24 maja 2021, 17:00
autor: DM
Strzelam i jeżdżę – wirtualnie i w realu. Później o tym piszę – krytycznie lub z zachwytem.
Biomutant to przeurocze RPG akcji, które wyróżnia się przede wszystkim kreacją artystyczną świata i bohaterów. Cała reszta jest już jednak nieco odtwórcza i zawiera parę dokuczliwych wad. Może nie będzie to RPG roku, ale zmutowane futrzaki dają radę.
Recenzja powstała na bazie wersji PC.
„Poszturchaj błyskotrawę, by zobaczyć ziemniakoludzi” albo „Znajdź myślmonitor z Przeszłodni” czy „Pokonaj Puchcia Wielgucha”. Takie opisy zadań brzmią jak zaproszenie do przeżycia naprawdę niezwykłych przygód i Biomutant istotnie Wam takowe umożliwi – o ile przymkniecie oko na pewne kwestie. Obok bowiem niezwykłego, bajecznie kolorowego świata i ciekawego stylu artystycznego w grze znalazły się też nieco kontrowersyjne mechaniki rozgrywki oraz parę niedoróbek technicznych.
Ten stan to zapewne efekt tego, że na zapowiedzianego w 2017 roku Biomutanta czekaliśmy naprawdę długo. Najpierw miał ukazać się w 2019, a potem słyszeliśmy tylko o kolejnych opóźnieniach. Kiedy jednak dodamy do tego fakt, że grę tworzyło zaledwie dwadzieścia osób z nowo powstałego studia Experiment 101, długość prac już tak nie zaskakuje, zwłaszcza gdy doświadczymy rozmiarów i różnorodności świata Biomutanta. Trochę łatwiej też wybaczyć wspomniane błędy i to, że tak złożona produkcja RPG chyba nieco przerosła niewielki zespół, bo czuć, że to gra, która powstała z miłości do tego gatunki i z pasji.
Biomutant czaruje bajkowym, kolorowym światem…
…by po chwili pokazać ponure skutki ekologicznej apokalipsy.
Pomimo cudacznych postaci i kreskówkowego wręcz humoru Biomutant niesie mocne przesłanie proekologiczne, a wizja, do czego może doprowadzić obecna działalności człowieka, jest tu trochę jak gorzka pigułka w kolorowym drinku. Mechanika opowiadającego o wszystkim narratora zamiast dialogów, mimo że trudna w odbiorze i często irytująca, wydaje się bardzo spójna z całą wizją gry i jej świata.
Ogromną zaletą jest też to, że Biomutant do samego końca odkrywa przed nami coś nowego, zaskakuje czymś w rozgrywce. To wielka produkcja, której nie sposób poznać w całości podczas jednorazowego przejścia, i mimo paru uciążliwych wad po zakończeniu miałem ochotę od razu rozpocząć tę przygodę od nowa. I to w polskiej wersji językowej, bo – o dziwo – to chyba jedna z największych zalet tego tytułu!
TYLKO NOWA GRA+
Uwaga! Biomutant nie oferuje kontynuowania rozgrywki i dokończenia zadań pobocznych po przejściu fabuły. Możliwe jest tylko ponowne rozpoczęcie zabawy w trybie „nowa gra+”, z rozwiniętą do tej pory postacią i z pominięciem prologu, a tym samym z nieco większą swobodą co do pierwszych decyzji fabularnych. Gra nie informuje nas o tzw. „momencie bez opcji powrotu”, ale na szczęście są to naprawdę ostatnie questy, które łatwo rozpoznać, a poza tym zawsze można załadować jeden z automatycznych save’ów.
Postacie mocno by zyskały na wyrazistości, gdyby nie zastąpienie ich lektorem.
„Piszczydynksy” i polska wersja językowa
- oryginalny świat gry z ciekawą stylistyką;
- rewelacyjne tłumaczenie na język polski;
- stopniowe odkrywanie przez całą grę nowych mechanik i możliwości;
- różnorodność krajobrazów i zachęcający do eksploracji świat;
- dynamiczne, zręcznościowe walki z użyciem różnych narzędzi;
- mnogość zdolności, ciosów i broni do odblokowania;
- fantastyczna potyczka z ostatnim pożeraczem świata!
MINUSY:
- irytująca mechanika narratora;
- dziwne działanie wyborów moralnych;
- poboczne questy przeważnie bez polotu;
- trochę za dużo graficznego „kopiuj-wklej”;
- denerwujące drobiazgi, jak duże opóźnienie w prezentacji statystyk lootu;
- kłopoty z pracą kamery i kolizją obiektów;
- niestabilność testowanej wersji, wyrzucanie do pulpitu.
Fabuła Biomutanta ma miejsce niby w jakieś fikcyjnej krainie, jednak napotykane co krok ruiny wieżowców, wiaduktów, stacji benzynowych, wraki samochodów czy znane nam przedmioty codziennego użytku nie pozostawiają złudzeń, że oglądamy nasz, ziemski, świat, z którego dawno temu zniknęli ludzie. Raz po raz zresztą dowiadujemy się co nieco o – nie tyle złowrogiej, co głupiej i bezmyślnej – korporacji Toxanol, która swoją działalnością zatruła całe środowisko. Toksyczne wyziewy doprowadziły do mutacji zwierząt, a te z czasem przystosowały się do nowych warunków i opanowały glob.
Nasz bohater to więc jakiś zmutowany szop, kot czy inna wydra, która nigdy nie korzystała z komputera, telefonu ani – przykładowo – nie chodziła na siłownię. Na wszystkie te rzeczy czy obiekty natyka się jednak w trakcie swojej wędrówki, więc twórcy zadbali, by nazwy bliskich nam przedmiotów brzmiały zupełnie inaczej. I tutaj właśnie brawa należą się polskim tłumaczom, bo fantazja, z jaką przenieśli na nasze podwórko wszelkie neologizmy, budzi podziw! Aby za dużo nie zdradzać, zostawię Wam do odgadnięcia, co to może być: „trwałoskrzynka”, „spłukotron”, „piszczydynks” czy „gadkobudka”. Dziesiątki podobnych słownych perełek znajdziecie już w samej grze.
System dialogów z czekaniem aż lektor opowie o czym rozmawiają bohaterowie jest irytujący.
W świecie opanowanym przez zwierzęta nie istnieje też coś takiego jak język angielski (czy polski), dlatego autorzy, zamiast tradycyjnych dialogów, zdecydowali się na dość kontrowersyjny zabieg z osobą narratora opowiadającego na bieżąco, co dzieje się w fabule. Oprócz niego czasem odzywają się jeszcze dwa duszki symbolizujące aurę, czyli nasz dobry i zły charakter, co jest istotne przy niektórych decyzjach. Rodzimy dubbing tych trzech gadających („po ludzku”) postaci wyszedł bardzo poprawnie. Ich głosy są podobne do angielskich, więc nie trzeba nic kombinować z polskimi napisami i angielską ścieżką audio. W Biomutanta gra się świetnie po polsku, a ostatni raz miałem takie odczucie przy Bad Company 2.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS