niego (tj. dostawa od podatnika SK) jest dostawa ruchomą.

Wnioski

Jak wynika z powyższego projektowana regulacja przede wszystkim dotyczą przypadków, gdy transport organizuje pierwszy dostawca lub ostateczny nabywca. To powinno wyeliminować wątpliwości w tym zakresie i przede wszystkim konieczność sięgania do orzecznictwa (czy tak się stanie, to oczywiście zweryfikuje praktyka). Przepisy te przy tym, nie odnoszą się do sytuacji pośredników, co zdaniem niektórych przedstawicieli doktryny miałoby powodować problemy przy większej ilości tych podmiotów. W tym zakresie zatem SLIM VAT2, to kolejne szybkie poprawki systemu VAT, ale niestety niepełne. Nie są to uproszczenia – czego nie można powiedzieć o pozostałych zmianach pakietu Slim VAT2, o których mowa niżej.

Korekty podstawy opodatkowania in minus dla czynności objętych odwrotnym obciążeniem

Kolejna zmiana zawarta w nowych przepisach dotyczyć będzie korygowania in minus w przypadku importu usług, dostawy od nierezydenta oraz WNT, czyli czynności, w których to nabywca rozlicza podatek należny. Są to zatem czynności objęte odwrotnym obciążeniem. Ogólnie zasadnicze zmiany w zakresie korekty podstawy opodatkowania przewidywał pakiet SLIM VAT 1, ale jak to zazwyczaj ma miejsce, pewne kwestie zostały pominięte. Omawiana regulacja ma na celu uzupełnić te braki.

Nowy przepis art. 29a ust. 15a ustawy o VAT wskazywać będzie, iż w przypadku importu usług oraz dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca, gdy podstawa opodatkowania uległa obniżeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna obniżenia podstawy opodatkowania.

Analogicznie kwestie te będzie regulować nowy art. 30 ust. 1a dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów: gdy podstawa opodatkowania uległa obniżeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna obniżenia podstawy opodatkowania.

Warte podkreślenia w tym zakresie jest to, że metoda obniżenia podstawy opodatkowania, jaką tu przewidziano jest analogiczna, jak przy korekcie in plus dla sprzedaży krajowej, zgodnie z pakietem SLIM VAT 1 (zaistnienie przyczyny uzasadniającej korektę), a nie jak przy korekcie in plus (uzgodnienie, spełnienie jego warunków i potwierdzenie dokumentacyjne).

Oczywiście dokonanie uzgodnienia obniżenia wartości sprzedaży może również być przyczyną obniżenia podstawy opodatkowania z tytułu WNT, ale generalnie mogą to być także czynniki obiektywne.

Odliczenie podatku w związku z korektami

W związku z omówionymi w poprzednim punkcie zmianami po stronie korekty podatku należnego, pakiet SLIm VAT 2 zawiera również związane z tymi zmianami przepisy dotyczące kwestii odliczenia przy przypadku imporcie usług, dostawie od nierezydenta oraz WNT. Cześć zmian odnośnie prawa do odliczenia wynika jednak wynikające z negatywnego dla Polski orzecznictwa TS UE.

Zasady korekty odliczenia podatku naliczonego w związku ze skorygowaniem podstawy opodatkowania in minus dla ww. czynności zawierać ma przepis art. 86 ust. 19c o następującym brzmieniu: w przypadkach obniżenia podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 29a ust. 15a i art. 30a ust. 1a, nabywca towaru lub usługi jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dokonał korekty podstawy opodatkowania.

Oznacza to, że korekta odliczenia następuje w momencie korekty podatku należnego, co jest łatwe dla podatnika do zrobienia i zarazem synchronizacji, bo dokonuje tego ten sam podmiot.

