Pogodomy se po ślonsku. Kamelszuły, plyjdy i bołla z jarmaku

Kożdy godo, że szporuje na jodle, łachach i „hajcongu” (ogrzewaniu). Ale w łoknach, zegrodkach, na chałpach i balkonach już widać biołe, śrzybne i „wystre” (kolorowe) blyndki. Na drogach i „bolgynlampach” (latarniach) tyż sie „miechto” (błyszczy). „Cyjlery” (liczniki) chnet dostanom „dychawice” (astmy), a zaniydugo ci, kerym przidzie bulić za „sztrom” (prąd), „kopszelont” (zamęt w głowie) i „hercklekoty” (kołatanie serca).

Zaś z nicym niy podonża

„Widno” (jasno) choćby w dziyń jes tyż na jarmakach. Bo nastoła nowo moda i kaj ino jes jakiś plac, robiom w adwyńcie srogi torg, choćby romel ze „sztandami” (stoiskami), „luftbalonami” (balonami), karasolami, „ajsplacami” (lodowiskami), chałpkami z „kyksow” (pierników), klotkami, w kerych choćby w „glasszrankach” (oszklonych szafach) mikołoje i „cwergi” (krasnale) robiom łostomajte „konsztiki” (sztuczki), a janioły furgajom w lufcie. Połno tam klamorow: som „boncloki” (gliniane gorki i blumwaze), wełniane mycki i „handszuły” (rękawiczki), „plyjdy” (grube chusty), „garnitury” (makatki), a wszysko „handarbajt” (ręczna robota). Idzie se tyż sprawić betlyjka, łobrozki, „kamelszuły” (tyż „kameloki” – wełniane papucie, kere downi były z wełny łod „kamele” – wielbłąda), „zopaski” (fartuchy) i ćiaćka na gojik. Mogymy se tam zmaszkycić „frukty” (owoce) w szekuladzie abo gofry ze „szlagzanom” (bitą śmietaną), szluknońć se „bołla” (poncz), grzone wino z gywyrcami, zjeś gorke wusztliki, sznity z fetym, bratkartofle i frytki.

Zgłoś naruszenie/Błąd