Wyjechali z Kijowa, by schować się w podmiejskiej daczy, ale okazuje się, że to nie bardzo pomaga. Dalej nie ma jak jechać, bo wszystko zakorkowane.
Elina dzwoniła do mnie ze dwa tygodnie temu i poprosiła czy nie mogę jej załatwić po taniości kilku telefonów satelitarnych, bo uważali, że Putin zaatakuje Ukrainę i im powyłącza infrastrukturę telefoniczną. Było to w czasie, kiedy wszyscy spekulowali, że Putin tylko tak straszy, wszystko i tak dostał i po co miałby atakować. Im tam na Ukrainie było jasne, że zaatakuje, tylko poczeka – na prośbę Chińczyków – aż się im Olimpiada skończy. No i mieli rację.
Ciekawe czy Elina wiedziała i wie, że zostaną sami? Że towarzyszyć im będą tylko wyrazy wsparcia, napisy kredkami na chodnikach i podświetlone na ich kolory budynki? Że odkładany egzamin z ułudy „końca historii” właśnie się zaczął? Że koncert mocarstw znowu powrócił i nie ma nadziei dla nas, maluczkich? Że liczą się interesy a nie frazesy, którymi byliśmy do tej pory karmieni?
Nie wiem czy łudzi się, że to wszystko zjednoczy Zachód, że taka skala bandyterki potrząśnie sytymi i ospałymi? W końcu jesteśmy w jakimś zaklętym kręgu powtarzających się obrotów: samostanowienie mniejszych, dominacja większych, w końcu koncert mocarstw, ich nieuchronny konflikt, przesilenie, rozpad układu świata potęg, podmiotowość mniejszych państw i zaczynamy od nowa. Stare dobre czasy już minęły, wielcy układają się od nowa pokazując sobie nawzajem swą siłę na karku ofiar wojen zastępczych.
Przecież kiedy z Eliną siedzieliśmy na targach i konferencjach, rozprawialiśmy o cyfryzacji, nikt z nas nie podejrzewał, że będziemy zbiegać jeszcze kiedyś do schronów, że ten świat kiedyś pęknie. A było tak fajnie. Pracowaliśmy w niemieckim koncernie prasowym, przyszłość wydawała się jasna i prosta, świat uporządkowany. Ale w tej kolorowej grupie wielu nacji tylko u nas, Słowian, cały czas z tyłu głowy pobrzmiewał dzwoneczek z ostrzeżeniem, że tak dobrze i długo to nie będzie, że to jest na kredyt. I co z tego, że mieliśmy rację?
Dziś kiedy Elina siedzi w piwnicy warto sobie przypomnieć te czasy, bo już wtedy było pisane, że zostaniemy z tym wszystkim sami. Że nie warto polegać wyłącznie na, okazuje się niepewnych, sojuszach. Że trzeba budować własną siłę. I było trzymać się bardziej razem z nami, niż liczyć, że da się robić politykę ponad głowami sąsiadów. Dziś już tylko oni zostali.
Zachód nie kiwnie palcem. Wszyscy rozprawiają jakież to sankcje nie zafundują Putinowi. A nawet (danke shoen) nie są w stanie wyłączyć mu SWIFTa. Wszyscy rozprawiają o tym jak Kremlowi dołożą, ale udają, że nie widzą wielkiego słonia o nazwie Nord Stream, który stoi na środku salonu dyplomatów. Jest nietykalny, a powinien być pierwszy zezłomowany, jeśli ktokolwiek chciałby uderzyć w Kreml. Tak, wielkie interesy. W końcu Niemcy postawili na rosyjski gaz i wiszą teraz, wraz z Europą, którą do tego przymusili, na łasce Putina. A więc mu nie podskoczą. I Putin o tym wie i patrzy się z pobłażaniem na te wszystkie kredki i wyrazy oburzenia.
Wiemy to też my. Słowiańskie ofiary geopolitycznego położenia. Tłumaczymy to Zachodowi od lat, ten już miał dość słuchania tych ostrzeżeń. Teraz udaje zaskoczenie. Ale to we końcu i tak my zapłacimy za ich błędy. Teraz dopiero widać jak to było z ta drugą wojną światową. Syte społeczeństwa odwlekają do końca moment sprzeciwu dyktatorom. Nie chcą wojny i będą za to odwlekanie płacić. Najpierw naszą krwią, potem – swoją. Będą ustępować watażkom, którzy o tym wiedzą i albo odpuszczą bo się nasycą, albo będą bez końca eskalować, trzymając w szachu zakładników pokoju.
Zachodni będą liczyć na racjonalność dyktatorów, na to, że im się nie będzie opłacało. A dostaną fangę w nos, ot tak, dla nauki i zabawy. Przecież Putin mógł poczekać aż ruszy NS2 i dopiero zacząć tę wojnę. Ale skoro ruszył teraz, kiedy ma jeszcze gazociąg nie dopięty to albo jest szaleńcem, albo wie, że nic mu w tej mierze nie grozi. Że obecna skala konfliktu to żadne zaskoczenie dla Niemiec i USA, a może i dla Chin. Że już jest pozamiatane. Nami.
My i Elina wiemy, że to nie będzie koniec. Że jeśli Zachód nie zareaguje – a może i tego nie robi – ostro, to następni w kolejce będziemy my. Wystarczy popatrzeć na casus beli. Putin najechał Ukrainę nawet nie siląc się na prowokację. Po prostu dlatego, że chce ją zdemilitaryzować i zdenazyfikować. Co to oznacza? Że może najechać każdego, kto ma własne wojska. A nazistów można zawsze i wszędzie znaleźć. No, może z wyjątkiem Niemiec.
Tak że Elino, zmienił się nasz świat i to bezpowrotnie. Trzymam za Ciebie, twoją rodzinę i naród kciuki. Patrzymy na Was jak na siebie za chwilkę i zaciskamy pięści. Bezradni. Tak to się u nas skończył koniec historii. W piwnicy.
Jerzy Karwelis
Więcej wpisów na blogu Dziennik zarazy.
Czytaj też:
Foliarze na wojnie
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS