Polacy rzucili się do pomocy Ukraińcom, którzy po agresji Rosji na Ukrainę, muszą uciekać z ogarniętego wojną kraju. Pomoc ta budzi podziw i jest bezprecedensowa, biorąc pod uwagę, że w ciągu miesiąca przybyło do Polski ponad 2 mln ludzi, głównie kobiety i dzieci. W dodatku główny ciężar pomocy wzięli na siebie zwykli ludzie, pomagając w transporcie, pomagając w przekraczaniu granicy, organizując rozmaite wsparcie oraz przyjmując uchodźców do własnych domów. Oczywiście pomaga też rząd i samorząd, ale oni mają przeznaczone na ten cel jakieś środki i są do tego jakkolwiek przygotowani
Niektórzy z niedowierzaniem przecierają oczy, bo jeszcze niedawno słowo „uchodźca”, w pewnych kręgach naszego społeczeństwa, budziło mieszane, a nawet negatywne emocje. Kilka lat temu, propozycja przyjęcia mniej niż 10 tys. ludzi uciekający przed wojną, wzbudziła u niektórych oburzenie, a nawet protesty. Teraz okazuje się, że nasze społeczeństwo zdolne jest nie tylko do gwałtownych porywów sprzeciwu i oporu, ale także do porywów bezinteresownej pomocy. Można to obserwować przy okazji rozmaitych akcji, na przykład: zakupach sprzętu medycznego dla szpitali, innych zbiórkach na szczytny cel, czy zbiórkach na operacje dla dzieci, których efekty często przebijają wszelkie prognozy i wcześniejsze oczekiwania. W takich przypadkach, często społeczna mobilizacja przybiera postać owczego pędu, kiedy każdy chce być lepszy, szybszy i bardziej pomysłowy od pozostałych. Oby tylko nie okazało się, że obecna pomocowa gorączka szybko przerodzi się w zobojętnienie i niechęć.
Dziś bowiem słychać już głosy, aczkolwiek na szczęście bardzo nieliczne, że przybysze zza wschodniej granicy zabiorą nam miejsca w szkołach i przedszkolach, bez kolejki będą korzystać z pomocy lekarza, a także mogą zabrać nam pracę i wpłynąć na obniżkę wynagrodzeń. Niektórym nie podobają się również uchodźcy w drogich samochodach czy posługujący się najnowszymi telefonami. Zapewne nie pomyśleli by tak, gdyby wiedzieli, że być może ten samochód to jedyna rzecz jaka pozostała im z dawnego życia. Nie zamieniliby się z takim uchodźcą, gdyby wiedzieli, że stracił właśnie najbliższych, dom pracę i w ogóle całe życie wywróciło mu się do góry nogami.
Doświadczenie uczy, że dużo lepiej pomagać innym, niż gdybyśmy sami mieli potrzebować podobnej pomocy. A także, iż najlepsze efekty przynosi nie ta jednorazowa i gorączkowo organizowana w porywie serca pomoc, ale ta stała, dobrze przemyślana i najlepiej organizowana przez odpowiednie instytucje…
Wojciech Dobrowolski
Komentarze
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS