13 grudnia 2022 r. (we wtorek) o godzinie 10:30 w sali widowiskowej Ośrodka Kultury i Sportu w Zielonce przy ul. Łukasińskiego 1/3 rozpocznie się uroczystość pod Patronatem Burmistrza Miasta Zielonka, w ramach cyklu „Pamięć o mieszkańcach Zielonki” podczas której przedstawiona zostanie sylwetka kpt. Jerzego Bartnika „Magika” patrona jednej z ulic w Zielonce i Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii w Zielonce.
Uroczystość ma charakter otwarty. Zaprezentowane zostaną pamiątki przekazane przez rodzinę, w tym mundur i wszystkie odznaczenia, a wśród nich Virtuti Militari. Sylwetkę patrona przedstawił regionalista i nauczyciel historii Paweł Tadeusz Gajzler. Dla uczestników uroczystości, MOS Zielonka przygotował m. in.: prawykonanie hymnu ośrodka i prezentację ufundowanego cztery lata temu przez p. Ewę Bartnik sztandaru. W drugiej części spotkania nastąpi pokaz filmu Włodzimierza Gołaszewskiego „Magik” zrealizowanego przez TVP Historia. Rozdawane będą też książki Marii Wiśniewskiej „Magik i Lalka” i komiksy historyczne „Pamiętaj, jesteś Polakiem”.
Jerzy Antoni Bartnik urodził się 25 stycznia 1930 r. w Warszawie. Kapral Armii Krajowej, młodociany żołnierz Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury”, uczestnik Powstania Warszawskiego. Pseudonimy: „Magik”, „Drzewo”, „Korona”. Najmłodszym powstaniec warszawski odznaczonym Virtuti Militari . Rodzinnie związany z Zielonką, przy ul. Mickiewicza babcia miała dom z rozległym ogrodem. Rodzice: Edmund Bartnik i Irena z domu Borysoglebska, siostra Maria Teresa Bartnik „Diana”, była łączniczką w batalionie Parasol, zginęła na Starym Mieście 13 sierpnia 1944 r. podczas wybuchu tzw. „czołgu pułapki”.
Od 1937 r. Jerzy mieszkał z rodzicami w Gdyni, uczęszczał do prywatnej szkoły „Radosna”, gdzie nauczył się biegle posługiwać językiem niemieckim. Tuż przed wybuchem II wojny światowej wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego. Pod koniec sierpnia 1939 r. razem z matką i siostrą przeprowadził się do Zielonki. Ojciec pozostał w Gdyni organizując ochotnicze robotnicze oddziały gdyńskich kosynierów. Został tam przez Niemców aresztowany, a następnie rozstrzelany w Piaśnicy 13 listopada 1939 r . Po likwidacji przez Niemców nauki w Szkole Powszechnej przy ul. Staszica w Zielonce, Jerzy Bartnik trafił pod opiekę księży Marianów prowadzących Domy Pracy dla Chłopców przy ul. Wileńskiej na warszawskiej Pradze i ul. Henryka Dębińskiego na Żoliborzu.
W willi w Zielonce, w której mieszkała rodzina Jerzego, produkowano części do granatów. W lipcu 1943 r. w wyniku donosu rodzinę aresztowano i przewieziono na al. Szucha do katowni gestapo. Staraniem babci, Jerzy z siostrą zostali wypuszczeni, a ich matka i jej siostra zostały wysłane do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Zofia Słońska przeniosła wnuki do wsi Kleszczyny pod Suchedniowem, w kieleckiem. Jerzy zaprzysiężony został w oddziale partyzanckim AK w lipcu 1943 r., gdy skończył trzynaście i pół roku. Przez plut. Czesława Kopczyńskiego „Gandhiego” nawiązał łączność z oddziałem por. Jerzego Stefanowskiego „Habdanka”, który wkrótce dołączył do Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury”. Przeszkolenie wojskowe przeszedł pod okiem doświadczonego partyzanta plut. Janusza Witkowskiego „Sępa”. W czasie przeprowadzonej przez Niemców 16 września 1943 r. obławy na Zgrupowania, oddział Habdanka przeszedł chrzest bojowy. Wraz z okrążonymi żołnierzami Zgrupowaniami przebili się w ciężkich walkach przez uroczysko Wykus do Lasów Świętokrzyskich. W październiku 1943 r. podczas wyprawy patrolu po broń wpadli na Niemców. W czasie walki strzelec „Magik” stracił kontakt z kolegami i wycofał się z niesioną przez siebie skrzynką amunicji do cekaemu. Kluczył w terenie, ciągnąc za sobą skrzynkę, by po pewnym czasie zmylić pościg i powrócić do swoich z amunicją. Podobnie 28 października 1943 r. udało mu się wyjść cało z okrążenia wraz z walczącymi w kotle Zgrupowaniami.
W 1944 r. w Powstaniu Warszawskim przeszedł szlak bojowy: Wola-Muranów-Stare Miasto-Śródmieście. Trzykrotnie ranny, podczas walk stracił prawe oko. Po upadku powstania trafił do stalagu XIB w Falingsbotel koło Hanoweru. W 1945 r. po oswobodzeniu przez Anglików odnaleziony przez wuja kontradmirała Karola Korytowskiego trafił do Anglii, gdzie przeszedł kompleksowe leczenie szpitalne. Podjął naukę i w 1948 r. zdał angielską maturę. Studiował na angielskich uczelniach. Zdobył dyplom inżyniera. Pracował jako inżynier w przemyśle metalurgicznym w: Ghanie, Nigerii, Kanadzie, USA i Szwajcarii.
Po przejściu na emeryturę w 1992 r. powrócił na stałe do Polski. Uczestniczył w pracy społecznej w organizacjach kombatanckich zrzeszających żołnierzy AK i w Klubie Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari. Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Srebrny Virtuti Militari, Krzyż Walecznych, brytyjski Medal Wojenny 1939-1945, Warszawski Krzyż Powstańczy i wiele innych. Zmarł 13 grudnia 2011 roku w Warszawie. Pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach Wojskowych.
Zgłoś naruszenie/Błąd
Pozytywnie
Neutralnie 
Negatywnie
Lubię to!
Super
Ekscytujący 
Ciekawy
Smieszny
Smutny
Wściekły
Przerażony
Szokujący
Wzruszający
Rozczarowany
Zaskoczony
Prawda
Manipulacja
Fake news
Oryginalne źródło ZOBACZ
Dodaj kanał RSS
Musisz być zalogowanym aby zaproponować nowy kanal RSS