Sejmik przyjął nowy Program ochrony powietrza dla regionu. Opolszczyzna bez smogu za 6 lat?

Poziomy informowania i alarmowe

– W przypadku miasta Opola wskaźnik przekroczeń dopuszczalnych wartości ma na przestrzeni lat tendencję spadkową, choć dane są tu uzależnione od warunków pogodowych – mówi Manfred Grabelus, dyrektor departamentu ochrony środowiska UMWO.

Natomiast na tle drugiej strefy wyróżnia się miasto Kędzierzyn-Koźle, które ma problem z przekroczeniami benzo(a)pirenu.

– Stężenia średniorocznego pyłu PM10 na żadnej ze stacji w strefie opolskiej nie odnotowano od 2014 roku. Jeżeli jednak weźmiemy pod uwagę wytyczne WHO, to można powiedzieć, że za każdym razem nie mamy stacji, w której osiągamy ten poziom docelowy, który powinniśmy osiągnąć – mówi Manfred Grabelus.

Przypomnijmy, że jesienią 2019 roku minister środowiska podpisał rozporządzenie obniżające dotychczasowe poziomy alarmowania oraz informowania o smogu. Dziś wynoszą one odpowiednio 150 i 100 mikrogramów na metr sześcienny dla pyłu PM10. Do tej pory poziomy informowania oraz alarmowania o zanieczyszczeniu powietrza wynosiły (kolejno) 200 i 300 mikrogramów na metr sześcienny dla pyłu PM10. Natomiast zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) odnośnie dopuszczalnych stężeń dobowych wynosi 50 mikrogramów/m sześć. dla PM10.

– Jeśli chodzi o pył PM2,5, to jego stężenie w regionie jest bardzo duże i wydaje się, że w najbliższym czasie, jeżeli radykalnie nie zmienimy ogrzewania komunalnego i nie ograniczymy transportu opartego na benzynie i ropie, to będzie bardzo trudno osiągnąć wymagany współczynnik – mówi Manfred Grabelus.

UMWO

Wysokie koszty działań

W przyjętym przez radnych POP został zapisany harmonogram działań, wskazany efekt, który można osiągnąć i oszacowane koszty działań, które należy podjąć. I tak, wykazano, że priorytetowym działaniem w obszarze ochrony powietrza jest obecnie likwidacja źródeł ogrzewania o największej emisji szkodliwych substancji (głównie tzw. kopciuchów). Wskazano także konieczność utworzenia punktów informacyjnych i wyznaczenie urzędników odpowiedzialnych za takie działania. Niestety, wiąże się to z poniesieniem wysokich kosztów finansowych.

UMWO

– Trudno sobie wyobrazić, by gminy same musiały zmierzyć się z takimi działaniami – mówi Manfred Grabelus.

Sam koszt realizacji działania polegających na ograniczeniu emisji z instalacji o małej mocy (tzw. małych kotłów grzewczych) do 1 MW szacuje się na ok. 54,7 mln zł w strefie miasto Opola oraz ok. 1 029 mln zł w strefie opolskiej. Stąd też, zdaniem autorów programu znacząca ich część powinna zostać sfinansowana bądź dofinansowana z dostępnych środków publicznych, przede wszystkim programu ‘Czyste powietrze’ Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, którego całkowity budżet do 2029 roku wynosi 103 mld zł. Natomiast inwestycje w budynkach należących do mieszkańców dotkniętych ubóstwem energetycznym powinny zostać wsparte środkami Programu ‘STOP SMOG’. Poza wymienionymi programami źródłem finansowania termomodernizacji oraz wymiany źródła ogrzewania powinna być ulga termomodernizacyjna.

Liczba kotłów, które należy zlikwidować w stosunku do powierzchni mieszkań w danych powiatach UMWO

W ramach „Programu ochrony powietrza dla województwa opolskiego” oszacowano również korzyści finansowe wynikające z wdrożenia działań naprawczych. Stanowią je tzw. koszty zewnętrzne złej jakości powietrza (koszty leczenia, nieobecności w pracy, szkód środowiskowych), których można uniknąć, poprawiając jakość powietrza.

UMWO

Zdaniem UMWO, całkowite oszczędności w zakresie kosztów zdrowotnych i środowiskowych, jakie mogą wygenerować działania w sektorze komunalno-bytowym, szacuje się na 43,9 mln zł w strefie miasta Opola oraz 826,1 mln zł w strefie opolskiej.

Zgłoś naruszenie/Błąd