Pogodomy se po ślonsku. Adwyntkranc niy na parada

Sama widza, jak cowiek na stare lata robi sie „zawalaty” (niedołężny), choć niydowno robota mu sie „hajcowała” (paliła) w rynkach. W „antryju” (przedpokoju) kole „sztrołdekla” (tyż „trita” – wycieraczki) durch zawodzajom „zandale” (sandały) na „kromfleku” (obcasie), a na hoku paradzi sie „panamahut” (słomkowy kapelusz). A przeca zaroz piyrszo niydziela adwyntu, roraty i trza rychtować „adwyntkranc” (wieniec adwentowy).

Adwyntkrance nastoły w 1833 roku u wanielikow w Hamburgu. Dopiyro za staryj Polski pokozały sie u katolikow we Wrocławiu. Potym były w kościołach, a w chałpie to dziołcha zacła robić adwyntkranc z zielonych „habinow” (gałązek), „szlajfkow” (wstążek) i „maszkow” (kokardek). Terozki mogymy go kupić w „getneryjach” (ogrodnictwach) i konzomach. Ale niy jes łon ino „na parada” (jako dekoracja), bo kożdo świycka znacy cośik inkszego: piyrszo nadzieja, drugo pokoj, trzecio „uciecha” (radość), a łostatnio „przonie” (miłość).

Zgłoś naruszenie/Błąd