Przekazali synowi mieszkanie. Gdy wyszli, zmienił zamki, pukali, nie otwierał

– Kiedyś byłam fajną matką, przynajmniej tak mówił. Później stałam się potrzebną babcią. W każdym razie tak mi się wydawało. To ja byłam tą, do której podrzuca się wnuka, gdy zachoruje i nie może pójść do przedszkola. Przydawałam się też w wakacje, gdy przedszkole było zamknięte. Chętnie zajmowałam się wnukiem w weekendy, gdy syn z synową chcieli gdzieś wyskoczyć. Przydawałam się, dopóki wnuk był mały i mieszkali niedaleko. Gdy wyprowadzili się 400 km dalej, bo syn tam dostał lepszą pracę, moja przydatność się skończyła – mówi Barbara.

Ma 65 lat, za sobą rozwód i udar. Żyje w pojedynkę, ciężko jej, ale syna to nie interesuje.