Rejestr legijnych wygnańców. Jak daleko sięga łaska Dariusza Mioduskiego?

Przy tworzeniu rejestru pod uwagę braliśmy średnią liczbę ugranych punktów w przedziale 1.8 – 1.95. W wykazie znajdują się tylko ci szkoleniowcy, którzy prowadzili stołeczny zespół w co najmniej 30 spotkaniach. Z prostej analizy wynika, że w tej grupie jedynie Jacek Magiera został z Legii zwolniony szybciej niż Michniewicz. Najdłużej na stanowisku utrzymał się z kolei Dragomir Okuka.       

Warto zauważyć, że trzech z czterech najszybciej zwolnionych z tego grona trenerów traciło pracę za kadencji – rozpoczętej wiosną 2017 roku – prezesa Dariusza Mioduskiego. To najbardziej niecierpliwy sternik w najnowszej historii klubu.  

Teraz o jego względy zabiega następca Michniewicza – Marek Gołębiewski. Prędzej czy później on również znajdzie się w grupie pożegnanych. Na razie nowy rozdział kariery rozpoczął udanie – w trenerskim debiucie poprowadził Legię do 1/8 finału Pucharu Polski, wygrywając z III-ligowym Świtem Skolwin 1-0. To jego czwarty dzień pracy.  

(marzec 2001- czerwiec 2003): 817 dni na stanowisku, 86 spotkań, 1.85 pkt/mecz

Pierwszy szkoleniowiec, który w tym stuleciu sięgnął z Legią po tytuł mistrza Polski (2002). Równolegle dołożył do tego triumf w Pucharze Ligi Polskiej. Słynął z twardej ręki i z tego powodu nazywany był “katem z Belgradu”. Docenili to kibice z Łazienkowskiej, wybierając go trenerem dekady 2000-10. Wielokrotnie wysyłał sygnały, że do Warszawy chciałby wrócić, ale nie doczekał się pozytywnego odzewu.     

(czerwiec 2010 – maj 2012): 729 dni, 85 spotkań, 1.82 pkt/mecz

Nie wygrał z Legią ligi, co było jego obsesją. Na pocieszenie zdobył tylko – dwukrotnie – Puchar Polski (2011, 2012). Jego największym sukcesem było wprowadzenie drużyny do fazy grupowej Ligi Europy. Nie każdy wie, że już po roku pracy w stolicy została podjęta decyzja o jego “odstrzale”. Vladimir Weiss, który miał go zastąpić, nie dostał jednak zgody na łączenie funkcji selekcjonera kadry Słowacji z posadą trenera Legii.     

(wrzesień 2005 – kwiecień 2007): 588 dni, 47 spotkań, 1.87 pkt/mecz

Powtórzył wyczyn Okuki i już w pierwszym roku pracy sięgnął z Legią po tytuł mistrza kraju. To jego jedyne trofeum z okresu spędzonego przy Łazienkowskiej. Sezonu, w którym bronił tytułu, nie pozwolono mu dokończyć. Zastąpił go ignorowany przez niego asystent – Jacek Zieliński. Niespełna rok później “Wdowiec” został zatrzymany przez CBA za czyny korupcyjne, których dopuścił się wcześniej jako opiekun Korony Kielce. Po krótkim procesie został skazany na trzy lata więzienia w zawieszeniu na pięć.  

(maj 2012 – grudzień 2013): 568 dni, 80 spotkań, 1.91 pkt/mecz

To było jego drugie podejście do Legii. W latach 2007-10 nie udało mu się wygrać nic. Ale już w 2013 roku sięgnął po krajowy dublet. Na półmetku kolejnego sezonu został zwolniony, zostawiając drużynę na pozycji lidera. Kiedy dziękowano mu za pracę (m.in. za awans do fazy grupowej LE), w Warszawie szczegóły kontraktu dopinał już Henning Berg.  

 (kwiecień 2019 – wrzesień 2020): 538 dni, 66 spotkań, 1.82 pkt/mecz

Kiedy w Legii zwalniano trenera, właśnie “Vuko” zawsze był gotów pełnić rolę “strażaka”. Tymczasowo obejmował zespół dwukrotnie. Gdy dostał szansę jako pierwszy szkoleniowiec, podziękował za to mistrzostwem Polski. W CV wpisane ma dwa tytuły, bo otwierał sezon, … czytaj dalej