To prawda. W Warszawie miałam łatwiej, bo zawsze mogłam liczyć na wsparcie mamy oraz przyjaciół. Tutaj jestem sama, nie mam takiego oparcia. Oczywiście, jeśli chcę pogadać ze znajomymi, to mogę to zrobić przez Internet. Natomiast osoby, z którymi pracuję, nie są otwarte na zawieranie bliższych znajomości. Mogą z tobą pożartować, ale to wszystko. Bycie samej jednak nie jest najtrudniejsze w tym wszystkim, a fakt, że Finowie są tak bardzo zdystansowani. Ich sposób myślenia jest zupełnie inny, może być trudny dla niektórych do zrozumienia. Jeden z tubylców, którego poznałam – starszy człowiek hodujący renifery – opowiadał mi, że ma sąsiadów, którzy całe życie mieszkają w tej samej wsi. Raz w tygodniu chodzą do sklepu i o godzinie 17.00 każdego dnia odbierają pocztę ze skrzynki oddalonej jakieś 200 metrów od domu. Codziennie robią sobie taki spacer, po czym wracają. I tak przez całe życie. Nie czują potrzeby podróżowania, zupełnie inaczej niż ja. Przypomina to trochę film “Dzień świstaka”, codziennie ten sam scenariusz, ale z drugiej strony – takie życie przynosi mniej stresu.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS