A A+ A++

Niy ino my sie “aszymy” (chwalimy) tym, że sommy robotni, ale tyż inksi tak ło nos godajom. Ponoć po “szwongu” (zapale) do roboty zaroz idzie poznać Ślonzoka. Psinco prowda, może tak było hań downo.

Bo łostatni, kerego pamiyntom, richtich pazyrny na robota był onkel Gintuś, kery tyroł 45 lat na grubie bez bomelki i rewiyru. A wszysko „wymućkane” (wypieszczone) w chałpie miała ciotka Cila, cym swojego ślubnego wpyndziyła do grobu.

Nawet niy wiym, jak sie mianowoł, bo wszyscy godali na niego „istny” (on, ten) łod Cilki. Może beztoż, że był „werbusym” (zwerbowany do roboty na grubie, niytutyjszy) i prziżyniył sie do ślonski familje. Ciotka tyż miała se go za nic i chyba ji i w życiu, i w chałpie „zawodzoł” (przeszkadzał), bo abo „fanzolył” (godoł gupoty), abo namarasiył w kuchni, „poflekowoł” (poplamił) tisztuch, zjod za dużo abo za mało. „Łobstoł” (uchowoł) sie ino, kej przinosiył „forszus” (zaliczkę) abo geltak.

Oryginalne źródło: ZOBACZ
0
Udostępnij na fb
Udostępnij na twitter
Udostępnij na WhatsApp

Oryginalne źródło ZOBACZ

Subskrybuj
Powiadom o

Dodaj kanał RSS

Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS

Dodaj kanał RSS
0 komentarzy
Informacje zwrotne w treści
Wyświetl wszystkie komentarze
Poprzedni artykułZiobro: Pieniędzy z KPO nie będzie. Niemcy toczą grę ws. Tuska
Następny artykułRobert Małecki, autor powieści kryminalnych z Torunia, w telewizji opowie o zbrodni