O obiekcie:
M1 jest najbardziej charakterystycznym obiektem w całym katalogu Messiera. To jedyna pozostałość supernowej obecna w katalogu, a także obiekt, który zainspirował jego powstanie. Charles Messier był poszukiwaczem komet, szczególnie zainteresowanym powrotem komety Halleya, która miała być widoczna w gwiazdozbiorze Byka. Zauważył on wtedy Kraba i początkowo uznał go za wyczekiwaną kometę, ale później zauważył, że obiekt nie porusza się po sferze niebieskiej. Wtedy podjął decyzję o skatalogowaniu wszystkich obiektów, które, używając ówczesnych teleskopów, mogły zostać wzięte za komety, aby zmniejszyć ilość fałszywych odkryć. W swoim katalogu numerował je kolejnymi liczbami i dodawał z przodu literę M. Obserwacje prowadził w Paryżu.
Mgławica Krab w wielkim szczególe. Zdjęcie jest złożeniem obrazów w różnych zakresach widma, od radiowych przez widzialne do promieni rentgenowskich. Światło pomarańczowe odpowiada bezpośrednim pozostałościom supernowej, natomiast niebieska poświata pochodzi z promieniowania synchrotronowego, które jest emitowane przez elektrony poruszające się prawie z prędkością światła. Rozpędzane są one przez znajdujący się w centrum pulsar.
Wybuch supernowej SN 1054, po którym pozostałość dzisiaj oglądamy, miał miejsce w 1054 roku i został zauważony przez wszystkie ówczesne cywilizacje na północnej półkuli, jednakże najdokładniej został opisany w Państwie Środka. Mgławica została zaobserwowana w czasach Messiera, a swoją nazwę zawdzięcza Lordowi Williamowi Parsonsowi, który wykonał jej ilustrację w 1844 roku. Jej wygląd skojarzył mu się z krabem i nazwa pozostała do dzisiaj.
Ilustracja Mgławicy Kraba autorstwa Lorda Rosse, Williama Parsonsa
Gdy na początku XX wieku zauważono, że mgławica zwiększa swój rozmiar, dokonano pomiarów prędkości tej zmiany, z którego wynikło, że obiekt był zwartą strukturą jeszcze około 900 lat wcześniej. Jej bliskość na niebie do SN 1054, a także zgodne dane co do momentu powstania doprowadziły do tego, że w 1928 roku Edwin Hubble zasugerował, że obserwowana mgławica powstała w wyniku wybuchu supernowej z 1054 roku, co dzisiaj wiemy, że jest prawdą.
W porównaniu do większości obiektów z katalogu ta mgławica cechuje się małym rozmiarem, bo ma ledwie 11 lat świetlnych średnicy. Jest oddalona od Ziemi o 6500 lat świetlnych, jej rozszerzanie zachodzi z prędkością 1500 km/s, a pulsar w jej centrum wykonuje 30,2 rotacji na sekundę. Jest powszechnie obserwowanym obiektem zarówno przez amatorów, jak i przez profesjonalistów ze względu na to, że promieniuje w całym zakresie widma, a także jest bardzo silnym źródłem promieniowania kosmicznego. Odgrywa również kluczową rolę w naszym poznawaniu supernowych i ewolucji ich pozostałości.
Podstawowe informacje:
- Typ obiektu: Pozostałość supernowej; plerion (mgławica synchrotronowa)
- W katalogu NGC: NGC 1952
- Jasność obserwowana: 8,4
- Gwiazdozbiór: Byk
- Rektascensja: 5h 34m 31,94s
- Deklinacja: +22°00’52.2”
- Rozmiar kątowy: 420″ x 290″
Jak i kiedy obserwować:
Obiekt dość łatwo znaleźć, gdyż znajduje się niedaleko na północny zachód od jasnej gwiazdy, ζ Tauri. Mgławicę można obserwować nawet lornetką, jeśli niebo jest dostatecznie ciemne. Najlepszy okres obserwacji przypada na przełom jesieni i zimy, gdy góruje wysoko nad horyzontem, ale można obserwować ten obiekt nawet w lecie, jednak wtedy jest widoczny późno i nisko nad horyzontem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS