Od wczesnego ranka więcej wybuchów nad Kijowem – to tutejsza obrona przeciwlotnicza strąca nieporadne rakiety rosyjskie. Alarmy przeciwlotnicze wyją częściej i solidniej – ale wojska okupanta wokoło stolicy nieco zastygły, czekają na posiłki z głębi Rosji. W największym skrócie można powiedzieć, że Ukraińcom potrzebne jest jeszcze więcej uzbrojenia, samolotów, dronów, broni przeciwpancernej i amunicji, Rosjanie poruszają się z ogromnymi stratami, a ich fatalne morale jakiś prawdziwy ekspert od militariów mógłby przeliczyć kiedyś na dodatkowe koszta, jakie musi ponosić Kreml.
Cichy sprzymierzeniec Putina
Ale chciałbym jakoś donośniej zawołać z tych kijowskich blokowisk i zapełnionych smutnymi ludźmi bunkrów: perspektywy nie są wesołe. Jak już przyjrzeliśmy się przeciekom kręgów imperialnych ideologów i przyjęliśmy, że wymiar strat w ludziach nie działa na Moskwę tak jak na normalne władze, tak teraz należy odnotować dodatkowy, choć przewidywalny czynnik wpływający na rosyjską inwazję – znudzenie Zachodu.
Bo ileż liberalne społeczeństwa wytrzymają w tym wzmożeniu, ileż jeszcze celebryci dadzą radę trzymać tę niebiesko-żółtą nakładkę na zdjęciach w mediach społecznościowych? Już teraz przecież kategoryczna deklaracja Unii Europejskiej o pomocy dla Ukrainy okazała się słomianym zapałem, a bezczelny Rutte czy Scholz już opędzają się od naddnieprzańskiego dramatu jak od nieznośnie brzęczącej muchy. Na ukraińskiej ziemi próżno szukać oznak zelżenia wojny – nie zatrzymano zbrodni rosyjskich, korytarze humanitarne bywają nadal celem strzelanek Moskali, a wycofanie się spod Charkowa jest w większym stopniu przegrupowaniem niż odstąpieniem od oblężenia.
Ukraińcy nie wykorzystali całego swojego potencjału obronnego, rozmawiałem już z kilkoma pułkownikami, których chłopcy rwą się do walki z azjatycką dziczą, ale i tej dziczy jest sporo stąd do Pacyfiku. Putin może i ma groteskową armię i państwo powiązane Breżniewowskim sznurkiem do snopowiązałki, ale ma determinację, ma agenturę, propagandę i co najgorsze – umie czekać. Przetrwał zachodnie oburzenia po śmierci Siergieja Magnickiego, sankcje po Krymie i Donbasie, teraz też proukraińskie wzmożenie w demokracjach i cywilizacji medialnej może się wkrótce przebranżowić i skupić na jakiejś chińskiej tancerce czy skandalu obyczajowym w Paryżu. Zapłakane dzieci i zbiedniali staruszkowie wyprowadzani ze łzami w oczach z ostrzeliwanych osiedli mogą wkrótce mniej odbijać na słupkach nastrojów społecznych w bogatych Francjach, Niemcach i Hiszpaniach.
A syberyjskie surowce ani drgną – ten leninowski kapitalista, który sprzeda Moskwie sznur, na którym go później powieszą, nadal jest żywy. To rosyjskie czekanie ma podstawy właśnie w zasobach imperium, które mogą przeczekać dłuższe okresy napięć i presji. Gdy wojska Hitlera zmiotły w czerwcu 1941 roku całe armie sowieckie, Stalin miał powiedzieć do swoich, że „Lenin nam tyle zostawił, a myśmy wszystko spie…lili”. A jednak, co ciekawie nakreślił pod koniec życia ówczesny agent NKWD Paweł Sudopłatow, czerwony wódz nie załamał rąk tylko radził, obserwował – i czekał. Czyż i teraz jego następca nie czeka?
Zachód już to przerabiał: znudził się stalinizmem i zaklaskał dla Chruszczowa, zapomniał Gułagi, a potem także sowiecką „psychiatrię” czy Putinowskie zamachy w Bujnaksku, zbrodnie w Czeczenii i inwazje na Gruzję i Ukrainę. Dajcie mi jeden argument, dla którego teraz miałoby być inaczej, lepiej?
Polskie zadanie
Otóż jeden taki argument można dostrzec – to Polska. Rząd, który nie gra w symfonii niemieckiej, może być takim mącicielem beztroskiego chóru Unii Europejskiej, zwłaszcza że i tak już niewiele ma do stracenia przy złej woli Brukseli. Ukraina, Ukraina, Kijów, ofiary, wojna, inwazja – polskie wołanie na Zachodzie ma swoją wagę. Ukraina zatrzymuje bezduszną Azję, ale i nam trzeba pilnować niefrasobliwego Zachodu, by zaraz nie odwrócił wzroku w stronę ginących pand w Chinach czy jakiegoś trzęsienia ziemi w Ameryce Łacińskiej.
Te obawy mają i tę podstawę, że jednak wojska rosyjskie dalej się sączą na Ukrainę – mniej spektakularnie, powoli, ale konsekwentnie. Po pierwszym szoku zachodnich mediów świat potoczy się dalej, a tutejsze tragedie będą rozkładały naszego wschodniego sąsiada i coraz bardziej przybliżały się do naszych granic.
ZOBACZ TAKŻE RELACJE Z KIJOWA:
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS