Kozak nad Sekwaną żądał od karczmarza szybkiego jedzenia i mówił tylko jedno, jedyne słowo – „bystro”, machając nahajką, gdyby nie został natychmiast zrozumiany.
Rosja inicjowała zawiązanie w 1815 roku Świętego Przymierza (Rosja, Austria, Prusy), a na Kongresie Wiedeńskim pierwsze skrzypce grał cesarz Aleksander I Romanow. Od tego czasu Moskwa czuje się gospodarzem całej Europy, a już Europy Środkowej na pewno.
Za Hitlerem pognała aż do Berlina, ale całych Niemiec nie mogła już zdobyć. To dlatego wściekły Stalin nie był obecny na paradzie zwycięstwa w Moskwie w 1945 roku, tej paradzie z marszałkiem Żukowem na białym koniu, na której rzucano zdobyczne niemieckie chorągwie u stóp Kremla. Gdyby nie Amerykanie, Armia Czerwona doszłaby do Atlantyku, zatrzymując się w Paryżu na krótki posiłek w barach o swojsko brzmiącej dla Rosjan nazwie.
Idea zapanowania nad Europą odżyła w Moskwie w latach 1970., ale Amerykanie, dzięki płk. Ryszardowi Kuklińskiemu, poznali sowieckie plany agresji atomowej na państwa NATO. Czas po upadku Związku Radzieckiego i rozwiązaniu Układu Warszawskiego to, jak się wyraził Putin, „największe geopolityczne nieszczęście XX wieku”, a dla niego czas „wielkiej smuty”. W 2009 roku na Westerplatte, w 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej, Putin przekonywał, że źródło II wojny światowej tkwiło w Traktacie Wersalskim, który „doprowadził do poniżenia Niemiec” po I wojnie światowej, co „zostało wykorzystane przez nazistów”. Gdy wycią gniemy właściwe wnioski z II wojny światowej, możliwy jest pokój na świecie, przekonywał Putin, a jako przykład europejskich „zdrowych stosunków” podał obecne relacje rosyjsko-niemieckie „oparte o współpracę i partnerstwo”.
Putin marzy o odnowieniu „Świętego Przymierza”. W czerwcu 2014 roku, w 200. rocznicę Kongresu Wiedeńskiego, w tamtejszym pałacu Lichtensteinów, przedstawiciele francuskiego Frontu Narodowego, posłanka Marion Le Pen (siostrzenica Marine Le Pen, liderki FN), szef austriackiej Partii Wolności oraz podobni im przedstawiciele z Włoch, Chorwacji i Bułgarii spotkali się z wysłannikami Putina: gospodarzem spotkania Konstantinem Małofiejewem – miliarderem i rosyjskim nacjonalistą, Ilją Głazunowem – znanym twórcą obrazów historycznych oraz Aleksandrem Duginem – ideologiem Eurazji i doradcą Putina oraz innymi. Przyświecała im idea zjednoczonej z Rosją „konserwatywnej Europy”, wolnej od liberalnych demokracji. Putin (nowy Aleksander I) ma swoich zwolenników także na Węgrzech (partia Jobbik), w Polsce oraz w Grecji, bardzo tam ostatnio aktywnych.
Co do „naszych” rodzimych „moskwiczan”, to postanowili oni zorganizować się w partii „Zmiana”. Na jej czele stanął Tomasz Jankowski, były rzecznik „Samoobrony” Andrzeja Leppera. „Zmiana” już określiła siebie jako partię „antyamerykańską” i zapowiedziała równoczesną współpracę z Unią Europejską i Rosją Władimira Putina. Na początek zadeklarowała zaproszenie na zjazd przedstawicieli terrorystów z tzw. ludowych republik – Donbasu i Ługańska. Niewykluczone, że wśród gości znajdzie się współpracownik miliardera Konstantina Małofiejewa, politolog Aleksander Borodaj – do radca władz samozwańczej „Donieckiej Republiki Ludowej”. Nowa „polska” partia ma się określić w sprawie kandydatur na urząd prezydenta, ale nie wyklucza też wystawienia własnego kandydata. Mamy więc zaczątek nowej targowicy, kontynuatorów zawiązanego przez Rosję bolszewicką w 1920 roku Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski (Polrewkom) z Julianem Marchlewskim na czele, a później powołanego w Moskwie Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) z polskimi komunistami, twórcami PRL-u.
Kiedy zestawimy tę informację z niedawnymi, o powstaniu we Lwowie i Wilnie „republik ludowych”, skupiających niezadowolonych ze swoich państw kolejnych grup separatystów – Ukraińców, Litwinów, Rosjan i Polaków, to łatwo zorientować się, czym w istocie jest obecna polityka Rosji. To stara, sprawdzona w boju metoda dzielenia i antagonizowania narodów za pomocą grup dywersyjno–propagandowych.
Propozycje pod adresem Polski „wzięcia sobie Lwowa i Wilna” padały i padają z ust prominentnych rosyjskich polityków. Za pomocą rosyjskiej V kolumny możliwe jest przygotowanie gruntu do rosyjskiej agresji i późniejszej dominacji, a w konsekwencji zmian geopolitycznych, czyli powrotu Rosji do granic z czasów Związku Radzieckiego. Dzięki pomocy „miejscowych” militarna agresja będzie nazywana „humanitarną pomocą”, a konflikt zbrojny poprzedzą „wydarzenia” takie jak na Ukrainie, z którymi Rosja nie będzie miała oficjalnie nic wspólnego. Rosja, pisał Feliks Koneczny, czyli „militarna despocja orientalna, istnieć może tylko przy podbojach, a gdy przestanie czynić zabory, musi runąć”.
*
Powyższy tekst pochodzi z wydanej właśnie książki Wojciecha Reszczyńskiego „Pomiędzy Wschodem a Zachodem. W kręgu myśli Feliksa Konecznego”, która ukazała się nakładem wydawnictwa BIAŁY KRUK. Wcześniej opublikowany został w 2015 roku na łamach tygodnika „Nasza Polska”.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS