Poszukiwania informacji o skrzypcach wynalezionych przez Antoniego Hybla z Ropy

W dzieciństwie Antoni wraz z rodzicami mieszkał w Nowym Sączu i tam też jako dziecko rozpoczął edukację. Młody Antoni pomagał ojcu w stolarstwie, przez pięć lat przebywał także u swojego dziadka Ignacego w Starym Sączu, gdzie doskonalił swoje umiejętności w rzeźbie.

Od 1903 roku uczęszczał do Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie na kierunku rzeźby figuralnej pogłębiał umiejętności nabyte w warsztacie dziadka. Artysta, oprócz wykonywania rzeźb, zajmował się tworzeniem różnego rodzaju przedmiotów codziennego użytku.

Antoni starał się o przyznanie stypendium na naukę, jednak austriackie ministerstwo oświaty nie udzieliło mu zgody (wówczas południowa Polska była pod zaborem austriackim). Otrzymał w zamian zezwolenie na naukę o statusie ucznia nadzwyczajnego na uczelniach krajowych.

W miarę swoich skromnych możliwości finansowych studiował malarstwo w Krakowie, także w Wiedniu i w Pradze.

W 1911 roku zamieszkał w Ropie. I to tutaj stworzył większość swoich prac. Hybel swoje prace wystawiał w Warszawie, w Berlinie i innych miastach. Rzeźbił, malował i zajmował się lutnictwem. Podczas okupacji hitlerowskiej Niemcy zachwycali się jego dziełami i kupowali jego prace za cukier, o który w tym czasie było trudno. Wówczas prasa rozpisywała się na temat jego eksperymentalnych skrzypiec.

W Ilustrowanym Kurierze Codziennym, w Krakowie, 1 kwietnia 1924 roku zamieszczono artykuł: Wynalazek polski w dziedzinie muzyki skrzypcowej. W 1925 roku w Czasopiśmie Świat i Prawda ukazał się artykuł: Nowy wynalazek w dziedzinie muzyki skrzypcowej. To samo pismo w następnym roku zamieściło kolejny artykuł: Skrzypce polskie – triumf mistrzostwa, z licznymi zdjęciami prac Hybla.

Skrzypce Hybla mają obcięty lewy bok i dlatego w trakcie gry lepiej i wygodniej operuje się smyczkiem, posiadają: nową skrzydlatą duszę.

Antoni Hybel ożenił się z Malwiną Kreczman, siostrą ówczesnej kiero … czytaj dalej

Zgłoś naruszenie/Błąd