W związku z przypadającą 22 kwietnia przyszłego roku 25 rocznicą śmierci Marii Kozłowej, Biblioteka Pedagogiczna w Tarnobrzegu i Miejska Biblioteka Publiczna im. dr Michała Marczaka w Tarnobrzegu, zwróciły się z wnioskiem o ustanowienie roku 2024 „Rokiem Marii Kozłowej”. Radni poparli wniosek jednogłośnie, tak jak zresztą przewidywałem w ostatniej tygodniówce.
Przypomnę na początek warte przeczytania trzy części wspomnień Marii Kozłowej, opublikowane na Witrynie Wiejskiej.
https://witrynawiejska.org.pl/2022/02/04/jestem-rolniczka-gospodynia-bez-ziemi-wspomnienia-kobiet-wiejskich-3/
https://witrynawiejska.org.pl/2022/02/18/jestem-rolniczka-gospodynia-bez-ziemi-cz-ii-wspomnienia-kobiet-wiejskich-3/
https://witrynawiejska.org.pl/2022/03/24/jestem-rolniczka-gospodynia-bez-ziemi-cz-iii-wspomnienia-kobiet-wiejskich-3/
W jaki sposób radni uzasadnili wybór patronki roku?
Maria Kozłowa urodzona w Machowie, córka chłopskiego działacza Wojciecha Wiącka, od najmłodszych lat brała czynny udział w życiu społeczno- kulturalnym wsi. Była założycielką kilku zespołów teatralnych i folklorystycznych, które propagowały zapomnianą kulturę lasowiacką. Jako wspaniała odtwórczyni folkloru, znała pieśni i gawędy, które ocaliła od zapomnienia. Była twórczynią ludową i poetką, animatorką życia oświatowego i kulturalnego Machowa, Baranowa Sandomierskiego i Tarnobrzega. Społecznikowska i artystyczna atmosfera domu, w którym się wychowała, sprzyjała rozwojowi Jej wszechstronnych uzdolnień i pasji. To rozbudziło zamiłowanie do lasowiackich tradycji. Już w bardzo młodym wieku włączyła się w życie społeczne i kulturalne rodzinnego Machowa. Poznawała sztukę ludową i ją tworzyła. Była także uzdolnioną pisarką i twórczynią w zakresie plastyki obrzędowej, tkactwa i hafciarstwa, wycinkarstwa, malarstwa i rzeźby.
To ona jest autorką rozsławionego dzisiaj wzoru serca lasowiackiego. W okresie międzywojennym, jako nastolatka stworzyła podwórkowy zespół teatralny. Po zakończeniu wojny, wierna swoim ideałom, utworzyła Zespół Pieśni i Tańca „Lasowiak”, który w ówczesnych latach święcił triumfy na ogólnopolskich przeglądach i festiwalach. W 1975 roku w Baranowie Sandomierskim zorganizowała kolejny zespół „Lasowiaczki”, a następnie Zespół Pieśni i Tańca „Lasowiacy” w Tarnobrzegu.
W 1979 roku otrzymała Nagrodę im. Oskara Kolberga. Otrzymała też medal im. Franciszka Kotuli.
Maria Kozłowa była autorką wielu scenariuszy widowisk obrzędowych i tekstów piosenek. Sama niejednokrotnie występowała również jako solistka. Dzięki jej rysunkom, zapiskom i gawędom, do dzisiejszego dnia przetrwały tradycje Lasowiaków. Jej Twórczość poetycką cechuje miłość do ziemi, szacunek domu i pracy.
Była animatorką życia społecznego i miała wpływ na życie wielu ludzi. Nieoceniony jest Jej wkład w zachowanie dziedzictwa lasowiackiego, które obecnie staje się marką naszego Miasta i regionu.
Ustanowienie roku 2024 w Tarnobrzegu „Rokiem Marii Kozłowej” będzie godnym upamiętnieniem Jej Osoby. Przypomni również Jej twórczość i zasługi oraz podkreśli pożądane wartości moralne jak szacunek do ludzi, własnych korzeni i tradycji ojczystych, którymi się kierowała w swoim życiu. Będzie też znakomitą okazją do przypomnienia mieszkańcom Tarnobrzega, zwłaszcza tym najmłodszym, jak ważna dla budowania własnej tożsamości jest pamięć o tradycji i wartościach. Oryginalne dziedzictwo lasowiackie może stać się czymś co połączy Tarnobrzeżan, w większości pochodzących z różnych stron Polski. Stąd ważne jest, aby
pamiętać o takich ludziach jak Maria Kozłowa.
Zdjęcie Marii Kozłowej pochodzi z planu filmu “Ludzie z martwych pól” z 1996 roku (film z cyklu “Małe ojczyzny”, scenariusz i reżyseria Aleksander Dyl, Antoni Ciechan)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS