Mniej pracy, więcej czasu dla siebie, rodzinnych, bliskich. Moim zdaniem świadczy to o kilkuletnim przemęczeniu przedsiębiorców: pandemią, kryzysem gospodarczo-politycznym, wojną itp. – osoby odpowiadające za duże biznesy ciągle ponoszą jej skutki, jak i zaglądającego im w oczy kryzysu. Szukają więc zakotwiczenia i poczucia bezpieczeństwa wśród bliskich, jakiejś alternatywy dla siebie, miejsca ładowania akumulatorów.
Zapatrzeni w choinkę myślą „a może rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady?”
Tak radykalnych postanowień raczej nie składają, ale są też i tacy, którzy zaczynają planować strategię odejścia z dotychczasowej firmy, by zająć się czymś zupełnie innym. Na przykład, w wieku 50 lat cedują swój biznes na jakiegoś dziedzica, a sami budują coś mniejszego, związanego z pasją. Taka alternatywa nie jest dla nich chwilową odskocznią, z racji doświadczenia zarządzania biznesami myślą o niej w perspektywie kolejnych 10 czy 20 lat. Zresztą statystyki światowe mówią o tym, że start-upy zakładane przez osoby 45+ częściej odnoszą sukces niż te zakładane przez bardzo młodych ludzi.
Poza tym, w mentalności kadry menedżerskiej 40+ zaczęły pojawiać się pewne zmiany. Niektórzy przestali mówić pogardliwie o Zetkach i ich luźnym podejściu do pracy. Zaczęli nawet patrzyć na swoje zespoły i pracowników oczami młodszych pokoleń. Jednocześnie chcąc mniej pracować – muszą myśleć o dzieleniu się odpowiedzialnością. Te zmiany widzę jednak w bardziej świadomych osobach, śledzących trendy na rynku pracy, też te globalne.
I co z tymi postanowieniami się dzieje? Czy biznesmeni pamiętają o swoich noworocznych życzeniach, planach pod koniec stycznia?
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS