Rosyjskie surowce jednak da się porzucić bez większych kłopotów?

Temat podjęli także niemieccy ekonomiści: Rüdiger Bachmann, David Baqaee, Christian Bayer, Moritz Kuhn, Andreas Löschel, Benjamin Moll, Andreas Peichl, Karen Pittel i Moritz Schularick, pracujący w London School of Economics, na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn, Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium czy amerykańskim Uniwersytecie Notre Dame. W tym celu wykorzystali wieloagentowy i wielosektorowy model makroekonomiczny, nad którym pracowali już od kilku lat – po wybuchu wojny rozbudowania wymagała tylko część służąca modelowaniu zużycia energii. Do tego konieczne było zebranie nowych danych dotyczących szacunków elastyczności substytucji, które pozwalają zmierzyć, czy i do jakiego stopnia da się zastąpić jedno źródło energii innym i w jakim stopniu można ograniczyć zużycie ropy, gazu czy węgla.