Redemptoryści są w Toruniu już 100 lat. Medale dla trzech zakonników

W 1992 r. udał się na Białoruś, skąd po roku pojechał do Kazachstanu. Tam prowadził pracę duszpasterską wśród Polaków, którzy z terenów dzisiejszej Białorusi i Ukrainy zostali zesłani na kolonizację stepów Kazachstanu.

W latach 2001-2003 oraz 2005-2011 o. Kotliński posługiwał także w Rosji w Orenburgu. Ostatnią placówką na Wschodzie był Kaliningrad. 

Obecnie posługuje w Sanktuarium NMP Gwiazdy Nowej Ewangelizacji św. Jana Pawła II w Toruniu.

O. Stanisław Kuczek CSsR

Ukończył w Toruniu 2-letnie studium filozofii. Następnie przez cztery lata studiował teologię w Tuchowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1961 r. w Tuchowie k. Tarnowa. Ponadto w 1975 r. ukończył specjalistyczne studia pastoralno-biblijne na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

Po otrzymaniu święceń kapłańskich był m.in. przełożonym domów zakonnych w Gdyni, Krakowie, Gliwicach i Bardzie Śląskim. W latach 1978-1984 pełnił funkcję prefekta studentatu Wyższego Seminarium Duchownego w Tuchowie, a w latach 1987-1990 był przełożonym Prowincji Warszawskiej.

Jako przełożony domu w Gdyni, po usilnych staraniach i po masakrze robotników w 1970 r., zdołał otrzymać w 1972 r. pozwolenie na budowę kościoła w dzielnicy portowej Gdyni.

Większość życia pracował w charakterze misjonarza i rekolekcjonisty. Ogółem przeprowadził 682 serie misji parafialnych i rekolekcji dla wiernych w parafiach, kapłanów, kleryków i sióstr zakonnych. Głosił misje i rekolekcje nie tylko w Polsce, ale również w USA, Kanadzie, Danii, Austrii, na Ukrainie, Białorusi.

O. Jan Skórka CSsR

Po studniach filozoficznych i teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym w Tuchowie (diecezja tarnowska) w 1961 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Po krótkim pobycie w Krakowie został przeniesiony do Torunia do parafii pw. św. Józefa, gdzie w latach 1962-1981 był duszpasterzem i katechetą. W latach 1972-1981 pełnił również obowiązki wikariusza tej parafii.

W latach 1981-2001 o. Jan Skórka pełnił posługę w nowo powstałej parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Skarżysku-Kamiennej. Początkowo był katechetą, następnie przełożonym domu zakonnego, a od 1993 r. – proboszczem parafii. Ojciec Jan Skórka aktywnie uczestniczył w działaniach mających na celu budowę kościoła i domu mieszkalnego przy parafii. Ponieważ był to czas stanu wojennego, budowa wymagała pokonania wielu przeszkód zaopatrzeniowych i politycznych.

Po zakończeniu swojej posługi w Skarżysku-Kamiennej ojciec Jan Skórka z woli przełożonych znalazł się ponownie w Toruniu, gdzie mieszka dotąd w klasztorze przy kościele św. Józefa i pełni funkcję wikariusza parafii.

Redemptoryści w Toruniu

Redemptoryści przybyli do Torunia w 1921 r. Na swoje potrzeby kupili na Stawkach hotel. Po niezbędnej adaptacji jeszcze tego samego roku otworzono tu nowy klasztor oraz zaczął działalność juwenat, czyli Niższe Seminarium Duchowne.   

Redemptoryści nie zagościli na Stawkach na długo – bezpośrednie sąsiedztwo poligonu wojskowego oraz rosnąca liczba uczniów skłoniła ich do poszukiwania nowego miejsca. Wybór padł na toruńskie Bielany. W 1924 r. rada miejska zgodziła się na budowę klasztoru i szkoły. W 1927 roku redemptoryści osiedlili się w budynku, gdzie obecnie mieszkają siostry Józefitki, a 26 sierpnia 1927 r. poświęcono kamień węgielny pod budowę klasztoru i szkoły. Prace ruszyły dzięki finansowemu wsparciu redemptorystów amerykańskich i holenderskich.

Gmach był gotowy przed końcem 1931 r., ale urządzanie wnętrza przeciągnęło się na kolejne pięć lat, bo brakowało pieniędzy. Równolegle redemptoryści prowadzili działalność edukacyjno-wychowawczą w juwenacie, a także jeździli na misje. W 1938 roku przeprowadzili 24 misje, 19 renowacji misji, 45 różnego rodzaju rekolekcji.

Kościół i klasztor o. redemptorystów przy ul. św. Józefa w Toruniu GW

Po zajęciu Torunia w 1939 r. przez wojsko niemieckie część redemptorystów została uwięziona, pozostałych siłą usunięto, a klasztor przeznaczono na koszary wojskowe. Powrót do gmachu, wówczas bardzo zdewastowanego, był możliwy dopiero w marcu 1945 r. po zakończeniu II wojny światowej.

To jednak nie był koniec kłopotów zakonu w Toruniu. W 1946 r. komunistyczne władze PRL wymusiły na redemptorystach zgodę na wydzierżawienie części sal na Technikum Elektryczne. Rok później reaktywowano Niższe Seminarium, ale juwenat musiał dzielić się pomieszczeniami z uczniami technikum. Komuniści na tym nie poprzestali – w 1952 r. zdelegalizowali seminarium. Jego reaktywacja po tzw. odwilży w 1958 r. nie przetrwała długo – w październiku 1961 r. juwenat ostatecznie rozwiązano, a władze przejęły całą środkową część klasztoru. 

Mimo szykan państwa redemptoryści pod koniec lat 50. zaczęli budowę większego kościoła. Nie bez znaczenia była też presja parafian z rozrastających się po sąsiedzku osiedli, którym do modlitwy nie wystarczała znajdująca się tu mała kaplica. Nową świątynię konsekrowano 14 czerwca 1964 roku.

Warto wspomnieć, że w latach 80. ubiegłego wieku klasztor dawał schronienie ówczesnej opozycji solidarnościowej, odbywały się tu znane w całym Toruniu msze św. za ojczyznę.

O. Rydzyk tworzy dzieła

Przy klasztorze redemptorystów w 1991 r. powstało Radio Maryja. Jego założyciel i dyrektor o. Tadeusz Rydzyk na tym nie poprzestał – w późniejszych latach stworzył Wyższą Szkołę Kultury Społecznej i Medialnej (2001) oraz Telewizję Trwam (2003). 

W 1997 r. państwo oddało zakonowi zawłaszczoną część klasztoru, w której pierwotnie mieścił się juwenat, wraz z przyległymi terenami. Pomieszczenie w budynkach klasztornych przystosowano do potrzeb Radia Maryja i WSKSiM, a na ich zapleczu powstało studio telewizyjne. Obiekty po ówczesnym Technikum Samochodowym adaptowano na Dom Pielgrzyma.

Zgłoś naruszenie/Błąd