PGG otrzyma miliard złotych pożyczki. Pomoże przetrwać, ale planu dla górnictwa nadal brak

Miliard złotych pozwoli przetrwać PGG najbliższe miesiące

Rozwiązaniem tej sytuacji miałaby być pożyczka dla PGG z Polskiego Funduszu Rozwoju w ramach tzw. tarczy antykryzysowej (w wysokości 1,75 mld zł), o którą spółka złożyła wniosek już w połowie 2020 roku. PFR nie chciał się jednak zgodzić na udzielenie pomocy, uzasadniając to brakiem planu restrukturyzacji dla PGG (do tej pory dokument taki nie powstał, cały czas trwają też prace nad umową społeczną dotyczącą przyszłości górnictwa).

Ostatecznie we wtorek odpowiedzialny za górnictwo wiceminister aktywów państwowych Artur Soboń poinformował, że Rada Ministrów wyraziła zgodę PFR na przeznaczenie miliarda złotych “pożyczki płynnościowej” dla PGG.

– Obietnica złożona wobec górników dotrzymana. Czas na zakończenie prac nad umową społeczną i rozpoczęcie notyfikacji pomocy publicznej z Komisją Europejską – poinformował Soboń.

Bogusław Ziętek, przewodniczący „Sierpnia 80”, w rozmowie z “Wyborczą” przyznał już kilka tygodni temu, że środki z PFR “obiektywnie należą się” PGG. – Pamiętajmy o tym, że z powodu pandemii kopalnie miały w minionym roku przestoje, które wpłynęły na sytuację spółki. Nie łudźmy się jednak: zastrzyk pieniędzy z PFR nie uratuje PGG, a pozwoli jedynie przetrwać jej najbliższy czas – oceniał.

Eksperci: Wsparcie PGG to kroplówka dla biznesu, który przestał się opłacać

Joanna Flisowska, koordynatorka zespołu ds. klimatu i energii w Greenpeace Polska, zwraca uwagę na to, że nie opracowano żadnego planu na to, jak PGG miałoby spłacić pożyczkę. – Rząd i skarb państwa biorą na siebie ryzyko, że pieniądze podatników pójdą na dłuższą metę na marne. Zamiast sensownych rozmów na temat tego jak wygaszać kopalnie PGG i przygotować sprawiedliwą transformację regionu, decyduje się na podanie kroplówki biznesowi, który dawno przestał się opłacać – argumentuje Flisowska.

Przypomnijmy, od kilku miesięcy trwają negocjacje między rządem i związkowcami dotyczące umowy społecznej dla górnictwa, która regulowałaby transformację energetyczną Śląska i wygaszanie kopalń. W styczniu związkowcy przygotowali swój projekt umowy społecznej i to on stał się podstawą do negocjacji. Domagają się w nim m.in. wypłacenia górnikom z likwidowanych kopalń po 120 tys. zł jednorazowej odprawy. Podtrzymują też ustalenia z podpisanego we wrześniu 2020 r. porozumienia dotyczącego harmonogramu likwidacji kopalń węgla kamiennego – ostatni taki zakład ma zakończyć działalność w 2049 r.

Choć jeszcze niedawno rząd i związkowcy zapewniali, że do podpisania umowy dotyczącej transformacji górnictwa i Śląska ma dojść jeszcze w marcu, tak się nie stanie. Ostatnie rozmowy w tej sprawie zakończyły się fiaskiem. Obie strony twierdzą jednak, że zdecydowana większość zapisów dokumentu jest już uzgodniona. Rozbieżności pojawiają się jeszcze w kwestiach gwarancji zatrudnienia górników z likwidowanych kopalń, systemu płac oraz w jednym z elementów harmonogramu wygaszania kopalń.

– Są to jednak bardzo istotne kwestie, a różnice zdań między stroną społeczną a rządową są poważne – mówił Dominik Kolorz, przewodniczący Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”, po ostatniej rundzie rozmów, która odbyła się 18 marca w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach.