W 40. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego IPN organizuje koncert zatytułowany „Po co nam Wolność”. Zapowiedź tego wydarzenia uzmysłowiła mi, jak wiele wspomnień i konsekwencji związanych z datą 13 grudnia 1981 roku – mimo tak znacznego upływu czasu – jest ciągle w nas. Ponieważ emocje najlepiej oddaje poezja postanowiłem do niej sięgnąć i przypomnieć kilka wierszy pisanych, co prawda po wielu latach od tych dramatycznych wydarzeń, ale odwołujących się do tego, co ciągle ja, a sądzę, że również tysiące moich rodaków, nosimy w sobie.
Kopalnia Wujek
Bali się
każdy się boi
o bliskich
o rodzinę
o siebie
mordercy z Wujka
strzelali bez strachu
Chciałbym prosić abyśmy nigdy nie zapominali o strachu górników z Wujka i o tym, że mimo tego strachu starali się spełnić i spełnili swój ludzki obowiązek (płacąc za to cenę najwyższą). Pamiętajmy również, że zarówno ci, którzy strzelali jak i ci, którzy rozkaz do strzelania wydali to mordercy i żadnego innego określenia na ich działania nie wolno nam używać.
13 Grudnia
Zamknięto wolność
w celach Rawicza Rakowieckiej Białołęki
a ona wyszła zza więziennych krat
wdarła się w serca i dusze
plunęła w twarz oprawcom
zapłakała nad niedolą tych co uwierzyli
i czeka
ciągle czeka
W tym wierszu pisanym w roku 2019 starałem się pokazać, że wolności nigdzie i nigdy (a na pewno Polsce) nie da się na zawsze zamknąć za więziennymi kratami. Jednocześnie trzeba ciągle zadawać sobie pytanie co z tą wolnością zrobiliśmy?
Bezimienni
Żołnierzom Solidarności
Jedni za skrawek wolności
umierali w łagrach Sybiru
ginęli w celach Rakowieckiej i Rawicza
padali pod pałkami zomowców i ubeków
Inni za świstek brudnego aktu lojalności
sprzedawali prawdę i przyjaciół
kłaniali się szpiclom katom tchórzom
mordercom naszych nadziei
Przeglądam archiwa śledzę ich losy
Ci pierwsi, w starych połatanych jesionkach stoją z tyłu
ci drudzy w lśniących limuzynach mkną ku przyszłości
Obserwując losy moich przyjaciół robotników, ich rodzin i tysięcy bezimiennych „żołnierzy Solidarności”, którym zawdzięczamy wywalczoną w roku 1989 wolność, a także pławiących się w luksusie i przywilejach władzy spadkobierców zdrajców, renegatów i targowiczan, którzy przez lata służyli obcemu mocarstwu nie nawołuję do zemsty, ani odwetu. Proszę jedynie o pamięć i sprawiedliwy osąd zasług tych pierwszych i przeniewierstwa drugich.
Gdańska Stocznia
Przyjaciołom z „Solidarności”
Stoczniowe dźwigi
stalowe potwory
rozpięte między niebem i ziemią
stoją wśród rozdeptanej gliny
patrzą na odchodzącą przeszłość
i nadchodzącą przyszłość
wspominają
morze ludzkiego potu
łez i krwi
niosą zamordowane nadzieje
oraz pełne triumfu i niepokojów
blaski zwycięstwa
są jak starożytni giganci
podpierający strop świata
zastygli na wieki w tym co minęło
Przed kilkoma dniami przejeżdżałem obok Gdańskiej Stoczni, a właściwie obok tego co z niej pozostało. Ten niesamowity widok zainspirował mnie do napisania wiersza, w którym starałem się oddać emocje związane z miejscem ważnym dla każdego z nas, trwale wpisanym w najnowszą historię Polski. Niech pozostanie on w naszej pamięci jako memento tego co było i klucz do odpowiedzi na tytułowe pytanie: Po co nam Wolność?
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS