Pierwsza małpa wyprostowała się w Europie?

Grupa pod kierunkiem Madelaine Böhme z Uniwersytetu w Tybindze znalazła w gliniance w Hammerschmiede, w pobliżu Augsburga szczątki czterech osobników. Ich analiza wykazała, że 37 kości należało w sumie do samca, dwóch samic i jednego młodego. Gatunek, który nazwano Danuvius guggenmosi był względnie małą małpą o wzroście około metra i wadze od 17 do 31 kilogramów, prawdopodobnie odżywiającą się orzechami. Tym, co zaskoczyło badaczy, była budowa ich nóg. Te małpy były w stanie w pełni wyprostować kolana i utrzymać się w pozycji pionowej. 

Naukowcy z grupy Böhme uważają, że były w stanie zarówno poruszać się w takiej pozycji, jak i zwisać z drzew. Jak pisze na swej stronie internetowej czasopismo “New Scientist” odkrycie jest zaskakujące, bo D. guggenmosi jest o mniej więcej 5 milionów lat starszy niż najstarsze znane do tej pory człowiekowate Sahelanthropus tchadensis i Orrorin tugenensis, których szczątki znaleziono odpowiednio w Czadzie i Kenii. To by oznaczało, że dwunożność pojawiła się w naszych dziejach dużo wcześniej niż myśleliśmy i nie w Afryce, a w Europie. 

Jeden ze współautorów pracy, David R. Begun z Uniwersytetu w Toronto, od dawna przekonywał, że człowiekowate wykształciły się w Europie i stąd przewędrowały do Afryki. Na potwierdzenie tej tezy prezentował wyniki badań innych europejskich małp, z gatunków Rudapithecus i Graecopithecus. Zdawało się to potwierdzać także odkrycie na terenie Grecji zagadkowych odcisków stóp dwunożnego przedstawiciela człowiekowatych sprzed 5,7 miliona lat. Mimo to idea, że dwunożność pojawiła się najpierw w Europie, nie była w świecie naukowym akceptowana. Zdaniem Madelaine Boehme odkrycie D. guggenmosi może przynieść prawdziwy przełom i postawić fundamentalne pytania dotyczące naszej dotychczasowej wiedzy o ewolucji człowieka”.

Naukowcy cytowani przez “New Scientist” nie podzielają tego przekonania. “Szczątki przedstawione w tej pracy nie dają przekonujących dowodów dwunożności” – mówi Kelsey Pugh z City University of New York. Jej zdaniem kluczowe znaczenie mają tu kości bioder i stóp, których nie znaleziono. “To kolejne wielkie odkrycie, ale wnioski na temat tego, jak D. guggenmosi się poruszał nie są w pełni wiarygodne” – dodaje Sergio Almécija z American Museum of Natural History in New York. John Hawks z University of Wisconsin-Madison przyznaje, że kości piszczelowe D. guggenmosi faktycznie przypominają ludzkie, ale nie jest przekonany, że to dowodzi europejskiej genezy dwunożności. Ożywiona dyskusja ekspertów trwa.