Poszukiwania następcy powietrznego strategicznego stanowiska dowodzenia Boeing E-4B trwają od dawna. Amerykański Departament Sił Powietrznych miał wystosować zaproszenie do składania ofert już dwa miesiące temu, ale w październiku ubiegłego roku ogłoszono, że termin ten będzie przesunięty, a strategia zakupu – zaktualizowana. Dwa dni temu w rządowym serwisie System for Award Management pojawiły się wreszcie dokumenty (można je zobaczyć tutaj), które potwierdzają między innymi, że do postępowania będą dopuszczone konstrukcje oparte na płatowcach samolotów komercyjnych, a więc potencjalnie przebudowane egzemplarze używane.
Niestety szczegółowe wymagania, które musi spełnić samolot określany jako Survivable Airborne Operations Centre (zdolny do przetrwania – w domyśle: warunków wojny pełnoskalowej – powietrzny ośrodek operacyjny), są utajnione, nie tylko w zakresie wyposażenia specjalistycznego, ale również w zakresie konstrukcji płatowca. Tymczasem z nieoficjalnych przecieków wynika, że USAF oczekuje dość ściśle określonych rozmiarów, zbliżonych do obecnych E-4B, a także czterech silników. Jeśli ten ostatni punkt rzeczywiście istnieje, przetarg już na starcie jest ograniczony do dwóch typów samolotów pasażerskich: Boeinga 747-8 i Airbusa A380.
Tymczasem podobnie jak w przypadku samolotu prezydenckiego trudno sobie wyobrazić, że Amerykanie mogliby postawić na konstrukcję europejską. W grę wchodzą nie tylko parametry samolotu jako takiego, lecz także względy polityczne i wizerunkowe. Potęga amerykańskiego przemysłu lotniczego powinna – wręcz musi – być w stanie zapewnić rządowi Stanów Zjednoczonych statki powietrzne o znaczeniu strategicznym. Niewykluczone, że w postępowaniu pojawi się kandydatura samolotu na bazie A380, zwłaszcza że na rynku pojawiają się wycofane z użytku stosunkowo młode płatowce, ale jego zwycięstwo byłoby sensacją.
We now have two precious facts about the USAF’s secret requirements for E-4B replacement.
1-SAOC could be a used aircraft, and,
2-must be a “very large platform.”I think that points pretty sharply to used 747-8s, assuming used A380s are off the table.https://t.co/5nOQQ02fNU
— Steve Trimble (@TheDEWLine) February 17, 2021
Przyszły SAOC będzie musiał spełnić wygórowane warunki. Jego najważniejszym zadaniem jest bowiem umożliwić prezydentowi USA wydawanie rozkazów siłom zbrojnym, a przede wszystkim siłom nuklearnym. W związku z tym musi dysponować bogatym pakietem urządzeń komunikacyjnych.
Na przykład wiadomo, że owiewka na górnej powierzchni kadłuba E-4B skrywa (tylko? między innymi?) antenę do łączności na falach centymetrowych. Podobnie jak rosyjski Ił-80, również E-4B dysponuje (a jego następca zapewne będzie dysponować) anteną długości 8 kilometrów rozwijaną z bębna w tylnej części kadłuba służącą do komunikacji z zanurzonymi okrętami podwodnymi na falach superdługich. Źródła podają, że NAOC dysponuje łącznie trzynastoma różnymi systemami łączności, które mogą być używane w dowolnej konfiguracji.
E-4B lądujący w bazie Offutt – bazie macierzystej wszystkich czterech maszyn tego typu.
(US Air Force)
Poza tym E-4B spełniają też inne funkcje. Mogą być wykorzystywane jako stanowiska dowodzenia w operacjach wojskowych czy w trakcie działań ratowniczych po klęskach żywiołowych. Wożą też amerykańskich sekretarzy obrony, mimo że zasadniczo do przewozu urzędników w randze sekretarza departamentu służą C-40B. Zawsze jeden E-4B musi znajdować się w całodobowej gotowości do startu. W 2019 roku powódź w stanie Nebraska sprawiła, że realizowanie tej normy stanęło pod znakiem zapytania.
Niemniej jednak wybór Boeinga 747 na następcę E-4B ma również uzasadnienie natury czysto pragmatycznej, a nie tylko prestiżowej. Otóż obecnie w służbie są cztery E-4B, będące przebudowanymi Boeingami 747-200B. Trzy z nich, określane jako AACP (Advanced Airborne Command Post), weszły do służby w konfiguracji E-4A w latach 1973–1974. Następnie zamówiono czwartą maszynę w zmodernizowanej wersji E-4B NAOC (National Airborne Operations Center), po czym wcześniejszą trójkę również doprowadzono do tej konfiguracji. Prezydenckie VC-25A wprowadzone do służby w 1990 roku to również B747-200B, następne będą zaś Boeingami 747-8.
E-4B w Manili, dokąd przywiózł sekretarza obrony Asha Cartera. Zdjęcie z 2016 roku.
(US Air Force / Senior Master Sgt. Adrian Cadiz)
Doświadczenia z E-4A/B ułatwiły więc przystosowanie Jumbo Jetów do roli Air Force One. Urządzenia łączności, ochrona przed skutkami (względnie) bliskich wybuchów jądrowych, w tym przed impulsem elektromagnetycznym, optymalizacja wyposażenia VIP-owskiego, procedury zabezpieczania samolotu w powietrzu i na ziemi, przygotowanie maszyny do pozostawania w powietrzu kilkadziesiąt godzin – wszystko to ewoluuje w US Air Force w sposób ciągły od 1973 roku wokół maszyn tego samego typu, jedynie różnych konfiguracji. Przesiadka na Boeingi 747-8 umożliwi kontynuowanie tego procesu.
Joseph Trevithick z The War Zone zwraca uwagę na jeszcze jeden ciekawy czynnik. Jak pisze, „ogłoszenie, że USAF dopuści propozycje oparte na płatowcach komercyjnych w programie SAOC, nastąpiło już po ogłoszeniu przez Boeinga w ubiegłym roku, że zakończy produkcję 747 raz na zawsze po wyprodukowaniu samolotów, na które już złożono zamówienia. W związku z tym każdy nowy powietrzny punkt dowodzenia na bazie 747 musiałby używać Jumbo Jetów z drugiej ręki”. Teoretycznie rząd federalny mógłby nakłonić władze koncernu do wydłużenia produkcji. USAF chce dysponować trzema lub czterema nowymi SAOC-ami. Gdyby zamówienie złożono szybko, prawdopodobnie udałoby się dorzucić te egzemplarze do portfela zamówień. Kluczowe jest tu jednak słowo: „szybko”. Byłby to jeszcze większy ewenement niż zwycięstwo A380.
Jedyną potencjalną alternatywą byłby ciężki samolot transportowy C-5M Super Galaxy. Już w latach osiemdziesiątych Lockheed przedstawił wizję swojego ogromnego samolotu przystosowanego do roli powietrznego stanowiska dowodzenia. W tej wersji miał on nosić oznaczenie EC-5B i miał zająć miejsce samolotów EC-135C Looking Glass. Trudno jednak oczekiwać, aby koncernowi z Bethesdy chciało się odkurzać ten pomysł, zwłaszcza że produkcja C-5 również dobiegła już końca. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że SAOC będzie mieć ciało Jumbo Jeta.
Zobacz też: Francusko-rosyjska wojna o afrykański internet
(sam.gov, thedrive.com)
dxme, Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS