Pacyfikacja katowickiej kopalni Wujek. “Mój ojciec wśród 2 tysięcy cichych bohaterów”

Anna Malinowska: Co dla pana znaczy data 16 grudnia 1981 roku?

Robert Ciupa, dyrektor Śląskiego Centrum Wolności i Solidarności: Miałem wtedy niewiele ponad rok. Moja rodzina mieszkała wówczas w katowickim Podlesiu. Z opowieści rodziców wiem, że tego dnia byłem w domu z mamą, a mój tata strajkował na kopalni Wujek. Mama była u niego dwa razy, stała pod bramą kopalni. Zawiozła mu kanapki, papierosy, ale ojciec prosił, żeby więcej nie przyjeżdżała, bo było niebezpiecznie, a strajkujący i tak mieli wsparcie. Prowiant donosili im okoliczni mieszkańcy. W mojej rodzinie to był ciężki grudzień. Mój dziadek ze strony mamy ciężko zachorował, w domu była napięta atmosfera. Wszyscy czuli strach o przyszłość, nie wiedzieli, co się stanie. Poczucie zagrożenia i niepewności pogłębiło się po pacyfikacji. Na Wujku zginęli ludzie. Tata opowiadał mi, że wówczas nikt, żaden z górników nie spodziewał się, że sprawy przyjmą tak tragiczny obrót. Owszem, spodziewali się represji, bicia, lania wodą, aresztowań. Ale nie sądzili, że padną strzały.

Reakcja

0%0Pozytywnie0%0Neutralnie 0%0Negatywnie

Twoje emocje

0%0Lubię to!

0%0Super0%0Ekscytujący 0%0Ciekawy0%0Smieszny0%0Smutny0%0Wściekły0%0Przerażony0%0Szokujący0%0Wzruszający0%0Rozczarowany0%0Zaskoczony

Co sądzisz?

0%0Prawda0%0Manipulacja0%0Fake news

0

0Ulub

Oryginalne źródło ZOBACZ