Uściski, żarty i wszyscy kibice w hali fetujący na stojąco – to obrazek z kilkuminutowej przerwy przy stanie 2:0 dla Resovii. A podstawowi siatkarze, którzy trafili zaraz potem do kwadratu dla rezerwowych, co chwilę sobie żartowali i szykowali już telefony. Ostatecznie rewanżowe spotkanie z niemieckim SVG Lueneburg zakończyło się wynikiem 3:0, choć po drugim secie ciąg dalszy miał już drugorzędne znaczenie.
Tajemnica Pucharu CEV. Niecodzienne tłumy w hali Podpromie
Biorąc pod uwagę choćby ostatnie sukcesy polskich klubów na tym najwyższym szczeblu europejskiej rywalizacji, czyli w Lidze Mistrzów (Grupa Azoty Zaksa Kędzierzyn-Koźle wygrała trzy poprzednie edycje, a w finale ostatniej pokonała Jastrzębski Węgiel), aż trudno wyjaśnić, dlaczego dotychczas wśród triumfatorów Pucharu CEV, czyli drugich w hierarchii rozgrywek klubowych Starego Kontynentu, nie było krajowego przedstawiciela. Wygrywali też Puchar Challenge, stanowiący trzeci stopień, ale ten środkowy był nie do pokonania. Aż do teraz.
Po jednostronnym zwycięstwie 3:0 w pierwszym spotkaniu finałowym na wyjeździe w ubiegłym tygodniu (tylko w jednej z trzech partii oddali rywalom więcej niż 17 punktów) trudno było sobie wyobrazić, że Resovia wypuści z rąk szansę na ten historyczny triumf. Nic dziwnego więc, że w hali Podpromie szykowano się na wielką celebrację. Trybuny wypełniły się do ostatniego miejsca, ustawiono też dodatkowe krzesełka za bandami reklamowymi. A w sektorze VIP pojawiło się więcej niż zwykle lokalnych polityków. Obecność tych ostatnich ma tu dodatkowy powód – zbliżające się wybory samorządowe.
Siatkarzom Resovii zrzedły miny. Pierwsza feta w przerwie, druga na koniec
Rywale, którzy tydzień temu byli tylko tłem dla rzeszowian, tym razem nie mieli nic do stracenia i pokazali to w dwóch pierwszych odsłonach. Siatkarze Resovii podczas rozgrzewki wyglądali na spokojnych, wręcz zrelaksowanych. Sporo się uśmiechali. Tak samo było jeszcze na początku rewanżowego spotkania, ale z czasem miny im nieco zrzedły. Bo SVG Lueneburg mocno się stawiał, sprawiając początkowo spore problemy.
Jakub Kochanowski najpierw kilka razy odetchnął z ulgą, potem krzywił się, gdy jego drużyna traciła punkty. Torey Defalco zaś bezradnie wzruszał ramiona, gdy przeciwnicy kończyli kolejne kontry. Mieli nietęgie miny, gdy na tablicy wyników widniał wynik 15:18 czy 18:20. Chwilę potem rozpoczęła się emocjonująca walka na styku. Jeden z członków sztabu gości siedzący na bandami skoczył w górę z radości, gdy jego drużyna wyszła na prowadzenie 22:21. Ale w ważnym momencie asem popisał się Defalco, a na koniec Kochanowski, który zdobył ostatni punkt efektownym blokiem, mógł się szeroko uśmiechnąć.
W drugiej partii też początkowo trzeba było odrabiać straty, ale tylko do połowy seta. Ostatni remis to 12:12, od tego momentu już trwał popis gospodarzy. Przy stanie 22:17 wszyscy kibice wstali z miejsc i na stojąco oglądali tę odsłonę do końca. Po niej rozpoczęli fetę, a siatkarze dłuższą chwilę celebrowali na boisku.
Po zmianie stron trener Giampaolo Medei nie przekazywał im żadnych uwag – zawodnicy i członkowie sztabu szkoleniowego nadal padali sobie w ramiona, gratulując sobie sukcesu. Zgodnie z przypuszczeniami szkoleniowiec na trzeciego seta posłał do gry rezerwowych, a podstawowi gracze obserwowali ich z boku. Gdy ci zagrali efektowną akcję, to nie omieszkali tego docenić. Kochanowski pokazywał gestem, że grają jak z nut, a inni żartowali między sobą. Znany z aktywności w mediach społecznościowych Karol Kłos szykował z kolei już telefon.
Po ostatniej akcji spotkania znów wszyscy siatkarze Resovii wybiegli na boisko i wspólnie celebrowali historyczny sukces. Pojawiły się pamiątkowe koszulki oraz żywa maskotka drużyny – ubrany w klubową koszulkę piesek drugiego trenera zespołu Alfredo Martilottiego.
Od odpadnięcia dzielił ich tylko “złoty seta”. Puchar, do którego trzeba dopłacić
Występ w Pucharze CEV był w tym roku dla rzeszowskiego klubu niejako nagrodą pocieszenia – zaczynał on bowiem występ w Europie od Ligi Mistrzów. Z najbardziej prestiżowymi rozgrywkami pożegnał się jednak już po fazie grupowej, w której – mówiąc krótko – niewiele zwojował. Z trzema zwycięstwami i trzema porażkami na koncie zajął trzecie miejsce, choć przed rozpoczęciem rywalizacji wiele osób stawiało go przynajmniej na drugim.
Rzeszowianie trafili więc do ćwierćfinału Pucharu CEV, w którym mieli bardzo swojskiego rywala – Aluron CMC Wartę Zawiercie. I to właśnie na tym etapie ekipa Medeiego była najbliżej pożegnania z tymi rozgrywkami. Dzielił ją od tego jedynie “złoty set” (najpierw wygrali 3:0, a w rewanżu przegrali 0:3). Gdy już złapała głębszy oddech po tym dreszczowcu, to poszło gładko. Aż do końca.
W przeszłości dwa polskie kluby były o krok od zdobycia tego trofeum. W finale edycji 2010/11 przegrała Zaksa, a rok później właśnie Resovia. Teraz za zwycięstwo ekipa z Podkarpacia otrzyma 80 tysięcy euro, co – biorąc pod uwagę wydatki poniesione wcześniej w tym sezonie na udział w europejskich pucharach – oznacza, że musiała dopłacić. Ale czego się nie robi dla trofeum i zapisania się w historii.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS