Rzekoma śmierć Marka Twaina, czyli komedia pomyłek

„James Ross Clemens (Twain naprawdę nazywał się Samuel Langhorne Clemens – przyp. red.), mój kuzyn, poważnie chorował w Londynie dwa albo trzy tygodnie temu, ale już wyzdrowiał. Wiadomość o mojej chorobie wyrosła z jego choroby. Wiadomość o mojej śmierci była przesadzona” – napisał w notce do amerykańskiego dziennikarza Franka Marshalla White’a, który akurat przebywał w Londynie. Tego samego dnia, 31 maja 1897 roku, White zadzwonił do Twaina i usłyszał: Oczywiście, że umieram. Ale nie umieram szybciej niż ktokolwiek inny.

White przesłał notkę Twaina do swojej redakcji. Ale w drodze za ocean i podczas składania gazety nieco się ona zmieniła. 2 czerwca trafiła do czytelników New York Journal, a ci zapamiętali ze sprostowania pisarza tylko ostatnie zdanie. W ten sposób narodziła się powszechnie znana, choć niepoprawna i wyrwana z kontekstu wersja słów Twaina.

Sam pisarz przeżył jeszcze 13 lat i zmarł 21 kwietnia 1910 roku w Redding w USA. Zostawił po sobie niezwykle bogatą spuściznę. Tak bogatą, że inny wybitny pisarz, William Faulkner, okrzyknął go „ojcem amerykańskiej literatury”.

Zgłoś naruszenie/Błąd