Pogodomy se po ślonsku. Kaj sie podzioły miana konzomow?

Za nami chnet piyrszy tydziyń Wielgego Postu. Terozki niy momy co „biadać” (narzekać), ale jeszce w 1936 roku biskup ślonski ks. Stanisław Adamski przikozoł, że bez sztyrdziyści dni szło ino roz na doba sie dobrze pojeś. Dyspynza mieli ci, kerzi „rajzowali” (podróżowali) i jodali w „gasthauzach” (stołówkach), „wojoki” (żołnierze), chorzi, wszyscy kerzi ciynszko robiyli i … bezrobotni. No bo jakby akurat mieli jodło, grzychym byłoby je zmarnować.

Kedyś z postym żodnymu niy było do śmiychu. Na Ślonsku jak ftoś „powożył” (odważył) sie jodać „wuszt” (kiełbasę), to za kara wybijali mu zymby. W kożdy chałpie post wyglondoł inaksi. Niykerzi nawet kryli bajtlom „bawidka” (zabawki), a zamias bojkow, cytali jym żywoty świyntych. Inksi bez post niy „kurzyli” (palili) cygaretow i niy piyli „sznapsu” (wódki). W post szło jodać „cwibak” (sucharki), chlyb, „płony” (tyż postny, jałowy) żur z „knulami” (tak niykerzi godali na kartofle), zupa knulowo i „pogańske krupy” (kaszę gryczaną).

Zgłoś naruszenie/Błąd