– Przemyśl to bardzo filmowe miasto – rozmowa z Arturem Pontkiem, aktorem, odtwórcą roli sierżanta Marczaka w serialu Ojciec Mateusz

Twój serialowy sierżant Marczak jest dość zabawną postacią i jako nieporadny funkcjonariusz policji często bywa obiektem żartów. Nie przeszkadza Ci to, nie mierzi?

– Absolutnie nie! To budowana prze ze mnie rola, dzięki której nie odczuwam znużenia, ani irytacji swoim sympatycznym bohaterem. To, że nie gram pierwszych skrzypiec również nie stanowi dla mnie problemu. Swoją przygodę z aktorstwem rozpoczynałem jako dziecko i już wówczas nauczyłem się, że dobra postać do zagrania nie musi być nie tylko główną, ale też śmieszną, poważną, ani tym bardziej tragiczną, czy dramatyczną. Chodzi przede wszystkim o to, by w czasie pracy nad rolą odkryć w sobie nowe możliwości, coś co pozwala nam się rozwijać i nie stać w miejscu. Marazm jest zabójczy dla aktora!

W czym według Ciebie tkwi fenomen serialu o sandomierskim proboszczu-detektywie?

– W niezwykle sprawnym rzemiośle filmowym, czyli w dowcipnych dialogach, wysmakowanych zdjęciach, również plenerowych, intrygujących postaciach pojawiających się w każdym odcinku. I – co może zabrzmi nieco paradoksalnie – w pozytywnych wartościach, jakie ten serial przekazuje. Mimo wielu przestępstw i zbrodni, które oglądamy na ekranie, to pogodna opowieść z morałem, w której nasi widzowie upatrują trochę samych siebie. Historie przedstawiane w „Ojcu Mateuszu” mogą przecież przydarzyć się każdemu.

Fama głosi, że producenci początkowo zastanawiali się nad kilkoma lokalizacjami i jedną z opcji był ponoć Przemyśl. To prawda, że akcja serialu miała rozgrywać się w grodzie nad Sanem?…