Kiedy zabierałem się za pisanie tej recenzji kusiło mnie, żeby podążyć za przykładem Team Ninja i po prostu przekopiować całe akapity z tekstu o pierwszej grze, zmienić nagłówki oraz dodać parę małych zmian.
Recenzja powstała na bazie wersji PS4.
- ciekawe historyczne tło opowieści;
- ewolucja rozbudowanego systemu walki;
- świetne projekty nowych przeciwników;
- podobne rozmiary gry – sporo treści;
- zmiany usprawniające rozgrywkę, np. zapisywanie konfiguracji postaci;
- masa zawartości, którą zwiększa jeszcze tryb New Game +;
- lepsza niż w „jedynce” muzyka;
- ciekawszy wygląd całości.
MINUSY:
- rozczarowujący więksi bossowie;
- kurczowe trzymanie się schematów;
- w dalszym ciągu słabsze misje poboczne.
Tak, Nioh 2 to gra zrobiona przez kalkę. Ma podobną oprawę, identyczną wręcz konstrukcję oraz ten sam charakter co część pierwsza. W podobnym stylu „dwójka” przedkłada podejście ilościowe nad jakościowe, zasypując gracza setkami sztuk broni z losowymi statystykami, raczej miałkimi zadaniami pobocznymi i pomniejszymi, mało znaczącymi mechanikami, pokroju układania herbacianej ceramiki na półce. Oglądając niepodpisane screeny z obu gier, sam miałbym problem, żeby rozpoznać, który z nich pochodzi z nowszej odsłony cyklu.
To wszystko brzmi jak niemała katastrofa, ale natychmiast uspokajam osoby wypatrujące kolejnej okazji do ściągnięcia repliki katany znad kominka. Nioh 2, mimo braku rewolucyjnych zmian i odważnych decyzji dewelopera, potrafi wciągnąć tak samo mocno i w dalszym ciągu ma duszę. Te niewielkie modyfikacje, o jakie się pokuszono, przynoszą nową warstwę taktyki, która stoi u podstaw systemu walki, ale też niespotykany wcześniej element nieco niezbalansowanego chaosu. Studio Team Ninja słusznie wyszło z założenia przyjętego już tysiące lat temu przez azjatyckich myślicieli, że mając dobrą grę, trzeba użyć wszystkich sił, by postarać się jej nie zepsuć.
Co się stało z „japońskim wiedźminem”?
Jedną z pierwszych rzeczy, jakie trzeba wiedzieć o Nioh 2, jest to, że rozstajemy się z bohaterem „jedynki”, czyli Williamem, który w naszym kraju bywa nazywany „japońskim Geraltem” albo „podrabianym wiedźminem”. Nioh 2 jest bowiem prequelem i wprowadza nowego śmiałka – bezimiennego wojownika, którego matka zostaje zamordowana przez tajemniczego mężczyznę z laską (nawiasem mówiąc, teraz możemy określić wygląd postaci w edytorze). Ów samuraj skrywa pewien sekret, gdyż nosi w sobie krew yokai, a więc demonów, z którymi ludzie toczą walkę. Bardzo szybko jednoczymy siły z Mumyo, przywódczynią Sohayo, frakcji skupiającej się na polowaniu na demony, oraz z Tokichiro, ambitnym najemnikiem i podróżnikiem, który poszukuje kamieni duszy dających moc.
Jak się to wszystko skończy, wiemy nie tylko na podstawie „jedynki”, ale i z lektury podobnych historii. Wspomniany minerał, owszem, gwarantuje powodzenie, ale nie za darmo. Kosztem potęgi jest utrata człowieczeństwa i pogrążanie się w ślepej chciwości. Ten trop fabularny wydaje się wyświechtany, ale w konwencji takiej gry jest zupełnie naturalny, tym bardziej że wszystko zostało przewiązane ładną wstążką nawiązań do pierwszej odsłony serii.
Na pozycji prequela druga gra z cyklu mości się komfortowo, pokazując początki dobrze znanych postaci, ale też wprowadzając nowe osobistości. Część z nich możecie znać z lekcji historii, bo podobnie jak pierwsza odsłona serii Nioh 2 do budowania dramaturgii wykorzystuje prawdziwe wydarzenia i postacie z dziejów Japonii, a konkretnie z okresu Azuchi-Momoyama. Przez znaczną część kampanii śledzimy na przykład próby zjednoczenia kraju przez Odę Nobunagę, jednego z wielkich japońskich przywódców, który zresztą wystąpił jako postać w wielu innych grach (np. w serii Samurai Warrior czy w strategicznym Nobunaga’s Ambition). Historia jego rządów pełna jest chwalebnych zwycięstw na polu bitwy, krzewienia kultury, ale też zakulisowych rozgrywek i intryg, włącznie ze zdradą, która doprowadziła do jego śmierci.
Przyznać muszę, że te historyczne akcenty Nioh są naprawdę świetne, bo w paru miejscach ładnie zbiegają się z rzeczywistymi wydarzeniami, na temat których można sobie doczytać. Demony pojawiające się w tle stanowią wręcz symboliczną reprezentacją wad ludzkiego charakteru, ulegającego pokusom władzy. Tyle tylko, że tu demony są prawdziwe i trzeba wbijać w nie ostre przedmioty.
Na tle ciekawych historycznych bohaterów walczących w imię dobra lub zła i zmagających się z wewnętrznymi demonami niknie nieco nasza „postać z edytora”. Pozbawiony głosu bohater potrafi tylko się przyglądać i próbować zrozumieć swoją rolę. Nie uważam tego jednak za duży minus, bo przecież naszym wkładem w grę ma być machanie mieczem, a nie charyzma i charakter. Dla mnie pewną wartość mają natomiast krótkie notatki na temat wspomnianych postaci historycznych, ale też demonicznych kreatur, jakie deweloperzy umieścili w tym uniwersum.
Oczywiście nie sposób traktować tego bezkrytycznie w kategoriach wiedzy kulturoznawczej, ale i tak twórcy zaserwowali sporo intrygujących ciekawostek na temat japońskich wierzeń czy zwyczajów. W chacie bohatera można na przykład ustawiać Licytowanie się, kto ma bardziej wystawną ceramikę do parzenia herbaty, opatrzone takimi parametrami jak „splendor”, „prostota” czy „oryginalność”. Wojna na wystawną ceramikę to rzecz w Polsce nie tak znowu obca, bo przecież, kiedy do domu przybywa zacny gość, na stół wjeżdża najdroższa zastawa, zwykle trzymana za szybą kredensu.
AFRYKAŃSKI SAMURAJ
Edytor postaci w Nioh 2 jest rozbudowany i pozwala na dużą dowolność. Ja na przykład próbowałem wykreować kogoś w stylu Michonne z The Walking Dead, czyli czarnoskórą wojowniczkę z kataną. Choć brzmi to jak absurd w jednorodnej kulturowo Japonii, z doniesień historycznych wiemy, że mogło być inaczej. Za czasów panowania przywódcy znanego jako Oda Nobunaga, o którym Nioh 2 po części opowiada, do Japonii przybył czarnoskóry wojownik, zatrudniony u włoskiego misjonarza. Nobunaga zaintrygowany jego postacią miał przyjąć go na służbę. Samuraj zyskał imię Yasuke i podobno służył temu przywódcy do samego końca. Zresztą, jeśli graliście w pierwszego Nioh, mogliście już skrzyżować z nim miecze.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS