Sędziowie pokoju – kolejne złudy

I już z tego powodu pomysł jest nierealny. Podobny efekt można zresztą uzyskać prościej, a energię przeznaczyć na poprawę sprawności sądów i wygaszanie toczącego je politycznego sporu.

Poniżej dalsza część artykułu

Wedle założeń, sędziów pokoju wybierałyby społeczności powiatowe podczas wyborów samorządowych, a kandydaci mogliby nie mieć prawniczego wykształcenia. Rozpatrywaliby spory cywilne do 10 tys. zł, wykroczenia oraz lżejsze przestępstwa. Brzmi kusząco, i odciążyłoby zwykłych sędziów, ale drobne sprawy cywilne to np. likwidacja szkody powypadkowej i wymagają dobrej wiedzy prawniczej. Sprawy mandatowe też ocierają się o kwestie konstytucyjne – jak choćby te o rygory epidemiczne.

Czytaj także:

Sędziowie pokoju może mają sens w społeczności żyjącej w swej masie wedle jednego wzorca, ustabilizowanego prawa i moralności. To raczej już przeszłość w Polsce, przynajmniej na razie. Rozstrzyganie sporów wymaga znajomości prawa. I choć generalne ufam ludziom i pewnie wyroki sędziów pokoju byłyby akceptowalne, to wątpię, czy sprawca wypadku lub dostawca sądzony poza swym powiatem mógłby na to zawsze liczyć.

Ułomnością tego pomysłu jest, że wobec nagromadzonych problemów z sądami (pomijając nawet epidemię), dotyczy on obrzeży wymiaru sprawiedliwości, a nawet udana reforma obrzeży, co by musiało zająć kilka lat, nie wpłynie istotnie na poprawę całego sądownictwa.

Co do usprawnienia sądów, nie wiem, dlaczego zwłaszcza młodsi sędziowie nie mogą pracować dłużej, co się zresztą i teraz dzieje. Ogromne rezerwy tkwią w elektronizacji poczty sądowej. Mamy w sądach tysiące referendarzy. Orzekają nie tylko w drobnych sprawach i … czytaj dalej