Pomorze to nie tylko morze. Słowiński Park Narodowy to kraina wyjątkowej natury

W Polsce istnieją 23 Parki Narodowe, a jednym z nich jest Słowiński Park Narodowy o powierzchni  327,44 km². To miejsce zachwyci miłośników przyrody i pozwoli odpocząć zmysłom tych, którzy na co dzień mieszkają w mieście.

Ten rozległy teren mieści w sobie tyle wspaniałości, że nie sposób zobaczyć ich w jeden dzień. Na terenie Słowińskiego Parku Narodowego znajdują się cztery jeziora: Łebsko, które mierzy aż 7,1 tys. Ha, Gardno, Dołgie Wielkie i Dołgie Małe.

Cały teren wypełniony jest prócz tego bagnami, łąkami, drogocennymi torfowiskami, borami i lasami, ale też czymś, z czego słynie – wydmami.

Słowiński Park Narodowy to także dostęp do Morza Bałtyckiego poprzez cudowne plaże, na które wiodą lasy i wydmy.

Sam Park został utworzony 1 stycznia 1967 roku i był zajmował znacznie mniejszy teren niż obecnie. W 1977 roku został włączony przez UNESCO do sieci rezerwatów biosfery, a od 2004 roku powiększono jego granice.

Słowiński Park Narodowy odwiedzany jest najczęściej przez turystów ze względu na występowanie na jego terenie wydm. Wydmy same w sobie nie są niczym wyjątkowym, bo występują także w innych miejscach w Polsce, ale te, które znajdują się w Słowińskim Parku Narodowym są… ruchome.

To w tym tkwi ich wyjątkowość. Ruchome wydmy koło Łeby, czyli Wydma Łącka, jest miejscem najchętniej odwiedzanym przez turystów na obszarze Słowińskiego Parku Narodowego.

Zajmują pas ziemi oddzielający Jezioro Łebsko od Morza Bałtyckiego. Widać to doskonale, stojąc na pomoście widokowym na Jeziorze Łebsko od strony Kluk.

Z daleka jednak wyglądają po prostu jak piaszczysta plaża. Na czym więc polega ich fenomen?

Na… przemieszczaniu się. Wydma Łącka co roku przemieszcza się na wschód o kilka lub nawet kilkanaście metrów, a wszystko to za sprawą wiatru, jaki tam powiewa. Zachodni wiatr pcha piasek z zachodu na wschód każdego roku, a co za tym idzie – wydmy zasypują coraz bardziej jeden z brzegów Jeziora Łebsko, którego powierzchnia przez to się zmniejsza.

Niezwykłość wydm na terenie Słowińskiego Parku Narodowego nie kończy się tylko na ich poruszaniu się, ale też na śpiewaniu. Tak, na śpiewaniu.

Wydmy podczas przemieszczania się wydają specyficzny dźwięk, przez wielu nazywany “śpiewaniem”. Jest to wynik wibracji i rezonansu wywoływanych przez wyjątkową strukturę piasku w połączeniu z wiejącym wiatrem.

Taki dźwięk wydawany przez piasek można usłyszeć na Wydmie Łąckiej najczęściej zimą, a przypomina on gwizdanie, pisk, ale czasem i jęki, czy krzyki, co jest dla niektórych dość upiorne w odbiorze.