Stopniowo kolejne grupy podmiotów zatrudniających wdrażają Pracownicze Plany Kapitałowe. Dla przedsiębiorców wiąże się to ze znacznym obciążeniem finansowym. Jak należy regulować wpłaty? Czy za wszystkich pracowników należy je wnosić?
Pracownicy w rozumieniu ustawy o PPK
Podmiot zatrudniający zobowiązany jest do odprowadzania wpłat do PPK za osoby zatrudnione. W świetle art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, przez osoby zatrudnione należy rozumieć wymienione w tym przepisie osoby podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym ze wskazanych w nim tytułów w Polsce w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266). Ustawa o PPK jako osoby zatrudnione traktuje:
a) pracowników, o których mowa w art. 2 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.), z wyjątkiem pracowników przebywających na urlopach górniczych i urlopach dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, o których mowa w art. 11b ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1821), oraz młodocianych w rozumieniu art. 190 § 1 Kodeksu pracy,
b) osoby fizyczne wykonujące pracę nakładczą, które ukończyły 18. rok życia, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 303 § 1 Kodeksu pracy,
c) członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych lub spółdzielni kółek rolniczych, o których mowa w art. 138 i art. 180 Prawa spółdzielczego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1285 ze zm.),
d) osoby fizyczne, które ukończyły 18. rok życia, wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.) stosuje się przepisy dotyczące zlecenia (przykład 1),
e) członków rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tych funkcji,
f) osoby wskazane w lit. a) -d) przebywające na urlopach wychowawczych lub pobierające zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.
Wpłaty do PPK stanowią określony procent wynagrodzenia uczestnika PPK. Ustawa o PPK w art. 2 ust. 1 pkt 40 definiuje wynagrodzenie jako podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalno-rentowe, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego. Oznacza to, że skoro wynagrodzenie, od którego powinna zostać naliczona wpłata do PPK, nie obejmuje podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe m.in. osób pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego, do czasu powrotu pracownika do pracy przedsiębiorstwo nie będzie odprowadzać składki do PPK.
Wiek osoby zatrudnionej
Ważne kryterium stanowi wiek osoby zatrudnionej. Podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK i odprowadza wpłaty na rachunek osoby zatrudnionej, która:
- ukończyła 18 lat, ale nie ukończyła 55 lat, chyba że zadeklaruje ona przed upływem terminu na zawarcie umowy niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji złożonej w formie pisemnej temu podmiotowi, albo przestanie być w stosunku do tego podmiotu zatrudniającego osobą zatrudnioną,
- ukończyła 55 lat, ale nie ukończyła 70 lat, wyłącznie na wniosek tej osoby, jeżeli w okresie 12 miesięcy poprzedzających pierwszy dzień zatrudnienia osoba ta była zatrudniona w tym podmiocie łącznie przez co najmniej 3 miesiące (podmiot zatrudniający jest obowiązany poinformować taką osobę o możliwości złożenia wniosku).
Zatem nie zawiera się umowy i nie odprowadza wpłat za osobę, która najpóźniej w pierwszym dniu zatrudnienia ukończyła 70 lat.
W ostatnim czasie pojawiły się opinie, że osoby pomiędzy 55. a 70. rokiem życia, które są zatrudniane ponownie (przez podmiot zatrudniający, który wdrożył PPK) i posiadają wcześniejszy, 3-miesięczny okres zatrudnienia w tym podmiocie w ciągu 12 miesięcy poprzedzających to zatrudnienie, przyłączane są do PPK automatycznie (o ile nie złożą deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat). W związku z tym nasze Wydawnictwo wystąpiło do Ministerstwa Finansów z prośbą o wyjaśnienie tej kwestii.
W odpowiedzi udzielonej przez resort finansów czytamy, że: “(…) osoby, które ukończyły 55. rok życia i nie ukończyły 70. roku życia nie są objęte automatycznym zapisem. Osoby zatrudnione, które ukończyły 55. rok życia i nie ukończyły 70 lat oraz spełniają warunki, określone w art. 15 ust. 3 (ustawy o PPK – przyp. redakcji) mogą złożyć wniosek o przystąpienie do PPK. Jeśli natomiast osoba zatrudniona, która ukończyła 55. rok życia i nie ukończyła 70. roku życia pozostaje w zatrudnieniu na dzień, od którego podmiot zatrudniający jest zobowiązany do stosowania przepisów ustawy o PPK, dla zawarcia w jej imieniu i na jej rzecz umowy o prowadzenie PPK nie jest wymagane posiadanie przez nią co najmniej 3-miesięcznego okresu zatrudnienia w tym podmiocie. Oznacza to, że podmiot zatrudniający zawiera w imieniu i na rzecz takiej osoby umowę o prowadzenie PPK nawet jeśli nie posiada ona 3-miesięcznego okresu zatrudnienia (jednak wyłącznie na jej wniosek)”.
Podstawę zawarcia umowy o prowadzenie PPK dla osoby, która ukończyła 55. rok życia, ale nie przekroczyła 70 lat, stanowi zgłoszony przez nią wniosek.
Staż pracy
Podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej po upływie 3. miesiąca zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym, nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy zatrudnienia, chyba że osoba zatrudniona zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK na podstawie deklaracji złożonej w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu, albo przestanie być w stosunku do tego podmiotu zatrudniającego osobą zatrudnioną (przykład 2).
Do okresu zatrudnienia wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które miały miejsce w podmiocie zatrudniającym, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach zatrudniających, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podmiot zatrudniający jest następcą prawnym w stosunkach prawnych nawiązanych przez podmiot zatrudniający, który poprzednio zatrudniał osobę zatrudnioną (przykład 3). W przypadku osób wykonujących pracę nakładczą do okresu zatrudnienia wlicza się okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 231 Kodeksu pracy (przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę).
Okres zatrudnienia należy liczyć:
- w stosunku do pracowników – okres od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku,
- w stosunku do osób fizycznych wykonujących pracę nakładczą oraz osób fizycznych wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług – od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia tej umowy,
- w stosunku do członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych lub spółdzielni kółek rolniczych – od dnia rozpoczęcia wykonywania pracy na rzecz spółdzielni do dnia zakończenia jej wykonywania,
- w stosunku do członków rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tych funkcji – od dnia powołania na członka rady nadzorczej do dnia zaprzestania pełnienia tej funkcji.
Dobrowolność udziału w PPK
Dobrowolność oszczędzania w PPK oznacza m.in., że pracownik może zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK w każdej chwili zarówno na etapie tworzenia planu w danym podmiocie zatrudniającym, jak i w każdym dowolnym momencie w przyszłości. Wystarczy, że złoży pracodawcy pisemną deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, zawierającą oprócz jego danych i danych pracodawcy jego oświadczenie o posiadaniu przez niego wiedzy o konsekwencjach jej złożenia. Wzór takiej deklaracji oraz szczegółowy zakres danych, jakie powinny się w niej znaleźć, został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do pracowniczych planów kapitałowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1102).
Deklaracja o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK dostępna jest w serwisie www.druki.gofin.pl, dziale Prawo pracy.
Wysokość wpłaty zatrudniającego
Wpłata podstawowa finansowana przez podmiot zatrudniający ustalona została na poziomie 1,5% wynagrodzenia brutto.
Podmiot zatrudniający może zadeklarować w umowie o zarządzanie PPK dokonywanie wpłaty dodatkowej w wysokości do 2,5% wynagrodzenia brutto. Wpłata dodatkowa może być różnicowana ze względu na długość okresu zatrudnienia w podmiocie zatrudniającym albo na podstawie postanowień regulaminu wynagrodzeń lub układu zbiorowego pracy obowiązujących w podmiocie zatrudniającym. Podmiot zatrudniający może zmienić wysokość wpłaty dodatkowej lub zrezygnować z jej dokonywania w formie zmiany umowy o zarządzanie PPK. Zmieniona wysokość wpłaty dodatkowej obowiązywać będzie od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została dokonana zmiana.
|
Przykład 1 Podmiot zatrudniający od 1 stycznia 2020 r. jest objęty obowiązkiem stosowania ustawy o PPK. Od 1 stycznia do 30 czerwca 2020 r. będzie zatrudniał dwie osoby na podstawie umowy zlecenia. Zleceniobiorca A z umowy zlecenia podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, a zleceniobiorca B przystąpił do tych ubezpieczeń dobrowolnie. Podmiot zatrudniający w kwietniu br. zawrze umowę o zarządzanie PPK, a w maju br. – umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych. Jeżeli zleceniobiorca A nie złoży deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, podmiot zatrudniający będzie musiał zawrzeć umowę o prowadzenie PPK także w jego imieniu i na jego rzecz. Natomiast zleceniobiorca B nie jest objęty przepisami ustawy o PPK. Przykład 2 Pracodawca od 1 lipca 2019 r. stosuje ustawę o PPK. Umowę o zarządzanie PPK zawarł w sierpniu 2019 r., a umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych na początku października 2019 r. W dniu 5 listopada 2019 r. pracodawca zatrudnił pracownika w wieku 42 lat. Jeżeli pracownik nie złoży pracodawcy deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, to pracodawca zobowiązany będzie zawrzeć umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz tego pracownika nie później niż do marca 2020 r. Wynika to z faktu, że pierwszym dniem po upływie 3-miesięcznego zatrudnienia będzie 4 lutego 2020 r. (91. dzień trwania zatrudnienia). Zatem umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz tego pracownika pracodawca zawrze nie później niż do 10. dnia miesiąca następującego po tym miesiącu, tj. 10 marca 2020 r. Przykład 3 Firma z dniem 1 lipca 2019 r. objęta została przepisami w zakresie PPK. Od października 2019 r. regulowane są wpłaty za osoby zatrudnione. Z dniem 1 lutego 2020 r. przyjęty został pracownik, który już wcześniej w okresie maj-listopad 2019 r. był zatrudniony w firmie w ramach umowy o pracę. W takiej sytuacji już w pierwszym dniu zatrudnienia pracownik ten posiada staż pracy wymagany do przystąpienia do PPK. |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 4.10.2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215 ze zm.)
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS