Paszport Polityki dla Piotra Domalewskiego

Ukazujący się od roku 1957 tygodnik „Polityka” jest jednym z najbardziej cenionych i wciąż chętnie czytanych pism opinii w Polsce. W latach 60.-80. ubiegłego wieku sięgała po niego niepokorna inteligencja, bo tylko w nim mogła na przykład przeczytać drukowaną w odcinkach, zakazaną przez lata, książkę Aleksandra Sołżenicyna „Jeden dzień Iwana Denisowicza” o sowieckich gułagach.
W roku 1993 „Polityka” zaczęła przyznawać własne nagrody w dziedzinie kultury. Obecnie są one przyznawane w siedmiu kategoriach: film, teatr, literatura, muzyka poważna, sztuki wizualne, muzyka popularna i od pięciu lat kultura cyfrowa, a przez 28 lat zdobywali je najwybitniejsi polscy twórcy młodego pokolenia. Po raz pierwszy Piotr Domalewski był nominowany do tej nagrody za swój długometrażowy debiut reżyserski „Cicha noc” z własnym scenariuszem, zdobywcę choćby „Złotych Lwów” na 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni czy aż dziesięciu Orłów Polskiej Akademii Filmowej.

Ten wielki sukces nie był w żadnym razie dziełem przypadku, bowiem Domalewski już wcześniej dał się poznać jako twórca oryginalnych, autorskich filmów krótkometrażowych, jak: „Obcy”, „Jedyne wyjście”, „Chwila” czy „Złe uczynki”, również obsypywanych nagrodami na krajowych i zagranicznych festiwalach. Można powiedzieć do dwóch razy sztuka, bo „Cicha noc” Paszportu „Polityki” nie zdobyła, ale udało się to dzięki „Jak najdalej stąd”, kolejnej nieszablonowej opowieści z drugim dnem, jak zdradził reżyser inspirowanej historią operatora Piotra Sobocińskiego Juniora, autora zdjęć do tego filmu.
Piotr Domalewski rywalizował o Paszport z Maciejem Cuske, reżyserem, scenarzystą i operatorem filmów dokumentalnych oraz Janem Holoubkiem, reżyserem, operatorem i aktorem, synem wybitnych aktorów Magdaleny Zawadzkiej i Gustawa Holoubka, i okazał się wśród nich najlepszy. Organizatorzy zadbali również o aspekt finansowy nagród: zwycięzcy otrzymali po 25 tysięcy złotych tzw. diety, nominowani po 15 tysięcy złotych.

Wojciech Chamryk