Odliczenie podatku – zmiany związane z wyrokiem TS UE

Dnia 18 marca 2021 r. w polskiej sprawie C-895/19 TS UE wydał wyrok w, w którym stwierdził, iż niezgodne z Dyrektywą VAT są polskie przepisy uzależniające prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu WNT uzależnione od tego, aby VAT należny był wykazany w prawidłowej deklaracji podatkowej złożonej w terminie trzech kolejnych miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Mimo tego, że wyrok ten dotyczy formalnie wyłącznie WNT, to z jego uzasadnienia wynika, że analogiczne rozstrzygnięcie powinno zostać uchylone w przypadku importu usług i dostawy od nierezydenta. Dlatego omawiana nowelizacja wykreśla ten warunek z przepisów dotyczących obu postaci WNT (transakcyjnej i nietransakcyjnej), jak i pozostałych czynności rozliczanych w ramach odwrotnego obciążenia (tj. wykreślone będą odpowiednie fragmenty przepisów art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b) i pkt 3). Konsekwentnie przy tym wykreśleniu podlegać będzie także art. 86 ust. 10i regulujący mechanizm odliczenia podatku naliczonego z tytułu WNT po terminie 3-miesięcznym – mimo tego, że nie do końca SLIM VAT 2 ten terminy uchyla.

Otóż zmieniony ma być także art. 86 ust. 10h. Obecnie ten przepis uzależnia odliczenie od otrzymania faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w terminie późniejszym niż wspomniane 3 miesiące. Zgodnie z projektem, wg nowego brzemienia tego przepisu odliczenie po 3 miesiącach od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy dla WNT przysługuje, za okres w którym podatnik uwzględnił kwotę podatku należnego z tytułu tego nabycia.

Taka zmiana brzemienia tego przepisu, raczej nie jest zgodna z ww. wyrokiem TS UE, prawdopodobnie jednak powinna zostać uznana za zgodną z zasadą neutralności VAT, tym bardziej, że także podatek należny można wykazać w drodze korekty, a więc podatek naliczony także tak może być zadeklarowany (jak w praktyce uczyniło wielu podatników po wyroku TS UE).

Odliczenie podatku – zmiana odliczenia poprzez korektę po zasadniczych terminach odliczenia

Projekt SLIM VAT 2 nowelizuje również art. 86 ust. 13, regulujący prawo do odliczenia podatku poprzez korektę deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – w przypadku przekroczenia terminów wynikających z przepisów art. 86 ust. 10, 10d, 10e i 11 tego artykułu. Utrzymany zostanie graniczny termin takiej korekty , tj. 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zmianie ulec mają za to okresy, w których będzie to możliwe. Obecnie można to skorygować wyłącznie w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Wprowadzona zostanie możliwość dokonania tej korekty nie tylko za ww. okres rozliczeniowy, ale również za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku małego podatnika (niezależnie od tego, czy wybrał metodę kasową, czy nie), za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Dodać należy, iż zmiana ta nie będzie dotyczyć importu usług, dostawy od nierezydenta, czy WNT, które będzie można skorygować wyłącznie za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – z uwagi na to, że przepis art. 86a ust. 13 zostanie utrzymany w obecnym brzmieniu. Pozornie wydaje się to pozbawione uzasadnienia, ale tak nie jest. Podatnicy bowiem raczej w tych wypadkach zainteresowani rozliczeniem podatku naliczonego i należnego w jednym okresie rozliczeniowym.  

Odliczanie podatku od pojazdów samochodowych

Następne zmiany dotyczą przepisu art. 86a regulującego ograniczenia odliczenia dla tzw. pojazdów samochodowych, tj. zgodnie z definicją zawartą w ustawie o VAT pojazdów samochodowych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony dotkniętych ograniczeniem odliczenia przy zakupie i wydatkach eksploatacyjnych w wysokości 50% podatku naliczonego.

Projektowane zmiany w tym zakresie rzeczywiście mogą ułatwić życie podatnikom. Dotyczą one jedynie formularza zawiadamiającego o wykorzystywaniu pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności gospodarczej (obecnie VAT-26). Zgodnie z dotychczasowymi przepisami formularz ten należy złożyć w terminie 7 dni od dnia, w którym podatnicy poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami. Przy tym dopiero od dnia złożenia formularza uważa się, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, czyli dopiero od tego dnia przysługuje prawo do odliczenia podatku. W końcu ostatni zmieniany termin dotyczy obowiązku złożenia aktualizacji ww. informacji w przypadku zmiany sposobu wykorzystania pojazdu. Obecnie należy to uczynić najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Nie da się ukryć że wszystkie ww. terminy mogły wypadać w środku miesiąca, co powodowało praktyczne problemy w ich stosowaniu, np. przez część okresu pojazd dawał prawo do odliczenia, a przez część nie. Dlatego tu nowelizacja przewiduje 3 istotne uproszczenia:

• Informację o wykorzystywaniu pojazdów wyłącznie do działalności będzie się składać w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami – co stanowi istotne wydłużenie terminu pozwalające na uporządkowanie kwestii wydatków do terminu rozliczenia podatku za poprzedni miesiąc (czyli miesiąc poniesienia wydatku),
• Niezłożenie informacji powodować będzie uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację.
• Aktualizację informacji w związku ze zmianą sposobu wykorzystania pojazdu trzeba będzie składać najpóźniej do końca miesiąca, w którym dokonał tej zmiany.

Normy te, zgodnie z przepisami przejściowymi, stosować się będzie w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej, poniesionych od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej.

Import – nowelizacja w zakresie procedury uproszczonej

Wskazana procedura dotyczy możliwości rozliczenia VAT importowego w deklaracji podatkowej za okres powstania obowiązku podatkowego. W tym zakresie propozycje dotyczą głównie kwestii rozliczenia tego importu po terminie złożenia takiej deklaracji.

Przede wszystkim, wprowadzona ma być procedura umożliwiająca rozliczenie importu po tym terminie przez dokonanie dokonać korekty deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Ponadto wprowadzona zostanie zmiana dotycząca terminu rozliczenia VAT importowego. Obecnie Podatnik, który wybrał rozliczenie podatku należnego z tytułu importu towarów w procedurze uproszczonej i nie rozliczył tego podatku w całości lub w części na tych zasadach, traci prawo do rozliczania podatku w deklaracji podatkowej w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, której nie rozliczył w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego.

Zmiana w tym zakresie związana jest właściwie tylko z wprowadzeniem możliwości rozliczenia w drodze korekty i wyżej opisany skutek następować będzie dopiero po upływie terminu 4 miesięcy.

Rezygnacja ze zwolnienia w zakresie dostaw nieruchomości po pierwszym zasiedleniu

Wysoce istotna zmiana dotyczyć będzie zawiadomień o rezygnacji ze zwolnienia dostawy nieruchomości przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 (czyli w uproszczeniu nieruchomości zbywanych po pierwszym zasiedleniu). Wybór opodatkowania był dotychczas uzależniony od zawiadomienia naczelnika us właściwego dla nabywcy przed dniem dokonania dostawy. Nowelizacja zachowuje tą możliwość, ale też daje możliwość złożenia oświadczenia o opodatkowaniu po prostu w akcie notarialnym zbycia nieruchomości bez konieczności składania zawiadomienia do organu.

Rozszerzenie możliwości przekazania środków z rachunku VAT

W tym zakresie nowelizacja dodaje wyjątek w przedmiocie podstaw do odmowy udzielenia zezwolenia przekazania środków z rachunku VAT na rachunek przedsiębiorcy. Naczelnik US ma obowiązek odmówić zezwolenia na przekazanie środków m.in. w przypadku w przypadku posiadania przez podatnika zaległości z tytułu podatków i należności, o których mowa w art. 62b ust. 2 pkt 2 lit. a Prawa bankowego – w wysokości odpowiadającej tej zaległości wraz z odsetkami za zwłokę, według stanu na dzień wydania decyzji. Odmowa ta jednak nie będzie dotyczyć sytuacji, w której podatnik w stosunku do takiej zaległości ma wydaną decyzję odnośnie odroczenia lub rozłożenia na raty zaległości podatkowej lub odsetek od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek. Zmiana w tym zakresie w oczywisty sposób jest naprawą wcześniejszego przeoczenia w tym zakresie, podobnie zresztą jak następna.

Nowelizacje Prawa bankowego

W kontekście VAT także w przepisach ww. ustawy znajduj ważne uproszczenia dla podatników. Pierwsze związane jest zakresem możliwości uznania rachunku VAT. Obecnie jednym z tytułów jakimi ten rachunek może być uznany jest m.in. przekazanie środków z innego rachunku VAT posiadacza rachunku VAT prowadzonego w tym samym banku. Po nowelizacji będzie można przelać środki z rachunku VAT w innym banku, jak również przelać środki na rachunek VAT prowadzony w innym banku (co jest dość logiczne, ale wymagało zmiany aż dwóch przepisów).

Z kolei z samego rachunku VAT będzie można również zapłacić należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne rolników, o których mowa w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2021 r. poz. 266), oraz należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, z ze.), do poboru których obowiązana jest Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.

Przekazanie środków z rachunku technicznego

W myśl przepisu art. 62e Prawa bankowego przed zamknięciem rachunku VAT bank uznaje kwotą środków zgromadzonych na rachunku VAT, na dzień zamknięcia rachunku VAT, wskazany przez posiadacza rachunku VAT jego inny rachunek VAT, prowadzony w tym samym banku. Gdy jednak podatnik takiego rachunku nie wskaże, to wówczas bank zamykający jego rachunku przed zamknięciem rachunku VAT:

1. uznaje rachunek rozliczeniowy, dla którego otwarty jest ten rachunek VAT tego posiadacza, kwotą środków zgromadzonych na rachunku VAT, na dzień zamknięcia rachunku VAT – zgodnie z informacją o postanowieniu, o której mowa w art. 108b ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, albo
2. dokonuje przekazania środków pieniężnych, zgromadzonych na rachunku VAT na dzień zamknięcia tego rachunku, na prowadzony w tym samym banku wyodrębniony rachunek techniczny służący identyfikacji posiadacza rachunku VAT – Gdy na dzień rozwiązania umowy rachunku rozliczeniowego, dla którego prowadzony jest ten rachunek VAT, nie posiada informacji o postanowieniu naczelnika US o zgodzie na przekazanie środków na inny rachunek bankowy podatnika.

Po zmianie przepisów, podatnik będzie mógł wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o wydanie zgody na wypłatę tych środków zgromadzonych na wyżej opisanym rachunku technicznym. Choć pozostałe nowe przepisy zawierają głównie reguły wydawania postanowienia w tym zakresie, to jednak warto zwrócić uwagę, na niektóre nich. Przede wszystkim naczelnik US będzie miał, analogicznie jak przy zgodzie na przekazanie środków z rachunku VAT, aż 60 dni na wydanie postanowienia w tym zakresie. Postanowienie to będzie także zaskarżalne, choćby z tego względu, że ma określać wysokość środków możliwych do wypłaty. Co ciekawe projekt nie precyzuje zasad ustalania tej wysokości. Analogiczne przy tym, ja przy regulacji sposobu wydania postanowienia o przekazaniu środków z rachunku VAT, przewidziano przesłanki odmowy zgody, jak też wyjątki od nich (w tym wyżej opisane, wynikające z nowelizacji). 

Dodatkowo projekt wskazuje, że z wnioskiem w tym zakresie będzie mógł wystąpić także podmiot nie będący podatnikiem:

1. którego środki pieniężne zostały przekazane na rachunek techniczny;
2. nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Odpowiednie zmiany techniczne związane z tymi przepisami, dodano do właściwych przepisów Prawa bankowego.

To co istotne, to na wyodrębnionym rachunku technicznym służącym identyfikacji posiadacza rachunku VAT zostały objęte również zwolnieniem od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego dotyczącego egzekucji lub zabezpieczenia należności innych niż wymienione w art. 62b ust. 2 pkt 2 (czyli należności, które można sfinansować z rachunku VAT).

Zakres MPP

Wreszcie ostatnią zmianą w zakresie MPP jest zmiana brzmienia poz. 60 załącznika nr 15 do ustawy o VAT.

Obecnie obejmuje ona:

Po nowelizacji otrzyma ona brzmienie:

Usunięcie znacznika „ex” przez pozycją PKWiU oraz słów po myślniku oznacza rozszerzenie zakresu stosowania obowiązkowej podzielonej płatności, co oczywiście może być uznane za pewne uproszczenie (nie trzeba analizować, co wchodzi w zakres tej pozycji, a co nie), ale raczej mało korzystne dla podatników.

Mirosław Siwiński, radca prawny, doradca podatkowy, Partner w Advicero Nexia

Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo bankowe – przebieg procedury legislacyjnej w Sejmie

Zgłoś naruszenie/Błąd