„W długim horyzoncie czasowym wydaje mi się, że uwaga przesuwa się na Pacyfik i Chiny i w długim czasie należy się liczyć ze scenariuszem – jakkolwiek by on nie był fatalny dla Europy i dla nas – zmniejszania obecności amerykańskiej w Europie” – mówi portalowi wPolityce.pl eurodeputowany Jacek Saryusz-Wolski (PiS).
CZYTAJ RÓWNIEŻ:
-Działania Bidena w praktyce. Szef MON przyznaje: „Mamy do czynienia z wycofaniem się USA z dotychczas prowadzonej polityki”
-TYLKO U NAS. Romanowski o sprawie Turowa: Tylko z pozycji siły, tylko stanowcze działania spowodują, że będzie można wygrać tę batalię
Z jednej strony Joe Biden mówi, że jest przeciwny Nord Stream 2, z drugiej pozwala na jego budowę. Czy z tym samym nie będziemy mieć do czynienia w innych obszarach? Czy należy spodziewać się wycofywania Stanów Zjednoczonych z naszego regionu również w innych dziedzinach?
Jacek Saryusz-Wolski: Jeżeli chodzi o pytanie o Nord Stream 2, ważne są fakty, a nie deklaracje. Deklaracje o sprzeciwie wobec Nord Stream 2 okazały się nie mieć pokrycia w czynach. Świadczy o tym zawieszenie sankcji na firmę Nord Stream 2 AG. Sądzę zatem, że to, co powiedział, ta ostatnia wypowiedź wprowadza całkowitą jasność do tej sytuacji.
Jeśli chodzi o drugie pytanie, sądzę, że administracja Bidena podtrzyma te zobowiązania sojusznicze, militarne, które na dzisiaj obowiązują. Natomiast nie wiem, czy możemy liczyć na cokolwiek więcej. To, co mówię dotyczy krótkiego i średniego horyzontu czasowego. W długim horyzoncie czasowym wydaje mi się, że uwaga przesuwa się na Pacyfik i Chiny i w długim czasie należy się liczyć ze scenariuszem – jakkolwiek by on nie był fatalny dla Europy i dla nas – zmniejszania obecności amerykańskiej w Europie. Na ten fatalny scenariusz trzeba się przygotować dokonując korekt polityki, podwajając wydatki na armię i szereg jeszcze innych, takich jak wzmocnienie gospodarcze i kształtowanie strategiczne gospodarcze, właściwa, wielowektorowa polityka zagraniczna, w tym dotycząca energii. Także w długim okresie czasu rzecz nie musi wyglądać tak uspokajająco, jakby się wydawało.
Tym bardziej, że w tej chwili będziemy de facto w rosyjsko-niemieckich kleszczach. Jeżeli do tego jeszcze weźmiemy to, co działo się wokół kopalni i elektrowni Turów, to czy nie odnosi Pan wrażenia, że po cichu, chyba nawet niekoniecznie tylnymi drzwiami dokonuje się w tej chwili próba czegoś w rodzaju podboju Polski?
Nie. To jest zdecydowanie za daleko idące stwierdzenie. Turów to jest wypadek przy pracy. To jest sytuacja, w której powinny były zadziałać mechanizmy wyszehradzkie wczesnego ostrzegania i takie prawy sporne, które są naturalne, powinny być rozstrzygane we własnym gronie. Podobno się też rozstrzygnęła na niższym szczeblu niż rządowy i stąd tak się stało. Sytuacja jest opanowana. Lekcja wyszehradzka jest taka, że powinno się rzeczy załatwiać, rozstrzygać we własnym gronie i zainstalować system wczesnego ostrzegania, na który powinni się składać ludzie odpowiedzialni za to w kancelariach czterech premierów. Także kwestii Turowa bym do tego nie mieszał.
Ta kwestia jest o tyle istotna, o ile mamy do czynienia z TSUE, który już po raz drugi w sprawie podobnej – mam na myśli sprawę Puszczy Białowieskiej – działa poza zakresem kompetencji UE i własnych kompetencji. Wprowadza coś, co się nazywa sędziokracją i coś, co wymaga rozstrzygnięć bardziej generalnych, tych, o które wnioskował premier Morawiecki do polskiego Trybunału Konstytucyjnego, nadrzędność polskiej Konstytucji nad prawem europejskim oraz o rolę TK, czy szerzej – Trybunałów Konstytucyjnych – ja o tym piszę w moim dokumencie w Parlamencie Europejskim dla Komisji Konstytucyjnej. Trybunały Konstytucyjne muszą postawić tamę wkraczaniu TSUE w obszary, które nie są kompetencją ani UE ani samego TSUE.
Wczoraj podczas posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych PE dyskutowano nad raportem Andriusa Kubiliusa. W tym projekcie znalazł się zapis, że UE powinna uciąć zależności od rosyjskiego gazu i ropy, a przynajmniej do czasu, kiedy władzę w Rosji sprawuje Władimir Putin. Jakie będą w Pana ocenie dalsze losy tego zapisu? Jakie będą dalsze losy tego dokumentu? Czego należy się spodziewać?
Dokument ma rację. Dokument jest słuszny, ale jednocześnie nihil novi sub solem. O tym, że trzeba zmniejszać, a nie zwiększać zależność energetyczną od Rosji PE mówi i pisze od 2007 roku, kiedy ja byłem autorem raportu na temat bezpieczeństwa energetycznego jako kwestii polityki zagranicznej. Także stwierdzenia słuszne.
To nie będzie miało – żałuję – niestety przełożenia na politykę takich krajów jak Niemcy i pośrednio na politykę UE, która w tej materii chowa głowę w piasek zezwalając na Nord Stream 2. Nie chcę powiedzieć, że jest to wołanie na puszczy, bo to jest cenny głos i on powinien wybrzmieć. Ostatnio czterokrotnie, przytłaczającą większością głosów PE zażądał w swoich rezolucjach natychmiastowego zatrzymania Nord Stream 2. I co z tego? Także musimy widzieć dobre strony w takich dokumentach, ale jednocześnie ich naturalne ograniczenia. Politykę zagraniczną prowadzą kraje członkowskie, a UE tylko w tym zakresie, w jakim jest konsensus w tej materii i przyzwolenie ze strony krajów członkowskich. Tutaj ta polityka zagraniczna jest zdominowana przez niemiecko-francuskie zapatrzenie się w Rosję.
Dziękuję za rozmowę.
Rozmawiała Anna Wiejak
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS