Powódź w Polsce. Jak wspierać dziecko podczas sytuacji kryzysowych?

W sytuacjach kryzysowych zaopiekowanie się potrzebami emocjonalne dzieci może być szczególnie trudne. O czym warto pamiętać?

Eksperci UNICEF przygotowali wskazówki, które mogą okazać się szczególnie pomoce w czasie sytuacji kryzysowych, takich, jak obecnie.

Rozmowa to podstawa

Warto pamiętać, aby rozpocząć rozmowę z dzieckiem, dając mu przestrzeń do swobodnego wyrażania swoich myśli i uczuć. Ważne jest okazywanie, że słucha się dziecka i że jego emocje są istotne. Dobrym pomysłem jest także podzielenie się własnymi odczuciami, co może pomóc dziecku zrozumieć, że nie jest w tym trudnym czasie osamotnione, a wy razem stawiacie czoła sytuacji.

Istotne jest również zapewnienie dzieciom poczucia spokoju i bezpieczeństwa poprzez wspólne spędzanie czasu oraz okazywanie bliskości i czułości. Ponieważ dzieci są wrażliwe na sygnały emocjonalne, takie jak mowa ciała czy wyraz twarzy, warto zadbać o zachowanie spokoju i mówić do nich w sposób uspokajający. Kluczowe jest również utrzymywanie stałej rutyny, jak np. regularne pory snu i posiłków, co pomoże dzieciom poczuć stabilność w trudnych chwilach.

Sprawdzaj stan emocjonalny dziecka

Opiekunowie powinni regularnie “monitorować” stan emocjonalny dziecka, sprawdzając, jak się czuje. Ważne jest zadawanie pytań w sposób bezpośredni lub subtelny. Jedną z pomocnych metod może być poproszenie dziecka o narysowanie obrazka, a następnie zachęcenie do opowiedzenia, co narysowało lub dlaczego użyło określonych kolorów. Dla niektórych dzieci taka forma wyrazu może ułatwić rozmowę o emocjach, podczas gdy inne mogą woleć jedynie pokazać swoją pracę, bez dalszej dyskusji. Dobrze jest dać dziecku swobodę w wyborze, jak chce się komunikować.

Należy również pamiętać, że dzieci mogą przez pewien czas wydawać się spokojne po stresujących wydarzeniach, ale objawy emocjonalnego obciążenia mogą pojawić się nawet po kilku miesiącach. Chociaż pewien poziom niepokoju jest naturalny, jeśli objawy nie ustępują w ciągu kilku miesięcy lub dziecko doświadcza poważniejszych problemów, takich jak ataki paniki czy myśli o samookaleczeniu, konieczne jest szybkie skonsultowanie się z lekarzem lub psychologiem.

Obserwuj, czy pojawiły się oznaki emocjonalnego niepokoju

Dzieci mogą reagować na trudne wydarzenia na wiele różnych sposobów, w zależności od ich wieku. Ich objawy stresu i niepokoju mogą się różnić i nie zawsze są łatwe do zauważenia dla rodziców i opiekunów. Ważne jest, aby być świadomym, że te reakcje mogą być subtelne i przejawiać się w zachowaniach, które nie od razu kojarzą się z emocjonalnym obciążeniem.

Jak informuje UNICEF, w przypadku dzieci w wieku do 3 lat będą to: większe niż zwykle lgnięcie od opiekunów, powrót do zachowań charakterystycznych dla wcześniejszego etapu rozwoju, zaburzenia snu i odżywiania, większa drażliwość, zwiększona nadpobudliwość, silniejszy lęk, zwiększona potrzeba uwagi, czy częstszy płacz.

W przypadku starszych dzieci 4-6 lat, to może być: lgnięcie do osób dorosłych, powrót do zachowań charakterystycznych dla wcześniejszego etapu rozwoju, zaburzenia snu i odżywiania, większa drażliwość, słabsza koncentracja, dziecko staje się bardziej bierne lub bardziej pobudzone, przerywanie zabawy, przyjmowanie ról dorosłych, ograniczona chęć do rozmowy, czy zwiększony niepokój lub martwienie się.

Jeśli chodzi o dzieci w wieku 7-12, to może być: wycofanie, częsty niepokój o inne osoby dotknięte trudną sytuacją, zaburzenia snu i odżywiania, narastający lęk, większa drażliwość, częsta agresja, nerwowość, słaba pamięć i koncentracja, objawy fizyczne/psychosomatyczne, częste rozmowy o stresującym wydarzeniu lub powtarzające się zabawy, poczucie winy lub obwinianie się.

Zaś u nastolatków, czyli dzieci 13-17+ to może być: 

• obniżony nastrój
• nadmierna troska o innych
• poczucie winy i wstydu
• coraz częstsze przeciwstawianie się autorytetom
• zwiększone podejmowanie ryzyka
• agresja
• zachowania autodestrukcyjne
• poczucie beznadziei.

Niezależnie od wieku mogą wystąpić symptomy fizyczne, takie jak:

• zmęczenie
• ucisk w klatce piersiowej
• duszności
• suchość w ustach
• osłabienie mięśni
• ból brzucha
• zawroty głowy
• drgawki
• bóle głowy
• ogólne bóle ciała

UNICEF zaznacza, że mogą to być także objawy choroby, dlatego należy zabrać dziecko na wizytę do lekarza, aby wykluczyć wszelkie dolegliwości.

Jak doraźnie pomóc uspokoić się swojemu dziecku?

Zgłoś naruszenie/Błąd