Trudności, jakie napotykamy w życiu, nie są nierozwiązalne. Jeśli nie potrafimy znaleźć rozwiązania poprzez zwalczanie ich lub w ucieczce od nich, to znaczy, że rozumowanie nasze na temat danej sytuacji jest błędne. Sytuacje bez możliwości rozwiązania zdarzają się w życiu rzadko.
Arnold Hutschnecker, cyt. wg: C. Łuszczyński, O łagodzeniu skutków kalectwa
Badanie osobowości było tradycyjnie domeną klinicystów. W rezultacie powstawały kolejne „szpitalne” portrety człowieka. (…) Sądzimy dzisiaj, że z badań nad chorobą mniej dowiadujemy się o normie psychicznej, niż z badań nad ludźmi zdrowymi dowiadujemy się o zaburzeniach psychicznych.
Wiesław Łukaszewski, Szanse rozwoju osobowości
skoro Wszechświat jest tak wielki, byłoby czymś dziwnym, gdyby oprócz nas nie zawierał innych istot rozumnych. (…) W teologii chrześcijańskiej idea „Boga od zapychania dziur” nie ma dobrych notowań. Sięga ona przynajmniej XVII w., kiedy to Newton i jego następcy (…) zbyt łatwo przypisywali Bogu funkcję wyjaśniania tych niejasności, które (tymczasowo, jak się potem okazało) pozostawiała nauka. (…) Laplace (…) miał pełne prawo powiedzieć do Napoleona, że hipoteza Boga jest mu niepotrzebna. (…) W dziele stworzenia został zrealizowany racjonalny zamysł Boga. Współczesna nauka odkrywając strukturę świata odszyfrowuje ten zamysł. Matematyczna metoda badania jest tak skuteczna, ponieważ stwórczy zamysł Boga jest matematycznie precyzyjny, ponieważ Bóg stwarzając świat, myśli matematycznie…
Michał Heller, Kosmiczna przygoda Człowieka Mądrego
PODSTAWA KOMPETENCJI PSYCHOLOGA – PRAKTYKA
Istnieją, z grubsza biorąc, trzy podstawy kompetencji psychologa praktyka.
Pierwsza sprawa to tzw. doświadczenie praktyczne, znajomość empiryki, przypadków, różnych problemów, które przyjdzie rozwiązywać, różnych objawów, ich skutków psychologicznych, socjologicznych i prawnych. Nabycie takich zdolności często trwa wiele lat. Jest to tzw. doświadczenie zawodowe i praca przez wiele lat z konkretnymi ludźmi.
Czasem jednak wystarczą doświadczenia własne (jako swoista mądrość życiowa) (istnieje cały kierunek w psychoanalizie indywidualnej, w której przejście przez psychoanalizę daje kwalifikacje, tu psychoanalityka).
Druga sprawa to głębia wiedzy, jej wielość znaczeń i wiedza „o co w tym wszystkim chodzi”. Na np. zaburzenia stosowane są odpowiednie klucze – to bardzo ważne, bo psycholog nie może być wyłącznie milczącą ścianą, przed którą następuje rozładowanie napięć, lecz osobą, która znajdzie przyczynę zaburzenia. W poradnictwie można stosować właśnie owe hiper-porady, klucze-algorytmy, od których zależy wszystko. I czasem jedna rozmowa, jedno zdanie może całkowicie zmienić życie, rozwiązać problemy, wyleczyć. Istnieje przecież coś takiego, jak szyfr życia, który potrafi rozsupłać splątany węzeł nierozwiązalnych, zdawałoby się, problemów.
Trzecia sprawa to pozytywna wizja świata, którą ma psycholog. To się wyczuwa od razu. Dobrym psychologiem był w swojej praktyce w telefonie zaufania Frank Drake, astronom-setiolog. Często nawet inżynier, fizyk czy astronom może być dobrym psychologiem, bo wie, o co chodzi w życiu. Tutaj baza materialna osoby zajmującej się praktyką psychologiczną jest bardzo ważna. Nie można być przecież „specjalistą od niczego” (a takimi czasem mogą być klasyczni psycholodzy, choć z drugiej strony ich wiedza naukowa jest dobrą podstawą dla kontaktu z ludźmi i daje siłę).
Psycholog nie może opierać się na pseudowiedzy – pseudonauce. Różne wróżki, astrolożki, chiromantki itp., które czasem legitymują się dyplomem psychologa, opierają się na wiedzy, która jest zbiorem pustym. To jest najważniejszy czynnik w tym punkcie. A więc dorobek naukowy, zapisowy, publikacje, przygotowanie zwłaszcza z dziedzin ścisłych, przyrodniczych i technicznych jest najcenniejszą podstawą kompetencji psychologa-praktyka.
Czasem jest tak, że dokąd jest się w formule psychologii, problem jest kwadraturą koła i nierozwiązywalną antynomią. Dopiero wyjście poza nią – ku np. astronomii, fizyce, technice rozwiązuje bolącą kwestię. Często problem tkwi w technologii, a nie w psychice. To ważne, bo bardzo wiele problemów leży przyczynowo korzeniami w warunkach materialno-bytowych. Żadna wiedza psychologiczna nie pomoże w kupieniu dobrego komputera, pralki czy telewizora.
Psycholog-praktyk musi być inteligentnym, dobrym, wrażliwym, racjonalnym i światłym człowiekiem. Nie może być niewrażliwym psychopatą. Takimi ludźmi, o zgrozo, o „osobowości z drewna” jest wielu psychologów po przejściu tzw. treningów interpersonalnych (głównie w ramach tzw. terapii grupowej; oni są potocznie nazywani trenerami) – o stępionej wrażliwości, „odpornych na stres”, z utraconym kontaktem z ludźmi, niereagujących na ludzkie nieszczęścia. Mówi się co prawda, że praca psychologa-praktyka znieczula na cudzy ból, ale jeśli tak jest, psycholog taki po prostu minął się z powołaniem.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS