Serce na dłoni

Kult Serca Jezusa sprawowany był już w średniowieczu, ale ograniczał się do zamkniętych środowisk klasztornych. Do jego rozpowszechnienia przyczyniły się przede wszystkim objawienia prywatne francuskiej wizytki. Pomiędzy 1673 a 1675 rokiem w klasztorze w Paray-le-Monial w Burgundii Małgorzata Maria Alacoque czterokrotnie ujrzała Zbawiciela, który nakazał jej szerzyć kult swego Serca. Pod wpływem jej objawień wprowadzono uroczystość Najświętszego Serca Jezusa, którą Kościół katolicki obchodzi w piątek po oktawie Bożego Ciała.

Chrystus ukazał się św. Małgorzacie Marii już podczas rekolekcji poprzedzających obłóczyny, 6 listopada 1672 roku. Potem nastąpiły cztery objawienia, zwane dziś wielkimi. Po śmierci świętej kult Najświętszego Serca Jezusa rozszerzał się coraz bardziej. Wreszcie w 1765 r. papież Klemens XIII ustanowił święto. Dwa lata później popularny wówczas włoski malarz Pompeo Batoni namalował wizerunek Chrystusa będący ilustracją wizji Małgorzaty Marii Alacoque.

Jezus trzyma na dłoni swoje promieniejące jasnym blaskiem serce, otoczone cierniową koroną i uwieńczone krzyżem. Jednocześnie przekazuje pobożnej mniszce swoje pragnienie, aby ludzie Go miłowali, wyjaśniając, że właśnie dlatego objawia im swoje Serce. Powiedział wówczas: „Moje Boskie Serce płonie tak wielką miłością ku ludziom, że nie może utrzymać dłużej tych gorejących płomieni, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie je rozlać za Twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi skarbami”.