Jak pięknie jest być wolnym. Każdy z nas tak pomyślał choć raz. Jak miło o niczym nie myśleć, nie mieć zobowiązań i patrzeć na świat oczami zwycięzcy…
Aż tu któregoś dnia, po kilku latach „wolności”, budzisz się z pijackiego amoku zapomnienia. W przebłysku powrotu do rzeczywistości uświadamiasz sobie, że masz już chyba 52 lata z czego 23 spędziłeś na ulicy. Do lusterka zaglądałeś ostatnio kilka lat temu i to nie dlatego, że jesteś mało przystojny. Ot po prostu, unikałeś tego widoku, aby nie wróciły wspomnienia. Przecież gdzieś po drodze miałeś dom, było dwoje dzieci i żona.
Może inny scenariusz. Byłeś tylko ty – piękny, przystojny, zadbany. To król świata, on to ma kasę i potrafi się ustawić – mówili. Teraz już nie pamiętasz, kiedy wypaliłeś pierwszego skręta. Trochę czasu upłynęło. Ostatniego kolegę, którego imię jeszcze kołacze ci pod czaszką, pochowali jakieś 3 lata temu. Od tamtej pory nawet nie ma do kogo zagadać.
Nasz znajomy „Żul”- Krzysztof, mieszka, a raczej przebywa w Płocku. Wstał dziś dość wcześnie, jeszcze śmietniki pozamykane, ale rejony obejść trzeba. Nie może się zebrać z podłogi. Spał wciśnięty pod nogę pryczy, a drewnianą deskę podtrzymującą ścianę. Trudno się pomieścić we dwóch z Irkiem w chlewiku, który pozostał w podwórku kamienicy po wysiedleniu lokatorów. Nie będzie się mył, bo to i nie ma w czym i nikt oglądać go nie musi.
Krzysiek mówi, że śmietniki trzeba obchodzić albo w nocy, kiedy nikt się nie czepia i nie ma konkurencji, albo z samego rana. Trasę tak trzeba „dopasować”, aby zaczepić o punkt skupu złomu, żeby spieniężyć „urobek”. Nie można wrócić z rejonu przed południem, bo traci się darmowy obiad – „zawieszony” w pobliskiej restauracji, która wydaje takie posiłki. – Irek robi podobnie – mówi Krzysztof. – Chodzi jednak swoimi ścieżkami i wolniej, bo ma połamaną nogę – dodaje.
Pamiętacie ostatnio wypitą poranną kawę, czy nie smakowała wybornie?
Teraz pomyślcie, co jest potrzebne, aby taką kawę przyrządzić. Trzeba zagotować wodę. Potrzebna jest zatem kuchenka, naczynia, woda, prąd no i oczywiście kawa. Przydałby się dach nad głową, telewizor, ciepłe kapcie i pies, którego poklepiemy z czułością po głowie. Krzysztof lubi kawę, ale pije ją rzadko.
Wiem, wiem – to jego wina powiecie. Tak, on też to przyznaje, jak i wielu jemu podobnych. To on „zachlał” i nie poszedł do pracy, aż go z niej wywalili. To on nie ma silnej woli, aby nie sięgnąć po kolejny łyk alkoholu. Już od dawna nie walczy. Jest brudny i zarośnięty. Ale czy przestał być człowiekiem?
Czy ktoś wyciągnie tych ludzi z piekła bezdomności? Nie wiem. Nie wiem czy istnieje też na to skuteczny przepis. Patrzycie na świat po swojemu. Jest poukładany, czysty i zadbany. Świat „porządnych ludzi”. – Nie rozmawiaj z żulem, czy nie widzisz, że jest brudny i możesz się zarazić. To wstyd podać takiemu rękę, a co dopiero przystanąć i zamienić słowo. Przecież ludzie na to patrzą i co o tobie pomyślą. Czy nie tak rozumuje i pojmuje świat większość z nas?
Nie musisz pomagać „żulowi”, ale możesz. Tyle w nas człowieczeństwa ile sami możemy darować drugiemu człowiekowi. Czy ty jesteś „porządny”? Czy nigdy będąc w kościele nie pomyślałeś o knajpie? Może warto jednak pomóc…
Jak zawsze proszę w imieniu „ludzi stamtąd” o jedzenie, koce lub kołdry, kurtki i ubrania oraz środki higieny. Może ma ktoś także niepotrzebny, a sprawny telefon komórkowy, także by się przydał.
Bogusław Sobociński.
Fot. „Podopieczni” Pana Bogusława.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS