Pogodomy se po ślonsku. Cufal z basynym i przonie ciomplow

Kedyś na wiecor słysza, jak moja cera sie „lacho” (śmieje) keby gupi do kyjze. A kej już sie sturała, pado, że tak jak sie terozki „zaklipiyła” (zagapiła), to jeszce nigdy. Bo zwoniyła do pani Berty, a ta ji godo, że niy mogom łosprowiać, bo jes na basynie. Dziecko łodpedziało, że to gryfnie i zazwoni niyskorzi. A że łostatnio zawiyźli pani Berta do łokulisty i „churika” (chirurga), toż pomyślała, że może terozki i na rehabilitacjo, bo bardzo by ji sie łona przidała. Za jakoś godzina pani Berta zazwoniyła i dziołcha sie jom spytała, skond miała „badykostim” (strój kąpielowy). I wtynczos ta sie skapła, że godajom ło dwóch rożnych rzecach – basynie, w kerym sie pływo, i „szibrze” (basenie szpitalnym), kery sie wkłodo do łożka tym chorym, kerzi niy poradzom sami zońś do „haźlika” (ubikacji). A keby godały po naszymu, niy byłoby „łostudy” (nieporozumienia).

Na beztydziyń były sikorki

W sobota przipodo światowy dziyń bez miynsa, pewnikym tyż bez „wusztu” (kiełbasy), szinki i „fetu” (smalcu). Nom to niy dziwota, bo poradzymy sie bez tego łobyńś w kożdy piontek, a za komuny „dociepli” (dorzucili) nom tyż poniydziałek, kej wszyske „masorze” (rzeźnicy), nawet „tonie jatki” (sklepy z mięsem gorszego gatunku), były pozawiyrane.

Miynso jodalimy wtynczos łod świynta, bo niy szło go dostać i mało fto mog se „je lajstnońć” (na nie pozwolić). Dobrze, jak w chlywiku były kury, „pultoki” (tyż „puty” – indyki), „ynty” (kaczki), gynsi, „kanikle” (tyż „krole” abo „trusie” – króliki), a casym nawet „wieprzoszek” (tyż „gusiok”, „browek”, „babuć” – prosiak). Ale na beztydziyń były „sikorki” (placki kartoflane) casym posute cukrym, „bratkartofle” (pokrone na „talorki” – plasterki i przibronocone w tygliku) posute „sznitlochym” (tyż „cywikym” i „łuckym” – szczypiorkym) z „kiszkom” (zsiadłym abo kwaśnym mlykym), placki z „hawerflokow” (płatków owsianych) abo z „pokronżany” (poszatkowanej) włoski kapusty z „tomatowom zołzom” (pomidorowym sosem).

Był tyż „zecaj” (jajko sadzone) z kartoflami i „panczkrałt” (inacy „ciapkrałt” abo „ciaperkapusta”) – uwarzono kiszono kapusta wymiyszano ze „sztamfowanymi” (pogniecionymi) kartoflami. No i „flajszbryjtle” („karminadle”) z „gychaktes” (mięsa mielonego) abo uwarzonego kere łostało ze zupy. Bo przodzi zawdy była zupa, niyroz na „chwoście” (ogonie), chyba że mielimy „ańtopf” (potrawa jednogarnkowa) abo żyniaty żur. „Łowiynzina” (mięso wołowe) i „derbes” (na rolady) kupowało sie mało kej. A i tak zawdy robiyli to starka i dowali pozor, coby jym masorz niy wcis jakiś „habaniny” (ochłapów).

Jak łodwyknymy łod miynsa, to umrymy zdrowsi

Terozki „lady” (kontuary) aże sie uginajom łod toworu, ale padajom, że jak łodwyknymy łod miynsa, to umrymy zdrowsi. Onkel August cołke życie jodoł ino świńske miynso bo mu smakowało. Dożył 90 rokow i do końca som se dowoł rada. A na gymbie niy mioł ani jedny „falty” (zmarszczki). Toż niych kożdy robi to, co mu pasuje i jodo to, co mu smakuje i suży.

Niykerzi warzyli tyż „briwy” (gołębie), ale żodyn by sie niy chyciył „cilipa” (tyż „dziambla” i „ciompla” – wróbla). Pamiyntom, jak na Jonowie furgały te „fołgliki” (ptaszki), a terozki kajś sie potraciyły. I to wcale niy beztoż, że bajtle szczylały do nich ze „szlojdra” (procy), bo mało fto „cylnył” (trafił), ale skisz tego, że majom mało „futru” (pokarmu), a kej samica sie skapnie, że jeji samiec mo kajś na boku inksze gniozdo, poradzi ś niego wyciepnońć jajca, a nawet mode. Wychytały je tyż niywstydne pachoły, coby „spapać” (zjeść) upiecone w „bratrurze” (piekarniku) abo uwarzone w nudelzupie, bo ponoć te ptoszki poradzom „se przoć” (się kochać) nawet 100 razy dziynnie i te gupieloki myślały, że tyż tak bydom mogli… A pamiyntocie dziambla Elemelka i ciompla Ćwirka?