Jadwiga szturcha męża łokciem w bok. Ten nie reaguje. Trąca mocniej i mówi, żeby był już cicho. Że po co w kółko mówi to samo. Kogo obchodzi teraz, co było przed wojną. Jan nie daje za wygraną. Kapitalizm — mówi — wcale nie był taki dobry. A w odlewni jak pracował i młodsi koledzy pytali, to opowiadał, jak było. I mi powtarza teraz to samo.
— Tyle tu było kiedyś dzieci — zaczyna Jadwiga. — U nas piątka, u sąsiadów piątka i u kolejnych też z troje. Teraz nie chcą dzieci, nie rodzą. A starzy, co się tu sprowadzali jak my, poumierali. My tylko zostali i to najwyżej jak się dało — mówi równocześnie z Janem. Jakby toczyli wyścig, mąż kontra żona, o uwagę.
Jadwiga i Jan od prawie 70 lat żyją razem na czwartym piętrze bloku w krakowskiej Nowej Hucie. Od kilkunastu te kilkadziesiąt metrów kwadratowych to cały ich świat. Prawie się stąd nie ruszają, bo nie mają siły. Są jak więźniowie. Zamknięci w budynku bez windy – odcięci od aktywności i tego, co za oknami. I bez większych nadziei, że miejsce, które wybrali sobie na resztę życia, nie będzie dla nich utrapieniem. Takich jak oni, seniorów w blokach bez windy, są już dziesiątki tysięcy.
Gdy Gomułka ogłaszał odwilż, oni też urządzali się po nowemu
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS