Przyszły święty mógł w tej bitwie zginąć. Także z rąk swojego rozgniewanego dowódcy

22 września 1863 r. liczący około pół tysiąca powstańców oddział dowodzony przez pułkownika Zygmunta Chmieleńskiego (Chmielińskiego) stoczył krwawą bitwę z Moskalami pod Ciernem w powiecie jędrzejowskim. Odparł atak mającego dwa i pół razy więcej ludzi oraz armaty nieprzyjaciela, wycofując się do Warzyna.

Tam następnego dnia powstańcy znów zostali zaatakowani. „Pierwsi uderzyli nań dragoni i kozacy, lecz przyjęci plutonowym ogniem, cofnęli się w nieładzie i dopiero pod lasem zebrawszy się, rzucili się w długi łańcuch tyrarielski. Wtedy Chmieleński na czele jazdy przypuścił dzielną szarżę, a wspierany przez celny ogień piechoty, zmusił nieprzyjaciela do ucieczki. Gdy jednak niebawem ukazała się piechota moskiewska, dowodzona przez samego Czengerego i wśród ognia działowego poczęła otaczać powstańców, Chmieleński po kilkugodzinnej walce nakazał odwrót i zatrzymał się w Nieznanowicach. Straty w tem starciu nie były znaczne: kilku zabitych i kilkunastu rannych, wśród tych znajdowała się p. Biłkówna, służąca jako szeregowiec w jeździe. Biłkównę po wyleczeniu z ran moskale zesłali na Sybir” – tak przebieg starcia opisał Stanisław Zieliński w „Bitwach i potyczkach 1863–1864″.

Zgłoś naruszenie/Błąd