Przyjedzie do nas Elżbieta Dzikowska. Jej zdjęcia już można oglądać

Miejskie Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim zaprasza w najbliższy wtorek 6 lipca br. o godz.19 na spotkanie z Elżbietą Dzikowską. Odbędzie się ono na dziedzińcu Ostrowieckiego Browaru Kultury „Pasja do podróży czy podróż do pasji?”. Jednak już od dziś również w tym miejscu możemy oglądać wystawę zdjęć jej autorstwa pt. „Różne oblicza piękna. Co  robią kobiety żeby się podobać”.

Oto list jaki Elżbieta Dzikowska, który skierowała do mieszkańców naszego miasta.

– Jestem kobietą, nic więc dziwnego, że podczas moich, kilkudziesięcio już letnich podróży po świecie ta problematyka zwróciła moją uwagę – pisze Elżbieta Dzikowska. Zwłaszcza dzięki fotografii, która pokazuje lepiej niż słowo jak odmienne są pojęcia piękna na różnych kontynentach, w różnych krajach, w różnych cywilizacjach i klimatach. Starałam się to udokumentować. To nie jest moje  tylko spostrzeżenie, ale potwierdzam, że kobiety pragną się podobać. Nie tylko mężczyznom, ale także innym kobietom, a przede wszystkim samym sobie. Ładny wygląd  sprzyja dobremu samopoczuciu. Więc  kobiety od wieków  się stroją, wymyślają coraz to nowe fryzury, noszą biżuterię, malują się, tatuują, zależnie od swoich wzorców kulturowych. W etiopskim plemieniu Mursi wkładają sobie w przedziurawioną dolną wargę gliniany krążek, w birmańskim plemieniu Padang zakładają na szyję obręcze, w wielu krajach popularne są tatuaże a nawet skaryfikacje. To wysoka cena piękna. Na szczęście, bardziej popularne jest przydawanie sobie urody dzięki biżuterii, która bywa  dziełem sztuki ale i amuletem chroniącym przed różnymi dopustami. To, co robią kobiety, żeby się podobać, jest zatem bardzo ważnym  przejawem kultury i tradycji, która – o dziwo! – bywa podobna mimo wielkiej niekiedy odległości. Zapraszam serdecznie mieszkańców Ostrowca Świętokrzyskiego do obejrzenia mojej wystawy.

Elżbieta Dzikowska to znana polska podróżniczka i dziennikarka, autorka książek „Polska znana i mniej znana”, „Tam, gdzie byłam”, „Biżuteria świata” oraz serii „Groch i kapusta”, w których dokumentuje i opisuje swoje podróże do najbardziej niezwykłych miejsc świata.

Elżbieta Dzikowska urodziła się 19 marca 1937 roku w Międzyrzecu, na Podlasiu. W wieku piętnastu lat trafiła na pół roku do więzienia za działanie w „Związku Ewolucjonistów Wolności” – wyszła dzięki amnestii. Ze względu na barwny życiorys miała problem z dostaniem się na studia, ale w końcu się udało – trafiła na sinologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po raz pierwszy wyjechała za granicę w 1957 roku – pojechała na wyjazd studencki do Chin. Po studiach ciężko było Dzikowskiej znaleźć pracę – pracowała to w Bibliotece Uniwersyteckiej, to w Centrali Importowo-Eksportowej Chemikaliów, aż w końcu postanowiła zdawać na historię sztuki. Wtedy zaproponowano jej pracę w miesięczniku „Chiny”, a po likwidacji tytułu – w redakcji „Kontynentów”.

W „Kontynentach” Elżbieta Dzikowska zajmowała się działem Ameryki Łacińskiej, o której nie miała zielonego pojęcia. Aby wykonywać pracę jak należy, zaczęła się uczyć hiszpańskiego i czytać wszystko, co wpadło jej w ręce na ten temat – opłaciło się to, gdyż w 1956 roku wyruszyła w pierwszą podróż do Meksyku.

Następna wyprawa odbyła się dopiero po dziesięciu latach w ramach stypendium – właśnie podczas tego drugiego pobytu w Meksyku poznała swojego męża – Tony’ego Halika, z którym zaczęła spełniać swoje podróżnicze marzenia; zrealizowali wspólnie ponad trzysta podróżniczych filmów dokumentalnych. Przez wiele lat nagrywali program „Pieprz i wanilia”, w którym pokazywali relacje ze swoich licznych podróży, prezentowali lokalne artefakty, pamiątki oraz okraszali filmy rzeczowym i ciekawym komentarzem. Był to najdłużej emitowany podróżniczy program dokumentalny emitowany na antenie Telewizji Polskiej – Elżbieta Dzikowska i Tony Halik realizowali go przez ponad dwadzieścia lat. W nawiązaniu do programu „Pieprz i wanilia” Elżbieta Dzikowska prowadziła też program „Groch i kapusta, czyli podróżuj po Polsce!”, który doczekał się również odsłony w formie serii wydawniczej – czterotomowej relacji z podróży po Polsce, za którą w 2006 roku została laureatką nagrody Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera.

Elżbieta Dzikowska najwięcej czasu spędziła w Ameryce Południowej, którą często nazywa swoim drugim domem. Za swoje wyprawy została odznaczona meksykańskim Orderem Orła Azteckiego oraz peruwiańskim orderem Za Wybitne Zasługi. W 2007 roku Dzikowska została laureatką Grand Prix w konkursie National Geographic „Travelery”, gdzie aktualnie jest członkiem kapituły, została również odznaczona „Thorunium”, Honorowym Medalem Prezydenta Miasta Torunia, gdzie ma również swoją „katarzynkę” w Piernikowej Alei Gwiazd.