Prymas Galii: Paulina Jaricot to cud rozmnożenia

„Ona przypomina nam przede wszystkim, że niczego nie da się zrobić w duszpasterstwie i ewangelizacji bez głębokiego zakorzenienia w modlitwie. U niej to właśnie było najważniejsze, a mało się o tym mówi. Jest ona postrzegana przede wszystkim przez pryzmat tego, co zrobiła, przez dzieła, które założyła. Ale zanim się to stało, pozwoliła Panu, by przemienił jej życie. Miała intensywne życie modlitewne. W gruncie rzeczy była ona przede wszystkim mistyczką. Łączyła życie aktywne z kontemplacyjnym. Te dwa wymiary nieustannie się u niej przeplatały. Z tego czerpała wielkie zaufanie do Pana. Zdumiewające jest, że bardzo wcześnie, w wieku 17 czy 18 lat całkowicie poświęciła się Bogu. Oddała swe życie w ręce Boga i to właśnie dzięki temu mógł On przez nią działać i zrobić tak wiele zdumiewających rzeczy. A zatem to nie jej osobiste zalety są najważniejsze, lecz to, że pozwoliła Panu, by przez nią działał.“