Porównywanie się do innych. “Prosta droga do poczucia niespełnienia i frustracji”

“Newsweek”: Wokół nas coraz więcej nieszczęśliwych osób. Narzekamy, że jesteśmy zmęczeni, mamy coraz mniej powodów do radości. Szczęście wydaje się czymś nieosiągalnym. To, co przychodziło z łatwością w dzieciństwie – radość z najprostszych rzeczy – w wieku dorosłym jest trudne. Dlaczego tak się dzieje?

Bruce Hood: Małe dzieci, jeśli dorastają w normalnych, ciepłych domach, gdzie czują się bezpiecznie, kiedy ich życie nie jest zagrożone, a podstawowe potrzeby zapewnione – w naturalny sposób odczuwają szczęście. Mniej szczęśliwe jest ich starsze rodzeństwo i rodzice. Im jesteśmy starsi, tym więcej przeszkód staje nam na drodze. Dorastamy i stajemy się bardziej niezależni, ale też odczuwamy większą presję, by się samookreślić. Zaczynamy budować relacje, a to oznacza, że porównujemy się do innych, rywalizujemy, coraz bardziej zależy nam na tym, by pokazać się z jak najlepszej strony. Szczęście jest czymś subiektywnym i otwartym na interpretację. Nasza ocena szczęścia często zależy od tego, z czym porównujemy nasz stan psychiczny. Te porównania podlegają wpływom najrozmaitszych zniekształceń. Bardzo często zauważamy tylko to, na co zwracamy uwagę, mamy też tendencję do podkreślania dowodów potwierdzających nasze przekonania. Porównywanie się do innych to prosta droga do poczucia niespełnienia i frustracji.