Popularność przyniosła mu rola Rysia w „Klanie”, ale to już przeszłość. Piotr Cyrwus znalazł nowe aktorskie wyzwania, m.in. w serialu „Na Wspólnej” i trzyczęściowym serialu sensacyjnym „Żywioły Saszy według Bondy“. Jest w swoim żywiole, znów bardzo dużo pracuje, ale priorytetem i tak jest rodzina. Swoje wnuki uczy gry w tenisa i jazdy na nartach. Kiedy są wszyscy razem, czuje się najszczęśliwszy…
Ostatni raz rozmawialiśmy blisko osiem lat temu, kiedy zdecydował się pan odejść z “Klanu”. Jak pan ocienia tę decyzję po latach?
– Już o tym nie myślę. Popularność Rysia z “Klanu” powoli wybrzmiewa, a ja zajmuję się sobą, czyli popularnością Piotra Cyrwusa (śmiech). Czasami widzowie zaczepiają mnie na ulicy, a właściwie nie mnie, a Rysia i proszą o autograf, ale ten temat nie zaprząta moich myśli. Życie polega na tym, że musimy podejmować trudne decyzje i liczyć się z ich konsekwencjami.
A jak przeżył pan czas izolacji, kiedy teatry były zamknięte i nie kręcono żadnych filmów ani seriali?
– Nam aktorom nigdy nie było łatwo… A teraz wielu moich kolegów znalazło się w beznadziejnej sytuacji i do dziś nikt nie wie, jak to się skończy. Co z tego, że otwarto teatry i kina, skoro widzowie w trosce o swoje zdrowie i życie boją się tam chodzić. I to jest duży problem. Zaczęliśmy już pracę przy kręceniu seriali, ale każdy dzień jest zagrożeniem. A w Polsce nie da się wyżyć z jednej roli, więc trzeba grać w teatrze, a do tego w wielu filmach i serialach. To stwarza dodatkowe ryzyko.
Pandemia zmieniła życie wielu osób. Rozumiem, że pana też?
– Ja ciągle się zmieniam i chcę się zmieniać, żeby moje relacje ze światem były lepsze. Mieszkam w paru miejscach w Polsce, lubię też zmienić teatry i rezygnować ze swoich przyzwyczajeń. Po prostu lubię tak żyć, choć czasami, jak mówił prof. Tischner, “dobrze jest posiedzieć na dupie”. I czas pandemii nagle sprawił, że nie tylko ja, ale wielu z nas mogło “posiedzieć na dupie” i zastanowić się nad swoim życiem. Siedziałem więc w naszym domku na wsi pod Poznaniem, skąd pochodzi moja żona, i nie narzekałem. Poza tym zmienił się mój stosunek do teatru. Poświęciłem mu wiele lat swojego życia, a teraz okazało się, że nikomu nie jest on potrzebny. To, co było najważniejsze w moim życiu okazało się zupełnie nieważne dla innych.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS