Rosyjskie karabiny Lobaev Arms TSVL-8. Konstrukcje o zachodnim rodowodzie

Wojna w Ukrainie obfituje w różnorodność konstrukcji strzeleckich po obydwu stronach. Teraz przyszedł czas na omówienie pojawiających się na froncie rosyjskich karabinów Lobaev Arms TSVL-8.

Karabiny snajperskie TSVL-8 zostały zaprojektowane przez firmę Lobaev Arms co jest ewenementem jak na Rosję, ponieważ jest to firma prywatna. Dotychczas przeważająca większość rosyjskich karabinów snajperskich była dziełem podmiotów państwowych, a tutaj karabin zaprojektował Vladislav Lobaev będący strzelcem, długodystansowym.

Pierwsze prototypy karabinów powtarzalnych z serii SVL pojawiły się w 2007 roku, w 2010 karabiny zostały zakupione przez ochronę rosyjskiego prezydenta. Następnie firma przeniosła się do Zjednoczonych emiratów Arabskich (ZEA), ale wróciła do Rosji w 2013 roku i zajęła się produkcją dalszym rozwojem i produkcją karabinów snajperskich.

Firma ma wiele wariantów karabinów z serii DVL bądź TSVL w wielu zachodnich kalibrach. Znajdziemy tutaj np. 7,62×51 mm NATO (.308 Winchester), 7,62×67 mm (.300 Winchester Magnum), 8,6×70 mm (.338 Lapua Magnum) bądź bardzo egzotyczne jak 6,5×47 Lapua czy 10,36×77 mm (.408 CT). Jedynie największe modele DXL-5 HAVOC są zasilane zamiennie amunicją kal. 12,7×99 mm NATO stosowaną m.in. w karabinach Barrett lub rosyjską 12,7×108 mm.

Widoczne poniżej na zdjęciach modele TSVL-8 M5 Dominator i TSVL-8 M1 Stalingrad to konstrukcje zasilane nabojem 7,62×67 mm (.300 Winchester Magnum) lub 8,6×70 mm (.338 Lapua Magnum). Mamy więc do czynienia z modułową konstrukcją pokroju wizjonerskiego karabinu DSR1 z 1997 roku lub karabinów Accuracy International AXMC lub SAKO TRG M10 z lekko ponad dekady później. Tymczasem np. karabiny TSVL-8 M1 Stalingrad pojawiły się na rynku w okolicy 2019 roku.

Są to karabiny powtarzalne zasilane z 5-magazynków pozwalające na rażenie celów na dystansie 1,5/1,6 km. Karabiny są wyposażone w długą kutą na zimno ze stali nierdzewnej lufę o długości 680 mm zapewniającą wedle producenta celność na poziomie 0,4 MOA. Na 100 mm oddano pięć strzałów, które mieszczą się w okręgu o średnicy 12 mm, co daje porównywalne osiągi do zachodnich konstrukcji.

Ciekawostką jest jednak dodatkowy kołnierz z włókna węglowego otaczający lufę w karabinie TSVL-8 M5 Dominator. Sprawia on, że karabin jest mniej widoczny w termowizji, ponieważ ciepło oddawane przez lufę jest wyłapywane przez osłonę

Jest to bardzo podobne rozwiązanie zbliżone do tego stosowanego dekady wcześniej przez Francuzów na karabinach FR-F2. Oczywiście to podejście ma minus polegający na tym mocniejszym nagrzewaniu się lufy, co negatywnie wpływa na celność. Z tego względu taki karabin nie nadaje się do intensywnego ostrzeliwania przeciwnika.

Karabiny mają też składaną kolbę i wykorzystują modułowe aluminiową osadę. Mimo wszystko karabiny nie należą do lekkich, ponieważ ważą aż 7,3 oraz 8,1 kg z czego pierwszy to TSVL-8 M1 Stalingrad, a drugi to TSVL-8 M5 Dominator. Ponadto jak na karabiny dla najbardziej wymagających użytkowników i entuzjastów znajdziemy tutaj precyzyjny mechanizm spustowy z regulacją siły nacisku pomiędzy 250, a 1200 g.

Na karabinach widać też porządną zachodnią optykę pokroju Nightforce ATACR (na karabinie TSVL-8 M5 Dominator), a karabiny należą do snajperów specnazu podległych pod Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej.

Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski