„Moja kuzynka też miała raka. Zmarła rok temu”. „No, pewnie było dużo niezdrowego jedzenia i teraz jest efekt”. „Taka młoda, życie przed nią, a już ma raka”. Takie słowa pacjentom onkologicznym NIE POMAGAJĄ. Tak, te słowa warto wykrzyczeć, żeby dotarło. Bo do części społeczeństwa najwidoczniej nie dociera skoro wciąż się z takimi raniącymi ocenami spotykamy – mówi Aleksandra Zawadzka, psycholog, terapeuta, wykładowca akademicki.
1. Uważność w rozmowie – na czym polega?
2. O co warto zapytać? Odpowiada psycholog
3. Refleksja, której nigdy nie pożałujemy
Słowa mogą mieć zarówno moc terapeutyczną jak i niezmiernie ranić. Myślę, że wielu z nas nosi w sobie różne zdania z przeszłości, które albo nam dodały skrzydeł albo wręcz odebrały powietrze.
W mojej pracy konsultuję i wspieram osoby, które w szpitalu dowiedziały się nagle, że mają raka i to w różnym już stadium. Kiedy idę na takie spotkanie, czytam dokumentację i biorę pod uwagę, że zobaczę się za chwilę z człowiekiem pełnym niepokoju, lęku, złości, smutku, żalu, strachu, pytań bez odpowiedzi – opowiada Aleksandra Zawadzka.
Wyczuleni na słowa
Jeśli słyszymy słowo „rak” w znaczeniu „nowotwór złośliwy”, od razu pojawiają się negatywne skojarzenia. Między „chorobą nowotworową” a słowem „wyrok” nadal zbyt wiele osób stawia błędnie znak równości. Potrzebujemy na pewno większego wyczulenia co i w jaki sposób do pacjentów onkologicznych mówimy. W komunikacji, w szczególnych momentach naszego życia, potrzebna jest ogromna empatia. Rozmowy o chorobie nowotworowej są trudne zarówno dla osoby, która przez nią przeszła, jak i dla tych, którzy próbują ją wspierać – potwierdza ekspertka. Często, w dobrej wierze, ludzie dzielą się własnymi doświadczeniami lub historiami bliskich osób. Jednak takie porównania mogą nieść za sobą ciężki ładunek emocjonalny, który nie zawsze bywa pomocny – dodaje.
Postawmy na refleksję
Pani, która wypowiedziała zdanie o kuzynce na początku tekstu, nie musiała mieć na myśli niczego złego. Tyle, że wyszło słabo. To może nawet przybierać formę wyrzucenia z siebie zdania bez żadnej refleksji. Dla pacjenta onkologicznego albo osoby, która przeszła chorobę nowotworową, jest jak ukłucie prosto w serce: ok, czyli mnie może czeka to samo. Co w takim razie robić, na co zwrócić szczególną uwagę? Warto skupić się na tym, co konkretna osoba przeżywa i zapytać, jak można ją wesprzeć w danym momencie – podpowiada Aleksandra Zawadzka.
Jak się czujesz?
Proste pytania typu: „jak się teraz czujesz” lub „czy jest coś, co mogę dla Ciebie zrobić”, co jest teraz dla Ciebie ważne” mogą być znacznie bardziej pomocne i budujące relację. Jeśli w odpowiedzi usłyszymy, że nic to warto po prostu posiedzieć, pomilczeć, potrzymać za rękę. Zapytać, czy możemy spędzić tę chwilę razem bez szczególnych rozmów – radzi Aleksandra Zawadzka. Często pacjenci onkologiczni nie oczekują „złotych rad”, rewelacyjnych pomysłów i nowych koncepcji. Słowa klucze to zrozumienie, empatia a przede wszystkim wzajemny szacunek – podsumowuje specjalistka.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS